Sa halip na ihatid ang pauwi ay dinala siya ni Daniel sa burol na paborito nilang pagtambayan. Hinayaan lang ni Maya na liparin ng hangin ang buhok niya. Tumabing pa nga sa mukha niya. Mas makakabuti iyon para makakaiwas siya sa tingin ni Daniel na sa mga sandaling iyon ay titig na titig sa kanya. Hindi niya mabasa ang emosyon sa mata nito. Ilang beses na umuwang ang labi nito na tila may gustong sabihin pero sa huli ay napapabuntong-hininga na lang ito.
Umupo na lang ito sa malaking ugat na puno ng mahogany. Tumingin sa napakagandang tanawin.
"Daniel . . . "
Bumaling ito sa kanya. Maungkot na ngumiti. "Baka sa sususunod na linggo, lilipat na kami sa Maynila," sabi nito sa nahihirapang tinig.
"Oo, narinig ko nga na unti-unti niyo ng binibenta ang gamit niyo, D-daniel. " Pumiyok ang bos
