วายุไฟ

บทที่ 7

"คุณเป็นยังไงบ้างครับคุณวายุ?" ข้าราชการหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนได้สติ

"อย่า… อย่า… อย่าทำวา ปล่อยวา… อย่าเข้ามา...” นายแบบหนุ่มร้องเสียงหลงเมื่อลืมตาขึ้นพลางยกมือขึ้นปัดไปมาแสดงออกถึงความหวาดกลัวสุดขีด

"คุณวายุไม่เป็นอะไรนะครับ ผมช่วยคุณแล้ว ตอนนี้คุณปลอดภัยแล้ว คุณอย่ากลัวเลยนะครับ" ชายหนุ่มปลอบโยนพร้อมพยายามประคองตัวและจับแขนของอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้ฟาดกับราวเหล็กกั้นเตียงโรงพยาบาล 

"คุณธีร์ วากลัว..." เขายังคงอยู่ในอาการผวาเป็นระยะ

"คุณไม่เป็นอะไรนะครับ คุณปลอดภัยแล้ว ผมจะไม่ยอมให้คุณเป็นอะไรอีก" สีหน้าแววตาของชายหนุ่มแสดงออกถึงความมุ่งมั่นและต้องการพยายามปกป้องคนตรงหน้าอย่างสุดซึ้ง 

"คุณธีร์" เขาร้องไห้เรียกชื่อชายตรงหน้า แล้วโผเข้ากอดคนตัวใหญ่ด้วยความหวาดกลัวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตนเอง ชายหนุ่มกอดรับพร้อมทั้งลูบปอยผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน เมื่อเขาเห็นว่านายแบบหนุ่มอาการดีขึ้นบ้างแล้ว จึงค่อยๆ ถามถึงเหตุการณ์ดังกล่าวกับเขา วาได้เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ชายหนุ่มฟัง จนกระทั่งที่เขาได้สลบไป...

"ผมจะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด คนที่มันทำร้ายคุณ ผมจะให้ตำรวจจับตัวมันมาลงโทษตามกฎหมายให้ได้!" เมื่อนายแบบหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจแล้วรีบปฏิเสธในสิ่งที่ชายหนุ่มเสนอทันที

"คุณธีร์ครับ คุณจะทำแบบนั้นไม่ได้นะครับ ต่อไปฉันคงไม่ปลอดภัยแน่ๆ เพราะวารู้ว่าถ้าเราจัดการกับคนร้ายได้ แล้วคนบงการล่ะครับเขาคงไม่ยอมรามือง่ายๆ แน่ วาไม่อยากมีปัญหาครับคุณธีร์" เขายังหวาดกลัวเล็กน้อย

"คุณวายุครับถ้าคุณไม่จัดการพวกเขา เขาคงได้ใจแล้วกลับมาทำร้ายคุณอีก"

"แต่ถ้าเราจัดการโดยไม่ถึงต้นตอหรือคนบงการ วาเองก็จะเป็นอันตรายไม่ใช่เหรอครับ"

"ผมเข้าใจแล้วครับ ผมตามใจคุณวายุละกันครับ"

"ขอบคุณคุณธีร์มากนะครับที่เข้าใจและมาช่วยวาวันนี้"

"คุณวายุอย่าพูดแบบนั้นเลยครับ ผมไปช่วยคุณช้าไปต่างหากครับ"

เมื่อนายแบบหนุ่มได้ยินประโยคนี้ก็ทำให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลไม่หยุด แต่ดูเหมือนวาจะฝืนยิ้มให้ชายตรงหน้าอย่างเข้าใจ

"คุณอย่าคิดมากเลยครับ วารู้ว่าคุณช่วยวาเต็มที่แล้ว" นายแบบหนุ่มกล่าวพลางเอื้อมจับมือชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน ทั้งสองสอดสายตาประสานกันเนิ่นนาน ขณะเดียวกันทางฝ่ายนายแบบหนุ่มเหมือนได้สติแล้วส่ายหัวแรงๆ 2-3 ครั้ง พลอยทำให้ข้าราชการหนุ่มตกใจกับการกระทำของเขาไปด้วย

"เป็นอะไรหรือครับคุณวายุ"

"เปล่าครับ คือวาเหมือนกำลังจะทำผิดต่อคนรักของคุณ" เขากล่าวพลางมีสีหน้าเศร้าเล็กน้อย

"คนรักอะไรครับ คุณกำลังหมายถึงจี๊ดใช่มั๊ยครับ"

