“กินอะไรดี”
“ฉันอยากกินอะไรรสจัดๆ จังค่ะ ทำยำหรือไม่ก็ต้มยำอะไรอย่างนี้ดีไหมคะ”
“เอาสิ ทำจืดๆ ด้วยอย่างหนึ่ง ผมหุงข้าวไว้แล้ว”
“คุณจะอ่านหนังสือรอก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะไปเรียก”
ศรัณย์นั่งอยู่เก้าอี้หน้าบาร์ที่ใช้เตรียมอาหาร นั่งเท้าคางมองก่อนจะบอก
“ทำไปเลย ผมจะคอยดู ถ้าเกิดคุณไข้ขึ้นล้มหน้าทิ่มในหม้อแกงผมจะได้ช่วยทัน”
เหมือนแพรย่นคิ้ว
“ถ้าหน้าทิ่มในหม้อแกงแล้วไม่น่าจะช่วยทันนะคะ แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันดีขึ้นมากแล้ว แค่ทำกับข้าวแค่นี้ไหวแน่นอน”
เขาหัวเราะอย่างพออกพอใจ...
“ดี”
พูดได้แค่นั้นก็โบกมือไล่ให้เธอทำกับข้าวต่อ ทำไปได้นิดหน่อย เสียงเคาะห้องก็ดังขึ้น เป็นพี่เก๋นั่นเองที่เข้ามาทำความสะอาด เจ้าตัวทักทายและแอบลอบมองศรัณย์ที่นั่งเท้าคางมองเหมือนแพรทำกับข้าวด้วยสายตาสำรวจและเก็บข้อมูลเตรียมรายงานศลินโดยไม่ให้หนุ่มสาวระแคะระคาย
เมนูต้มยำปลา และผัดผักรวมถูกทำขึ้นมาในเวลาไม
