"จะหนีไปไหนฮะ!!"
ขาเรียวถูกมือหนาของเขาจับไว้แน่น ก่อนจะดึงกระชากกลับมาที่เดิมอย่างแรง
"ฮะ เฮียอย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ หนูแค่ป้องกันตัวเท่านั้นเองค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจที่จะตีเฮียจริงๆเลยนะคะ หนูขอโทษค่ะ"
สองมือยกขึ้นไหว้คนที่ยืนหน้านิ่ง มองเธอด้วยสายตาเกรี้ยวกราดอย่างน่ากลัว
"เมื่อคืนฉันจำอะไรไม่ค่อยได้ ฉันแค่อยากทบทวนมันอีกครั้ง ให้ฉันได้กระแทกเธอในตอนที่ฉันรับรู้มันได้ดีเถอะนะเด็กน้อย"
สายตาคู่นั้นไร้ความสงสาร แม้เธอจะยกมือไหว้อ้อนวอนเขาแค่ไหนก็ตาม
"ไม่นะคะ หนูไม่ได้ต้องการแบบนั้น"
เธอพูดพร้อมทั้งส่ายหน้าเบาๆ ความรู้สึกของลิลินตอนนี้เหมือนถูกลากลงเหวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซวยซ้ำซวยซากไม่จบไม่สิ้นสักที ทั้งที่จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดมันไม่ใช่เธอที่ก่อแท้ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอต้องมารับผลลัพธ์ทุกอย่าง เพียงเพราะอยากช่วยชีวิตคนๆ หนึ่งจากความตาย กลับกลายเป็นว่าตัวเองต้องถูกตราหน้า ถูกกักขังด้ว
