WE talked for thirty seconds, inaantok talaga ako sa boses niya lalo na kapag namamaos pa. Sinasabayan pa niya nang salitang naghahatid ng kiliti sa aking katawan.
"I can't sleep peacefully, ilang gabi na. Tiniis ko na hindi ka kausapin para bigyan ka ng panahon. I want you to realize what you've done to me lately. But I guess I am still the one who bows down to you. I know nagkamali din ako..." He sighed and paused for a while before he talked, "I miss you..."
I bit my lower lip. I know I should say sorry pero hirap akong sabihin. Hindi talaga ako sanay na sabihin 'yon sa kanya kahit nga sa personal. For me parang bahala na. Kapag nag-sorry siya kahit ako may mali. Okay na.
But ngayon, iba na. Medyo malala ang tampuhan naming dalawa para umabot ng ganitong araw. I should say sorry.
"I
