5 นมเธอแม่งโคตรสวย
1659 Words
"แม่งเอ๊ย!! สัสโคตรเสียว!!"
เสียงสบถหยาบคายดังลอดออกจากริมฝีปากหนา ก่อนมือหนาจะดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นมานอนหงาย แล้วสอดแทรกท่อนเนื้อแข็งชันเข้าไปอีกครั้ง
"อ๊ะ! อ๊าา พะ พอแล้ว..."
"เอาอีกฉันยังอยากกระแทกต่ออยู่เลย!!"
"อะ อะไรนะคะ แต่หนูเจ็บ!!"
".........."
สวบ!!
"กรี๊ดดดด อ๊ะ~"
ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวหลังจากคนด้านบนขยับสะโพกกระแทกเข้าอีกครั้ง พร้อมจับขาเรียวยกขึ้นวางบนไหล่แกร่ง ขณะที่สะโพกยังคงขยับเข้าออกไม่หยุด มือเล็กจิกกำแขนแกร่งของเขาแน่น ในจังหวะที่ถูกกระแทกสวนเข้าออกแรงรัว
ปึก! ปึก! ปึก!
"ฉันจ่ายไม่อั้นฉันถูกใจเธอมาก รูของเธอตอดฉันแน่นดีจัง อ๊าส์~"
"อึก!!"
คนตัวเล็กกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น อกอวบสวยสองข้างกระเด้งขึ้นลงตามแรงกระแทก คนตัวโตส่งสายตามองด้วยความพอใจ สองเต้าอวบนั้นสวยมากจนเขาอดชื่นชมไม่ได้
"นมเธอแม่งโคตรสวย"
"พะ พอแล้วค่ะ อึก!!"
เสียงแผ่วเบาเอ่ยบอกคนตัวโต แต่เสียงนั้นกับแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน เธอต้องอดทนกลั้นความเจ็บปวดไว้ จนกว่าฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์นี้จะหมดลง หรือจนกว่าที่คนอยู่เหนือกว่าจะพอใจ แต่หากถึงตอนนั้นเธอจะทนทุกข์ทั้งกายและใจไปมากเท่าไหร่กัน
"ซี๊ด~"
"นะ หนูเจ็บ อ๊ะ!!"
เจ้าของแก่นกายไซส์ 59 ขยับท่อนเอ็นขึ้นลงไปมากับรูร่องคับแน่น กับอารมณ์ที่ต่างกันสุดขั้ว คนหนึ่งอยากเสียบเข้าไปแรงๆพร้อมทั้งตอกอัดกระแทกอย่างหนักหน่วง อีกคนต้องการให้เบาๆมือเล็กยังคงผลักดันแผ่นหน้าท้องของคนตัวโตไว้
"จิ๊!! รำคาญชะมัด"
มือหนาปัดมือเล็กออกจากแผ่นหน้าท้องอย่างไม่ใยดี ก่อนจะขยับท่อนเนื้อแข็งในโพรงอ่อนนุ่ม ร่องรักที่ตอดรัดแน่นทำเอาวายุแทบทนไม่ไหว
"เฮียคะ อ๊าาา"
เสียงครางหวานกระเส่าดังออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่ม เมื่อความเจ็บปวดแปลเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ร่องรักที่ปรับขนาดได้กับความมโหฬารนั้น รู้สึกได้ถึงบางครั้งเจ็บปวด บางครั้งกับเสียวซ่านแต่ทว่า ทุกการขยับเข้าออกทำเธอเจ็บเกร็งดิ้นทุรนทุรายบิดตัวไปมา
"เสียวดีชิบหาย อ่า~ ซี๊ด~~"
คนตัวโตกระแทกกระทั้นสะโพกลงอย่างถี่รัว โดยไม่ได้สนใจเลยว่าคนใต้ร่างเป็นใครมาจากไหน เพราะในเวลานี้สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือเซ็กส์จากเธอเท่านั้น
ปึก! ปึก! ปึก!
