เมื่อมาถึงโรงพยาบาล แผนกประชาสัมพันธ์
ตึก ตึก ตึก!
เสียงฝีเท้าของทั้งคู่ดังสะท้อนบนพื้นกระเบื้องขาวสะอาดของโรงพยาบาล
กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อจาง ๆ ลอยอบอวลในอากาศ แสงไฟนีออนเหนือหัวสว่างจนแทบไม่มีเงา
เว่ยหลงเดินนำหน้า ก่อนหยุดที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์
“ขอโทษครับ ขอสอบถาม คุณภพ มณีรัตน์สกุล เข้ารักษาที่นี่หรือเปล่าครับ”
พยาบาลสาวเงยหน้าขึ้นพลางดูข้อมูลในระบบ แล้วตอบเสียงสุภาพ
“ค่ะ คุณภพ มณีรัตน์สกุล ถูกส่งตัวเข้าห้องไอซียูไปแล้วค่ะ ตอนนี้ยังไม่อนุญาตให้เยี่ยม เนื่องจากอาการยังไม่ทราบแน่ชัด ต้องรอแพทย์ประเมินอีกสักพักค่ะ”
น้ำหอมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถึงกับชะงัก หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
ริมฝีปากสั่นพร่า สายตาเริ่มพร่ามัวเพราะน้ำตาที่คลอหน่วย แม้พ่อจะเคยทำไม่ดี แต่พ่อก็เคยดีกับเธอในช่วงเวลาหนึ่ง
เว่ยหลงเหลือบมองเธอทันที ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้
มือหนากระชับมือเล็กของเธอไว้แน่นขึ้นกว่าก่อนหน
