2

2064 Words

หลังจากพบว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้อยู่ในห้องของเธอแน่ๆ ธาราที่พอจะขยับตัวได้แล้วก็รีบอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายตนเองอีกรอบ แม้จะจำได้อย่างเลือนรางว่าถึงผู้ชายคนนั้นจะกินเธอครั้งแรกเหมือนสัตว์ป่า แต่ต่อๆ มาก็ดูแลเธอดีก่อนจะพาเธอเข้านอน แต่ความเจ็บแปลบปลาบที่ตอกย้ำถึงสิ่งที่เกิดขึ้นว่าไม่ใช่ความฝัน ทว่าถึงอย่างนั้นธาราก็รอไม่ได้แล้ว เกิดหมอนั่นเปลี่ยนใจกลับมาอีกครั้งเธอจะซวยเอา เอ๊ะ แต่เขาคงไม่มาหรอกมั้ง แต่ถึงมาเธอก็จำหน้าเขาไม่ได้อยู่ดี อันที่จริงใช่ว่าธาราจะไม่รู้สึกเสียใจอะไร ตัวเธอก็อยากร้องห่มร้องไห้เพราะเสียตัวโดยไม่ตั้งใจหรอกนะ แต่ทำไงได้ เธอไม่ใช่คนที่จะมาโวยวายอะไร ผิดพลาดก็คือผิดพลาด สิ่งที่ทำได้หลังจากนี้คือไปตรวจโรค แล้วคัดลายมือพันจบสำนึกผิดว่าเธอจะไม่เมาโดยไม่มีใครดูแลอีกต่อไปแล้ว! เนื่องจากข้าวของของเธอมีไม่มากเพราะธารากะมาเพียงแค่ช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์นี้เท่านั้น นอกจากกระเป๋าเดินทางใบขนาดกลางแล้ว หญิงสาวก็ไม่มีข้าวของอื่นอีก เธอจึงรีบเช็กเอาต์ออกจากโรงแรมอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแค่ต้องการหลบเลี่ยงหน้าใครบางคนที่เธอก็คงจำเขาไม่ได้แล้วก็คือค่าโรงแรมแพงมาก คืนละสองหมื่นแปด ถ้าอยู่เกินอีกคืนเธอจ่ายไม่ไหวแล้ว ประสบการณ์การอยู่ในที่ที่อเล็กซ์ของเธอเคยเดินผ่านจะทำให้ฟิน แต่เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก็ชักจะฟินไม่ลง นี่ขอสาบานเลยว่าเธอจะมาสิงคโปร์ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ที่นี่มีแต่ความทรงจำที่ไม่ค่อยดีเท่าไร สงสัยเป็นเพราะเธอมาถึงวันแรกก็วิ่งตามผู้ชายแทนที่จะไปไหว้พระขอพรให้คุ้มครองเสียก่อน “ฉะนั้น...” ธาราพูดกับตนเองเบาๆ เลียริมฝีปากแห้งผากแล้วดึงเอามือถือออกมาจิ้มดูข้อมูลการเดินทางไปยังวัดแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ที่ย่านไชน่าทาวน์ของสิงคโปร์ “ต้องไปไหว้พระขอพรไม่ให้ซวยมากไปกว่านี้แล้วค่อยแวะไปแถวออร์ชาร์ด ซื้ออะไรไปฝากพ่อแม่กับพี่ชาร์มแล้วก็ไปสนามบินเลย” พอตกลงกับตนเองได้อย่างนั้นธาราก็ไม่รอช้า รีบเข็นกระเป๋าเดินทาง ตรงไปยังสถานีรถไฟฟ้าทันที เธอชอบสิงคโปร์ก็ตรงนี้แหละ ไปที่ไหนๆ รถไฟฟ้าก็ทั่วถึงหมด สะดวกสบายเหมือนสถานีตั้งอยู่หน้าบ้าน แต่ให้มาอีกครั้งหรือ โน้ว! ลาขาด! ๐๐๐ เมื่อคืนนี้เขาแทบไม่ได้พักผ่อน ได้งีบหลับไปในวงแขนของผู้หญิงคนนั้นไม่ถึงชั่วโมงก็ต้องออกมาก่อน พอรู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่เสี่ยวหมิงส่งมาเขาจะกล้าอยู่ต่อได้อย่างไร