"ฮะ...เฮียขา~ อ๊าาา~อ๊าาา~"
"เธอชื่ออะไร ฉันจะได้เรียกถูก"
เขามองใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้ม พร้อมร้องครวญครางใต้ร่างอย่างไม่หยุดพัก นิ้วหัวแม่มือหยาบเลื่อนลงมาบดขยี้กลีบเกษร สร้างความเสียวซ่านจนคนตัวเล็กไม่สามารถเอ่ยปากตอบออกมาได้ น้ำสีใสไหลหยาดเยิ้มเปียกชุ่มแฉะท่อนเนื้อแข็งไปหมด ยอมรับว่าไม่เคยถูกใจใครขนาดนี้มาก่อน อาจเป็นเพราะความสดใหม่ของคนตรงหน้า ถึงฤทธิ์ยาจะยังรุนแรงจนทำให้สติไม่ครบร้อย แต่ก็ยังพอรู้ว่าเธอไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน ทำให้ความต้องการของเขายิ่งทวีคูณขึ้นไปอีก
"นะ หนูอ๊าา~เฮีย อ๊าาา~"
วายุเพียงถามไปเท่านั้น แต่เหมือนไม่ได้ต้องการคำตอบจากเธอจริงๆเลยสักนิด สะโพกหนายังคงตอกอัดลงไปที่ร่องแคบของคนตัวเล็กรัวแรงอย่างไม่หยุดยั้ง เพื่อสนองความต้องการอันร้อนแรงของตัวเอง กว่ายาจะหมดฤทธิ์ก็ปาเข้าไปครึ่งค่อนคืน ทำเอาคนทั้งคู่อ่อนแรงและหลับไหลในอ้อมกอดของกันและกัน
ชั้นสองของบาร์
“พ่อคะ เมื่อไหร่คุณวายุจะมาซักทีคะ หนูรอมาเป็นชั่วโมงแล้วนะคะ ไหนพ่อบอกว่าคุณวายุออกมาแล้ว!”
เสียงอ๊ะอายดังลอดออกมาจากโทรศัพท์มือถือราคาแพง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหงุดหงิดปนไม่พอใจ
“คุณวายุออกไปนานแล้วนะลูก ไอ้หันกับไอ้ทินพาออกไปพักใหญ่แล้วนะ”
เสียงของเกรียงศักดิ์ดังมาจากปลายสายชัดเจน แต่ความกังวลจากน้ำเสียงของอ๊ะอาย ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วลงทันที
“พ่อว่าไงนะคะ ออกมาพักใหญ่แล้ว แล้วทำไมไม่เห็นล่ะคะ!!"
อ๊ะอายพูดเสียงดังเหมือนตะโกน เมื่อเธอรอนานจนอารมณ์เริ่มร้อน
“พวกมันโทรมาบอกพ่อแล้วว่าพาวายุออกไปจากห้องได้สำเร็จ”
"สำเร็จแล้วอยู่ไหนล่ะคะ!!"
มือเรียวสั่นเครือกดวางสายทันทีด้วยความโมโห ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องหรูที่เธอตั้งกล้องถ่ายไว้ เตรียมแผนการจะทำคลิปแบล็กเมล์วายุเพื่อทำลายชื่อเสียงของเขา แถมยังตั้งใจใช้เขาเป็นเครื่องมือเรียกค่าไถ่ หรืออย่างน้อยก็ค่าสินสอดร้อยล้านตามที่ฝันไว้
“มึงอ่ะเข้าไปบอกคุณหนู”
หันเอ่ยเสียงห้วน พลางผลักหลังทินให้เดินเข้าไปในห้อง
“มึงนั่นแหละ!”
ทินสะบัดแขนกลับ ใบหน้าซีดเผือดเหมือนคนกลัวตาย
“มึงอ่ะเหมาะสุด เพราะมึงอยู่นานกว่ากู!”
หันยังไม่ยอมเสียงแข็งใส่
“แต่มึงไม่ยอมดึงคุณวายุไว้ แถมยังปล่อยให้คุณหนูลิลินพาคุณวายุไปอีก!”
ทินโต้ทันควัน ดวงตาลุกวาวด้วยความโกรธผสมกลัว
บรรยากาศตรงหน้าประตูห้องเต็มไปด้วยแรงกดดัน สองลูกน้องเกี่ยงกันไปมา ไม่มีใครกล้ารับผิดชอบ ทั้งที่ต่างก็รู้ดีว่าอีกไม่กี่วินาที พวกเขาอาจเจอหลุมนรกจากผู้เป็นนายแน่ๆ
“แล้วถ้ามึงเก่งนัก มึงไม่ห้ามเองวะ ไอ้เหี้ย!!”
เสียงด่ากลับไปมา ดังขึ้นอย่างลืมตัว
และในจังหวะนั้น
กึก!!
ประตูถูกเปิดออกจากด้านใน อ๊ะอายยืนอยู่ตรงนั้นในชุดเดรสรัดรูปสีดำเข้ม ริมฝีปากแดงสดขยับยกยิ้มเย็นเยียบ สายตาเหยียดมองทั้งสองคนที่กำลังเถียงกันเสียงดัง
“ทำไมนายสองคนถึงอยู่ตรงนี้ แล้วคุณวายุล่ะ”
อ๊ะอายหรี่ตามองทั้งคู่ แววตาพี่ส่งมาเต็มไปด้วยโทสะ
“เอ่อ…คือ…”
หันก้มหน้าต่ำลิ้นพันกันไม่กล้าสบตา
“ว่าไง!”
