เช้าวันใหม่
ตึด!! ตึด!!
เสียงสั่นของโทรศัพท์ในมือดังขึ้นพร้อมกับสัญญาณการโทรออก นิ้วเรียวที่กำแน่นจนสั่นเล็กน้อยกดไปยังชื่อ ที่เธอเกรงใจเสมอมาคารุผู้จัดการบาร์
สัญญาณดังเพียงไม่นานปลายสายก็กดรับ
“ว่าไงลิลิน โทรมาแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่า”
เสียงทุ้มต่ำปนงัวเงียดังลอดสายเข้ามา ทำเอาหัวใจของเธอสั่นไหวแปลกๆ ภาพในหัวเธอแทบเห็นเขาเพิ่งตื่นจากที่นอนด้วยท่าทีสบายๆ ยิ่งทำให้ความรู้สึกผิดถาโถม เธอไม่อยากรบกวน แต่ครั้งนี้เธอจำเป็นต้องพูด
“ขอโทษที่หนูโทรมากวนตั้งแต่เช้านะคะพี่คารุ พอดีว่าหนูมีธุระนิดหน่อยค่ะ”
เสียงหวานที่ลอดมาตามสาย ทำให้คนฟังที่ยังงัวเงียถึงกับหรี่ตา ขยับตัวพิงหัวเตียงอย่างเชื่องช้า พลางยกมือขึ้นขยี้ผมยุ่งๆ ของตัวเอง
“อืม…ได้สิมีอะไรว่ามาเลย”
น้ำเสียงของคารุยังแฝงความง่วงงุน แต่กลับอบอุ่นและคุ้นเคย
ริมฝีปากบางเม้มแน่นความลังเลไหลวนอยู่ในอก ก่อนจะฝืนเอ่ยถ้อยคำที่เธอครุ่นคิดมาต
