เพลิงแค้นเสน่ห์ลวง

ค้างคืน

หลังจากวันที่ทั้งคู่ไปรับประทานอาหารด้วยกัน ชวกรก็ทำหน้าที่เป็นสารถีรับส่งมัทนาถึงที่บ้าน ความรู้สึกที่หญิงสาวมีต่อชายหนุ่มก็เริ่มมากขึ้นทุกวัน ในขณะที่ชายหนุ่มก็เริ่มมองเห็นความสำเร็จที่มันอยู่ไม่ไกล เขากำลังจะทำให้หญิงสาวเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้มีความผิดใดๆ แต่เธอก็โชคร้ายเอง ที่กลายมาเป็นลูกเลี้ยงของนายชัชวาลย์ และเธอยังได้รับความรักจากนายชัชวาลย์ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยได้เลย เพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้เมื่อไหร่ ไฟแค้นก็ระอุขึ้นมาในใจอย่างที่เขาไม่สามารถยับยั้งมันได้เลย

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ชวกรพยายามสานความสัมพันธ์กับหญิงสาว โดยการพาเธอไปเที่ยวทะเล หญิงสาวรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากกับความรักจอมปลอมที่ชายหนุ่มมีให้ ยิ่งได้คบยิ่งได้รู้จัก หญิงสาวยิ่งรู้สึกว่าเธออยากอยู่กับเขาตลอดไป

“นั่งคิดอะไรอยู่เหรอครับคนสวย” ชวกรเอ่ยถามหญิงสาว หลังจากที่พบว่าเธอกำลังนั่งเหม่อคิดอะไรบางอย่างอยู่

“ก็แค่คิดอะไรเพลินๆ ไปเรื่อยน่ะค่ะ ว่าแต่คุณเถอะ ไปไหนมา” มัทนาเห็นเขาหายไปพักใหญ่ แต่เขาไม่ได้บอกอะไรเธอ

“ไปเปิดห้องมา ผมอยากค้างที่นี่ซักคืน คุณจะว่าอะไรมั้ย” ชวกรกำลังเริ่มแผนการเผด็จศึกหญิงสาว

“ฉันไม่ได้บอกพ่อกับแม่ว่าจะมาค้างคืน เดี๋ยวฉันขอโทรบอกก่อนนะคะ” หญิงสาวผู้ใสซื่อรู้ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของชายหนุ่ม เธอได้แต่ทำตามความต้องการของเขา เพราะความรักที่เธอมีให้เขานั่นเอง

“เชิญครับ” ชวกรลอบยิ้มด้วยความพอใจ เขามั่นใจว่าบิดามารดาของเธอต้องยอมให้ค้างคืนที่นี่อย่างแน่นอน เพราะดูแล้วว่าทั้งสองคนอยากจะให้บุตรสาวลงเอยกับเขาเป็นอย่างมาก เขาต้องขอบคุณทั้งคู่ที่ไม่เฉลียวใจในความสัมพันธ์ของเขาและเธอสักนิด นั่นยิ่งจะทำให้เขาบรรลุเป้าหมายได้อย่างง่ายดาย

มัทนาหายไปพักใหญ่ก่อนที่เธอจะกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มดีใจ ที่บิดามารดายอมให้เธอพักค้างคืนที่นี่ เพราะลึกๆ ในใจแล้วเธอก็อยากอยู่กับเขามากเช่นกัน ตอนนี้หัวใจของเธอมันถูกครอบครองโดยชวกร ใครจะมองว่าเธอใจง่ายก็ไม่เป็นไร เพราะเธอเชื่อความรู้สึกของตนเอง โดยไม่ยอมเผื่อใจไว้เจ็บแม้สักนิด

“ตกลงคุณพ่อคุณแม่ว่ายังไงบ้างครับ” ชวกรถามทั้งที่เขาก็รู้คำตอบอยู่ในใจ

“ท่านให้ฉันค้างคืนที่นี่ได้ค่ะ” รอยยิ้มหวานนั้นเต็มไปด้วยความสุข หากแต่เธอเหลือบตามองแววตาของผู้ชายที่เธอรักสักนิด เธอจะพบว่ามีบางอย่างที่ปิดบังเธออยู่

“เย้ ผมดีใจที่สุดเลย” ชวกรแสร้งกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ ในขณะที่มัทนาก็ลอบยิ้มอย่างมีความสุข

“ไม่ต้องมากขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ว่าแต่ทำไมอยากให้ฉันอยู่ที่นี่” หญิงสาวปรามเขาเล็กน้อย