คนเราเมื่อเกิดหิวขึ้นมา อะไรที่กินได้มักเป็นอาหารรสเลิศที่สุด เขาตระหนักถึงข้อนี้ก็ยามเห็นคนตรงหน้า
กันต์เก็บปืนก่อนจะเดินเข้าบ้านไปครู่หนึ่งออกมาพร้อมน้ำเย็นๆ และขนมปัง รวมถึงนมสดขวดใหญ่ยื่นส่งให้คนตรงหน้า ชายสกปรกรีบคว้ามันไปถือเอาไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะยัดเข้าปากกินจนสำลักน้ำหูน้ำตาไหล
“ไม่ต้องรีบกิน ไม่มีใครแย่งลุงหรอก” กันต์นั่งยองๆ ลงตรงหน้า แม้กลิ่นคราบสกปรกของคนตรงหน้าจะเหม็นจนต้องกลั้นหายใจ แต่เขาก็ไม่ได้นึกรังเกียจ
กันต์รอให้คนตรงหน้ากินให้อิ่มเสียก่อน เขาจึงเริ่มไถ่ถามที่มาที่ไปว่าเป็นยังไงมายังไงถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้
“ลุงไม่มีที่อยู่หรือไง ถึงได้มีสภาพเป็นแบบนี้ ลูกหลานล่ะ ไม่ดูแลเหรอ” กันต์เอ่ยถาม
“ไม่มี” เสียงตอบไม่ถึงกับห้วน แต่ก็ไม่ได้น่าฟังนัก
“แล้วเมื่อก่อนอยู่ไหนล่ะ ทำไมถึงมาเร่ร่อนแบบนี้” กันต์คิดว่าคนเราต้องมีที่มาที่ไป
“เมื่อก่อนทำงานรับใช้เจ้านาย แต่พอเจ้านายต