เสียงกัดฟันลอดออกมา แม้ไม่กล้าตะคอกดังเกินไปเพราะกลัวมีใครได้ยิน แต่ทุกถ้อยคำก็กดดันจนทั้งสองคนต้องกลัว
ทินเป็นฝ่ายทนไม่ไหว รีบเอ่ยรายงานขึ้นทันที
“คือคุณหนูลิลินพาคุณวายุไปแล้วครับ คุณหนู”
“พวกนายว่าไงนะ”
อ๊ะอายเบิกตากว้าง สีหน้าหวานแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวทันที
“คุณหนูลิลิน เธอพาคุณวายุขึ้นไปที่ห้องแล้วครับ แล้วตอนนี้ลูกน้องของคุณวายุก็กำลังตามหาคนที่วางยาคุณวายุอยู่ครับ”
"ทำไมพวกแกโง่อย่างนี้วะ!!"
อ๊ะอายกัดฟันด่าลูกน้องของพ่อ ในใจแทบอยากจะกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่น
"ผมขอโทษครับคุณหนู"
"ยัยนี่มันสาระแนจริงๆ สงสัยไม่อยากมีชีวิตที่สงบสุขน่ะสิ"
หัวใจอ๊ะอายเต้นแรงอารมณ์เดือดพล่านขึ้นทันที ความโกรธเคียดแค้นแทบทะลักออกจากอก แต่เธอก็พยายามปรับสีหน้า เพราะรู้ว่าถ้าลูกน้องวายุจับพิรุธได้ เธอจะซวยยิ่งกว่าใคร
"เอาไงต่อดีครับคุณหนู ตอนนี้คนของคุณวายุกำลังวิ่งวุ่นกันเลยครับ"
หันเอ่ยพลางมองไปรอบๆแต่ไม่กล้าพูดเสียงดัง
"แล้วพวกแกสองคนทำยังไงให้ยายลิลินเอาตัวคุณวายุไปได้วะ"
อ๊ะอายเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
"คือคุณหนูลิลินเดินมาเห็นพอดีครับ ตอนที่ผมสองคนกำลังจะพาคุณวายุเข้าไปในห้อง"
ทินเอ่ยพร้อมก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตาเด็กสาวที่กำลังโมโห
"ไม่ได้เรื่อง เรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ได้โคตรโง่"
เสียงเสียงสบถหยาบคายของอ๊ะอายดังขึ้นด้วยความโมโห
"ถ้าคนพวกนั้นจับได้ว่าเป็นเรา รับรองว่าพวกเราต้องตายกันแน่เลยครับคุณหนู"
ทินเอ่ยเสียงแผ่วเบา ยิ่งทำให้อ๊ะอายรู้สึกกลัวขึ้นมามาก
“แล้วพวกนายยังจะยืนบื้ออยู่อีกทำไม หนีสิ! เดี๋ยวพวกนั้นก็จับได้หรอก”
เธอหมุนตัวก้าวฉับๆลงบันไดไปทันที ราวกับห่วงชีวิตตัวเองมากกว่าทุกสิ่ง
“คะ…คุณหนูครับ แล้วท่านล่ะครับ”
หันรีบถามอย่างลนลาน
อ๊ะอายหันขวับมามองแววตาเย็นชา
“ใครอยากเรียกก็ไปเรียก แต่ฉันไม่รอใครทั้งนั้น”
สิ้นคำเธอก็เร่งฝีเท้าลงไปอย่างไม่เหลียวหลัง ทิ้งทั้งหันและทินให้หน้าถอดสี มองตามแผ่นหลังของผู้หญิงที่คิดถึงแต่ตัวเองเพียงคนเดียว
“ไอ้ทินมึงไปตามนายมา กูจะรีบตามคุณหนูอ๊ะอายไป เดี๋ยวเผื่อเธอเป็นอะไรขึ้นมากูกับมึงซวยแน่”
หันเอ่ยเสียงเข้ม แต่แววตาเต็มไปด้วยความหวั่นใจ
“เอ่อได้ๆ”
ทินตอบลวกๆ ก่อนจะรีบวิ่งหมุนตัวกลับเข้าไปในห้อง
มือเขาสั่นเล็กน้อยตอนผลักประตูเข้าไปข้างใน กลิ่นเหล้าคลุ้งผสมควันบุหรี่ยังคงอบอวลอยู่รอบห้อง ร่างใหญ่ของเกรียงศักดิ์ นั่งอยู่บนโซฟา สีหน้าไม่รับรู้ถึงความวุ่นวายข้างนอก
ทินรีบโค้งตัวต่ำเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่น
“ท…ท่านครับ เกิดเรื่องแล้วครับ แผนของเราพังแล้วค่ะท่าน ตอนนี้ท่านรีบออกไปจากตรงนี้ก่อนเถอะครับ"
"อะไรนะ"
เกรียงศักดิ์ขมวดคิ้วมุ่นทันที ไม่รู้ว่าแผนที่พังนั้นคือยังไง แต่คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ลูกน้องถึงรีบเข้ามารายงานโดยด่วนแบบนี้
- Writer
