“อยากลองทบทวนความจำหน่อยไหม”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยช้าๆพร้อมรอยยิ้มมุมปากที่เต็มไปด้วยความกวนประสาท วายุจ้องลึกลงในดวงตากลมโตของลิลินไม่วางตา “เผื่อเธอจะได้รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่”
“ไม่นะคะ ปล่อยหนูเถอะค่ะ โอ้ย!!”
ลิลินพยายามดิ้นหนี มือเล็กขยับดันอกเขา แต่ยิ่งดิ้นมือหนายิ้งบีบแก้มเธอแรงขึ้นจนแก้มแดงเถือก
“อย่าทำตัวสะดีดสะดิ้งนักเลย เมื่อคืนเธอก็อยู่บนเตียงเดียวกับฉันทั้งคืนแล้วนี่ จำไม่ได้หรือไง”
เสียงเขาต่ำลงชิดใบหู จนลมหายใจร้อนจัดปะทะข้างแก้มเธอ
“โอ๊ย! หนูเจ็บนะคะ ”
เสียงหวานเอ่ยปนเสียงหายใจแรง ลมหายใจหนักหน่วงขึ้นมาเพราะความเจ็บทั้งกายและใจ
“งั้นก็บอกมา ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่จากฉัน”
“หนูแค่ช่วยคุณเท่านั้น หนูไม่อยากเห็นใครตายต่อหน้าต่อตาจริงๆ หนูไม่ได้หวังอะไรทั้งนั้น”
ลิลินเอ่ยอู้อี้เพราะแก้มยังถูกบีบ
แรงบีบค่อยๆคลายลงเล็กน้อย แต่ฝ่ามือหนายังดึงแก้มขาวนวลไว้อยู่ สายตาคมยั