แถมจะทิ้งเงินค่าตัวไว้ให้ก็ไม่กล้าเพราะเดี๋ยวจะโดนด่าว่าดูถูก ไม่ก็ถ้าเธอเกิดจำเขาได้จริงๆ เขาจะยิ่งซวยมากกว่านี้ พออาบน้ำเสร็จกะว่าจะนอนรอเวลาไปสนามบินเพราะเขาต้องไปเซี่ยงไฮ้ ต่อ สิงคโปร์เป็นประเทศสุดท้ายที่เขาเดินสายโปรโมตหนังในระดับฮอลลีวูดเรื่องแรกที่เขาได้รับบทสมทบที่ค่อนข้างเด่น เป็นเฟสสามรวมดาวของหนังแนว ซูเปอร์ฮีโร่ที่ค่ายหนัง ‘ฟาแลนซ์สตูดิโอ’ อำนวยการสร้าง แน่นอนว่าเนื่องจากต้องการตีตลาดเอเชียโดยเฉพาะประเทศจีน ทางฟาแลนซ์ตัดสินใจปูบทของ ซูเปอร์ฮีโร่เชื้อสายเอเชียเข้ามาตั้งแต่หนังเฟสสองแล้ว หลังจากที่ มาร์คัส วู แอนเดอร์สัน เจ้าของบริษัทเอเจนซี่ที่เขาสังกัดไปทำอีท่าไหนไม่รู้ เขาถึงได้บทของ ‘เยี่ยชิวเฟย’ แม่ทัพแห่งแคว้นฉู่ผู้มีสายเลือดเทพเจ้าและข้ามมิติกาลเวลามายังโลกปัจจุบัน หนังเป็นไซไฟแฟนตาซีฉากต่อสู้เยอะเสียจนแทบจะทำให้เขาเบื่อจนนึกอยากเทงานแล้วหนีกลับบ้านเลยทีเดียว แต่เขาก็ไม่ตายและยังรอดมาได้ จนมาโปรโมตไอ้หนังเวรนี่เสร็จ และจะได้กลับบ้านแล้วนี่แหละ ในขณะที่กำลังจะเคลิ้มหลับอยู่นั่นเอง ประตูห้องพักของเขาก็เปิดออกอีกหน พับผ่าสิ! รู้อย่างนี้เขาไม่อยู่ห้องเพนต์เฮาส์ร่วมกับโลแกนหรอก หมอนี่ไม่ดูอะไรเลยสักอย่างแล้วเข้ามารบกวนเขาอีกแล้วเนี่ย! “มีอะไร” อเล็กซ์ถามอย่างหัวเสียเมื่ออีกฝ่ายมาอยู่ตรงหน้า “ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน” “ใครจะไปรู้เล่า” ซูเปอร์สตาร์หนุ่มตอบอย่างหงุดหงิด ดึงมืออีกฝ่ายออกจากแขนแล้วทำท่าจะพลิกตัวนอนหลับ “นายจะไม่รู้ได้ยังไง เฮ้! อย่าเพิ่งหลับนะ อเล็กซ์ อเล็กซ์!” โลแกนเขย่าตัวของนักแสดงหนุ่มอย่างตื่นตระหนก แต่คนง่วงมากและเพลียมากเพราะศึกสี่ยกถึงกับไม่สนใจเขาแล้วหลับตานอนโดยไม่สะทกสะท้าน “นายจะนอนไม่ได้นะโว้ย ตอบคำถามของฉันมาก่อนว่านายได้จัดการเรื่องนี้หรือเปล่า แล้วปิดปากผู้หญิงคนนั้นสนิทหรือยัง นายให้เงินเธอไปเท่าไร แล้วได้มีการเซ็นสัญญารักษาความลับอะไรไหม แล้วแน่ใจได้ไหมว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่พวกแฟนคลับที่ชอบเข้าหาคนดังที่ตัวเองชอบแล้วนอนด้วยเพื่อล่าแต้ม อเล็กซ์! ตอบคำถามเดี๋ยวนี้นะ!” อเล็กซ์เลือกที่จะไม่ตอบ เพราะไอ้ที่โลแกนร่ายมานั้นเขาไม่ได้ทำเลยแม้แต่อย่างเดียว ใครมันจะไปคิดได้ ตอนนั้นความหื่นขึ้นหน้าเสียขนาดนั้น เพียงแค่พกถุงยางอนามัยไปพอใช้เขาก็กราบตัวเองรัวๆ แล้วว่าช่างรอบคอบยิ่งนัก จากนั้นเธอก็หลับเสียจนแทบลุกไม่ขึ้น ใครจะไปใจร้ายปลุกเธอให้ขึ้นมาได้ล่ะ เห็นไหม...