นายแบบหนุ่มเงียบไป จึงทำให้ข้าราชการหนุ่มเข้าใจเรื่องทั้งหมด

"คุณวายุครับ เรื่องนี้แหละที่ผมอยากจะทำความเข้าใจกับคุณ ที่จริงแล้วผมกับจี๊ดเราไม่ได้เป็นอะไรกันครับ ความรู้สึกของผมจี๊ดคือเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเท่านั้น ผมเป็นเพียงข้าราชการธรรมดาๆ คนหนึ่ง ใครเขาจะมาสนใจผมครับ ส่วนจี๊ดเขามีชาติตระกูลที่ดีกว่าผมมากแล้วเขาจะมาสนใจอะไรในผมละครับ"

"เพราะคุณเป็นคนดียังไงล่ะครับ คุณจี๊ดถึงรักคุณมาก" วาอธิบายน้ำเสียงเรียบๆ

"ไม่หรอกครับ ผมกับจี๊ดไม่มีอะไรคู่ควรกันเลยสักนิดและผมก็ไม่เคยคิดกับจี๊ดเกินกว่าคำว่าเพื่อนร่วมงาน" ชายหนุ่มอธิบายหนักแน่น

"คุณพูดจริงหรือครับ วาเชื่อคุณได้ใช่มั๊ยครับ"

"ผมไม่เคยมีใครในหัวใจมานานแล้วครับ ตั้งแต่ที่เธอคนนั้นจากผมไปตลอดกาล ผมก็ไม่เคยคิดว่าจะมีใครแทนที่เขาได้… จนมาวันนี้ผมรู้สึกว่าผมอาจจะเจอเขาคนนั้นแล้วครับ ใครคนหนึ่งที่อาจมาแทนที่เธอผู้จากไปได้ตลอดกาล สำหรับผมเขาดูสูงค่ามากครับ เขามีพร้อมทุกอย่างที่เขาพึงจะมี เขามีคนมากมายรายล้อม เขาเป็นที่รักของทุกคนครับ ผมไม่มีอะไรที่จะเทียบเขาได้เลย ที่สำคัญเขาคงไม่มองคนธรรมดาอย่างผมหรอกครับ" ชายหนุ่มสาธยายยาวเหยียดจนจบ นายแบบหนุ่มถึงกับร้องไห้น้ำตาตกพลางดึงตัวชายหนุ่มเข้ามากอดอีกครั้ง

"ทำไมคุณถึงด่วนสรุปแบบนั้นล่ะครับ คุณเคยเข้าไปถามเขาถึงเรื่องทั้งหมดที่คุณพูดแล้วเหรอครับ ว่าสิ่งที่เขาเป็นและมีอยู่ทุกวันนี้ เขามีความสุขจริงๆ หรือเปล่า เขาเองอาจต้องการใครสักคนที่ธรรมดา ไม่ต้องมีพร้อมทุกอย่างก็ได้ ขอเพียงแค่ใครที่เข้าใจ ปลอบโยนดูแลเขา เป็นคนดี มีจิตใจดีงามเท่านี้ ก็ดีเกินพอสำหรับเขาคนนั้นแล้วครับคุณธีร์ วาขอแสดงความเสียใจกับคนรักที่จากไปของคุณด้วยนะครับ" เขากล่าวพลางซับน้ำตาขณะที่อยู่ในอ้อมกอดชายตรงหน้า

"ขอบคุณนะครับเธอจากไปนานแล้วป่านนี้เธอคงอยู่บนสวรรค์เป็นเทพธิดาบนนั้นตลอดกาล คือ... คุณวายุครับ ผมขอโทษสำหรับทุกอย่างที่จี๊ดทำไว้กับคุณแทนเขาด้วยนะครับ นับจากวันนี้ผมขอให้สัญญาว่าจะขอปกป้องคุณจากการกระทำทุกอย่างของจี๊ดที่อาจจะทำร้ายคุณอีก ตลอดไปจะได้มั๊ยครับ" วาค่อยๆ คลายวงแขนออกเพื่อฟังสิ่งที่ชายหนุ่มกล่าว แต่เมื่อฟังจบรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏให้คนตรงหน้าด้วยน้ำตาอีกครั้ง

"วารู้สึกเป็นเกียรติและยินดีอย่างยิ่งครับคุณธีร์ แต่คุณไม่รังเกียจวาเหรอครับ ที่วาไม่ใช่ผู้หญิง" นายแบบหนุ่มเอ่ยถามปนความสงสัย

"ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไรผมก็จะขอดูแลคุณตลอดไปครับคุณวา"

"วาขอขอบคุณคุณธีร์นะครับ ขอบคุณจริงๆ วาเองก็จะไม่ทำให้คุณเสียใจเพื่อตอบแทนที่คุณเลือกวาครับ"

นี่คงเปรียบได้กับสัญญาใจ เมื่อความต้องการของทั้งสองคนตรงกัน มันคงไม่ผิดอะไรที่คนทั้งคู่จะเริ่มสานความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันนับจากนี้...