ไม่นานนัก
ครืด~
ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนเมื่อบานประตูห้องไอซียูเปิดออก
ชายในชุดกาวน์สีขาวเดินออกมาช้า ๆ พร้อมถือแฟ้มรายงานไว้ในมือ เสียงพยาบาลด้านหลังยังดังแผ่ว ๆ จากในห้อง
“คุณหมอคะ คุณภพเป็นยังไงบ้างคะ”
เสียงแม่เลี้ยงของน้ำหอมถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
คุณหมอเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนถอนหายใจเบา ๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบ
“ตอนนี้คนไข้ยังไม่ฟื้นครับ อาการยังทรงตัวแต่มีความเสี่ยงสูงที่จะกลายเป็นภาวะเจ้าชายนิทรา…
ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะฟื้นเมื่อไหร่ หรืออาจจะไม่ฟื้นเลยก็ได้”
คำพูดนั้นเหมือนฟ้าผ่าลงกลางอกของทุกคน
เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของแม่เลี้ยงดังขึ้นทันที ขณะที่พราวรุ้งเอามือปิดปาก น้ำตาเริ่มไหล ส่วนราเชนยืนนิ่ง แววตาว่างเปล่า
หมอยังพูดต่อด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง
“ตอนนี้เรากำลังเฝ้าระวังโรคแทรกซ้อนครับ โดยเฉพาะหัวใจและปอด ขอให้ญาติผลัดกันเฝ้าได้ไม่เกินสองคนในแต่ละครั้งครับ เชิญด้านในได้เลย