เขาเป็นเทพบุตรแสนดีออก ดูแลคู่นอนที่ไม่รู้จักกันดีขนาดนี้ ในโลกนี้เหลือเขาคนเดียวแล้วละ! “ถ้านายไม่บอกฉันคงต้องรายงานมาร์คัส ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่ พวกเราก็จำเป็นต้องป้องกันเอาไว้ก่อน!” โลแกนกล่าวอย่างหนักแน่น อเล็กซ์ซึ่งใกล้จะหลับเต็มทีแล้วจึงได้แต่โบกมือให้อีกฝ่ายพลางกล่าวเสียงงัวเงียเต็มไปด้วยความง่วงงุน “จะทำอะไรก็ทำไป หน้าที่นายอยู่แล้วนี่” “...” “อ้อ แต่อย่าลืมปลุกด้วยล่ะ จะเดินทางตอนไหน ของทั้งหมดนายก็อย่าลืมเก็บด้วยล่ะ” “เออ” โลแกนตอบกลับอย่างหงุดหงิด แล้วกระแทกเท้าปึงปังออกไปจัดการ ระหว่างนั้นอเล็กซ์ได้ยินเพียงเสียงแว่วๆ ที่ผู้จัดการหนุ่มเอ่ยลอยผ่านเข้ามาเพราะประตูห้องนอนที่ปิดไม่สนิท อีกฝ่ายกำลังรายงานเจ้านายใหญ่อย่าง มาร์คัส วู แอนเดอร์สัน ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เชื่อเถอะ โลแกนก็รู้ดีพอๆ กับเขาไม่ใช่หรือว่า ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร มาร์คัสก็ไม่มีวันแบนเขาออกจากวงการ ทำได้อย่างมากก็สั่งให้เขาอยู่อย่างสงบปากสงบคำสักหลายๆ วัน ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อห้าปีก่อนนั้น ชีวิตของเขาการยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟต่างหากจึงปลอดภัยที่สุด มาร์คัสก็รู้ดีถึงได้ช่วยเหลือเขามาโดยตลอด ผลักดันให้เขาขึ้นมาอยู่บนจุดนี้ได้ก็ฝีมือหมอนี่ ส่วนเขาไม่เคยแคร์เลยสักนิด แต่เขาทำอะไรไม่ได้... และเพราะทำอะไรไม่ได้...เขาถึงได้ยืนอยู่เบื้องหน้าผู้คนมากมาย เทพบุตรอะไรนั่นที่คนอื่นเรียกเขานั้น...ก็แค่ตัวตนที่เขาสร้างขึ้นมาปิดบังตัวเองเท่านั้น เขาปิดซ่อนตัวตนเอาไว้และซุกซ่อนความโกรธเคืองที่รอเพียงวันที่จะระเบิดออกมา ๐๐๐ มาร์คัส วู แอนเดอร์สัน รับทราบเรื่องแล้ว และจากนั้นพวกเขาก็ได้รูปจากกล้องวงจรปิดของผู้หญิงคนนั้นมาพร้อมกับชื่อของเธอที่ได้มาจากทางโรงแรมในตอนที่เขาแอบไปสอบถามพร้อมกับรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ที่ให้กับพนักงานสาวซึ่งบังเอิญเป็นแฟนคลับของ อเล็กซ์ เวสลีย์ ธารา ศศิกุล ชาวไทย... เขามองรูปและชื่อของเธอ จากนั้นจึงส่งให้มาร์คัสรับทราบเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน หลังจากนั้นก็ไปจัดการเรื่องการเดินทาง ไฟลต์บินไปยังเซี่ยงไฮ้จะออกในอีกห้าชั่วโมง เขาต้องไปขุดไอ้ขี้เซาในห้องพักนั่นออกมา อันที่จริงเขาควรจะไหว้พระสะเดาะเคราะห์สักหน่อยดีหรือไม่ ตกมาปีนี้การงานติดขัด ความรักขาดแคลนเหลือเกิน คนในความดูแลก็สันดานเสีย นับวันอเล็กซ์ยิ่งทำตัวต่อต้าน เขารู้ว่าหมอนี่เบื่อแต่ก็หนีไปไม่ได้ ชีวิตภายใต้แสงไฟเท่านั้นจึงทำให้เขาปลอดภัย