บทที่ 15
บททดสอบแรก
ภูผามองร่างบางที่นิ่งเฉยด้วยความรู้สึกหงุดหงิด เพราะหากเธอไม่เป็นคนปลดปล่อยอารมณ์กระสันให้เขาเอง เขาอาจจะต้องทำอะไรผิดพลาดไปกว่านี้
"เร็วๆ" ภูผาออกคำสั่งอีกครั้ง
"ตะ...แต่ว่า..." ซินอี๋ยังคงยึกยักไม่กล้ายื่นมือไปสัมผัสมันอยู่ดี
ภูผาจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด เขาเป็นฝ่ายดันแก่นกายยักษ์ไปจ่อริมฝีปากบางแทน เมื่อเธอไม่ยอมจับมัน จนร่างบางต้องเอามือมาจับหัวเห็ดปลายบานที่ถูไถอยู่บริเวณกลีบปากออก
"อ๊าส์" เพียงแค่สัมผัสจากฝ่ามือเรียวเล็กภูผาก็คำรามออกมาราวกับความรู้สึกถูกปลดล็อก
"เจ็บเหรอคะ นะ...หนูขอโทษค่ะ ทำยังไงดีคะ!" ซินอี๋ตะโกนถามด้วยท่าทางร้อนรน เพราะคิดว่าตัวเองสัมผัสมันแรงไป
"กำมันแล้วรูดขึ้นลง" ภูผาเลือกที่จะออกคำสั่งต่อ แทนการตอบคำถามของเด็กสาว เพราะตอนนี้สำหรับเขาคงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการได้ปลดปล่อยอารมณ์ดิบเถื่อนในกายที่รอเวลาปะทุเต็มทีออกมา
ซินอี๋มองมือเรียวเล็กขอ
