บทส่งท้าย
หลายปีต่อมา
กาลเวลาผ่านไปทุกอย่างก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับลูกๆ ของพวกเขา ที่ตอนนี้ทุกคนเริ่มที่จะมีแนวทางชีวิตเป็นของตัวเองโดยเฉพาะกัปตัน สิงหา และยาหยี ที่มีอายุโตกว่าคนอื่นๆ หลายปี โดยปีนี้กัปตันจะเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเต็มตัว เพราะมีอายุครบสิบแปดปีพอดี
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงปืนดังสนั่นลั่นสนามยิงปืน ดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรี๊ดกร๊าดของเด็กสาววัยสิบสามปีอย่างยาหยีที่ขอตามสิงหากับกัปตันมาดูพวกเขายิงปืนด้วย
“ว้าววว...เฮียใหญ่เก่งจังเลยค่ะ ยิงเข้าเป้าทุกนัดเลย” ยาหยีพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น สายตายังคงจ้องมองไปที่เป้ากระดาษตาไม่กะพริบ
“พอดีเฮียได้ลุงแอชตันสอนมาน่ะ แต่ถ้าเราอยากเรียนพี่สอนให้ก็ได้นะ” กัปตันพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ในฐานะที่เขาเป็นพี่ใหญ่ เขาจึงคอยดูแลน้องๆ ทุกคน ไม่ใช่แค่เพียงปันปันน้องสาวสายเลือดเดียวกัน แต่รวมไปถึงน้องๆ คนอื่นๆ ที่เกิดตามมาด้วย เพราะความเป็นเพื่อ