ตราบใดที่นายใหญ่ไม่รู้ถึงการมีตัวตนของเขา อเล็กซ์ก็ทำอะไรไม่ได้ และอีกอย่างหมอนี่ก็ไม่ได้สมัครใจเข้าสู่ตระกูลหยาง ที่มีแต่ความวุ่นวาย ฉะนั้นหมอนี่ก็ต้องทน! ๐๐๐ ธารามาถึงสนามบินหลังจากไปสวดมนต์ไหว้พระขอพรมา เธอเป็นคนไม่โลภมากจึงขอเพียงสามอย่างเท่านั้น หนึ่งคือให้ถูกหวยสามสิบล้าน สองคือขอให้ อเล็กซ์ เวสลีย์ เป็นสามีของเธอ และสามขอให้ไอ้เวรที่ฉวยโอกาสกับผู้หญิงเมามีชีวิตขรุขระลำบาก จะเดินก็ให้มันสะดุด จะนั่งก็ให้มันกางเกงขาดเป้า จะเข้าห้องน้ำก็ขอให้ส้วมเต็ม! หลังจากขอย้ำซ้ำไปซ้ำมาจนเธอสบายใจแล้ว ธาราจึงรีบตรงไปยังห้างสักห้างบนถนนออร์ชาร์ด ซื้อของที่ต้องการแล้วตรงดิ่งไปยังสนามบิน ตอนนี้เธอมีเงินติดตัวแค่ห้าสิบเหรียญ ไม่กล้ากินอะไรมากแล้วนอกจากอาหารง่ายๆ ในสนามบิน ไหนจะพอถึงเมืองไทยเธอยังต้องแลกเงินที่เหลือเป็นค่ารถแท็กซี่กลับบ้านอีก อย่าถามว่าทำไมเธอประหยัดถึงขนาดนี้ ก็บอกแล้วว่าเธอมันคนจนแต่รักจริง เปย์ผู้ชายจนเงินหมดบัญชี แต่เธอก็ภาคภูมิใจในความรักที่ได้ทุ่มเท นี่ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้เธอยากจน เธอจะเสียเงินค่าบิลบอร์ดโฆษณาในย่านไชน่าทาวน์เป็นการประกาศต้อนรับการมาถึงของอเล็กซ์จริงๆ ด้วย! หลังจากกินอาหารเสร็จ ธาราก็เช็กอินแล้วเข้าไปรอหน้าเกท สายการบินราคาประหยัดที่เธอได้ค่าตั๋วไปกลับไม่ถึงสี่พันบาท นั่งๆ งีบๆ รอเวลาไม่นานก็ประกาศขึ้นเครื่องแล้ว เธอรีบลุกขึ้นไปต่อแถว มองออกไปข้างนอกกระจกบานกว้าง เห็นเครื่องบินเรียงราย ตั้งแต่ลำเล็กที่บินไม่กี่ชั่วโมง ยันลำใหญ่ยักษ์ที่ต้องบินรูทยาวข้ามทวีปก็ได้แต่โบกมือลาประเทศนี้ในใจ ‘บ๊ายบายสิงคโปร์ แต่ฉันจะไม่กลับมาอีกแล้วละ’ ยังต้องถามอีกหรือว่าทำไม...ความทรงจำเธอเลวร้ายขนาดนี้ยังจะกลับ มาเหยียบให้แค้นใจทำไมกัน! ขนาดคิดถึงอเล็กซ์ยังไม่ได้ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นเท่าไรเลย ลาขาดแล้ว อ้อ แต่ขอให้ไอ้คนฉวยโอกาสนั่นเดินสะดุดขาตัวเองหน้าทิ่มพื้นด้วยเถอะ สาธุ! ๐๐๐ อีกทางด้านหนึ่ง “เฮ้ นายเป็นอะไร” โลแกนรีบเข้าไปพยุงคนที่จู่ๆ ก็ล้มลงไปบนพื้นพรม ผู้คนมากมายหันมามองด้วยความสนใจ แต่บอดี้การ์ดที่รายล้อมทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ซูเปอร์สตาร์หนุ่มส่ายหน้า ปัดมืออีกฝ่ายออกจากแขนพลางตอบ “ไม่เป็นไร สงสัยจะเหนื่อยยังไม่หาย ขาก็เลยอ่อนแรงเพราะสะดุดรอยต่อบนพรมน่ะ” แต่ไม่รู้ทำไม ก่อนหน้านั้นกลับรู้สึกเย็นวาบจนขนลุกชันไปทั้งตัว อเล็กซ์คิดพลางส่ายหัว แล้วเดินตรงไปยังเลานจ์วีไอพีเพื่อรอเวลาบินกลับเซี่ยงไฮ้ต่อไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more