2 วันต่อมา
เวลาสองทุ่มที่มองฟลัวคลับ
เสียงดนตรีเบา ๆ คลอในห้อง VIP เจ้าของร่างสูงนั่งพิงโซฟาหนังหรู ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่วทั้งห้องเหมือนกำลังหาบางสิ่ง
ส่วนภูภูที่ยืนอยู่ไม่ห่าง สังเกตได้ทันที
“พี่เว่ยมองหาพี่สาวใช่ไหมครับ”
เว่ยหลงไม่ตอบ แต่สายตาเย็นเยียบที่มองไปรอบ ๆ ก็เป็นคำตอบชัดเจนอยู่แล้ว
ด้านภูภูยิ้มเก้อ ๆ พูดต่อด้วยน้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ
“สองวันมานี้ พี่สาวไม่เคยมาที่นี่เลยนะครับ… หรือว่าเธอจะไม่สนใจพี่จริง ๆ แล้วก็ได้”
ร่างสูงชะงักเล็กน้อย ก่อนจะถอนสายตากลับมามองแก้วในมือ ความเงียบหนาหนักปกคลุมไปทั้งโต๊ะ
ไม่นาน เว่ยหลงก็หันไปเอ่ยถามเสียงทุ้ม
“เช็คเงินวันนั้น…อยู่ไหน วิน”
เลขาคนสนิทที่เฝ้ามองเหตุการณ์มาตลอด รีบก้าวเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสารในมือ
“อยู่นี่ครับ”
เว่ยหลงยื่นมือหนารับเช็คกระดาษใบนั้นมา สายตาคมจ้องมันอยู่ครู่หนึ่ง ความทรงจำในคืนนั้นผุดขึ้นมาในหัว ริมฝีปากแดงสด รอย
