“Nababaliw ka na ba, Eleonor?” Malakas ang pagkakasabi ko dahil sa pagkagulat. Marahas din akong napatayo mula sa kinauupuan at hindi makapaniwalang binalingan muli ng tingin ang placard na hanggang ngayon ay hawak pa rin niya.
One coffee, one free hug. Anong kalokohan na naman ang naiisip ng babaeng ito?
Agad siyang umiling sa akin. “Hindi pa naman ako nababaliw, best friend,” pilosopong sagot niya sa akin. “Pero kailangan talaga namin ng tulong mo.”
Nagmamakaawa ang tingin na ibinibigay niya sa akin. Mahigpit din ang hawak niya sa placard sa takot na baka kunin ko iyon at punitin.
“Gusto mo bang masaktan? This is not funny, Eleonor. Ano na naman ang pumapasok sa isip mo?” Naisuklay ko ang daliri sa aking buhok. Wala na yatang mapagdalhan ang level ng stress k
