บทที่ 31
เยื่อบริสุทธิ์
ปึก!
“อื้อออออออออออ” เสียงกรีดร้องถูกกลืนเข้าไปในลำคอระหง เมื่อถูกริมฝีปากหนาโน้มลงมาประกบจูบอย่างหนักหน่วง ในจังหวะเดียวกันกับที่สะโพกสอบอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้ามาอย่างแรง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เข้าได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น
มือเรียวทั้งสองข้างจิกลงบนแผ่นหลังแกร่งอย่างแรง เพื่อระบายความเจ็บปวดที่ได้รับ เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ระบายอารมณ์คั่งค้างจากการที่เข้าไปได้แค่เพียงส่วนหัว ร่างเล็กดิ้นพล่านเมื่อสะโพกสอบพยายามดันแก่นกายใหญ่เข้ามาอีกครั้ง
“อื้ออออออ!” หยดน้ำตาใสๆ ไหลลงมาอาบแก้มนวลทันทีที่รู้สึกถึงเยื่อพรหมจรรย์ที่ฉีกขาด
ภูผาผละออกจากริมฝีปากบาง ดวงตาคมมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของคนรักด้วยความรู้สึกผิด มือหนาเลื่อนขึ้นไปเช็ดคราบน้ำตาออกอย่างเบามือราวกับกลัวว่ามันจะบุบสลาย
“ป๊ะป๋าขอโทษ อดทนอีกนิดนะ” ภูผาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ริมฝีปากหนาโน้มลงไปจูบบนหน้าผากมน
