ตอนที่ 5 อารมณ์ขึ้นก่อนของ 2/2

1006 Words

“หยุด!” แหม...เฮีย ก็อุตส่าห์อาศัยช่วงชุลมุนจับเฮียลากเข้าห้องสักหน่อย จะได้ลัดขั้นตอน “ไม่เป็นไรนะ...ห้องพริกมีถุงยางถ้าเฮียกลัวจะไม่พร้อม” เฮียไม่ตอบกลับแต่ดันปิดประตูใส่ บอกให้รู้ว่าอย่ามากวนหากเยอะกว่านี้อาจจะโดนจับโยนไปนอกห้องก็ได้ แต่วันนี้ก็ได้นอนห้องเฮียนะ ฟีลดีไปอีกแบบ แล้วฉันก็ง่วงนอนมาก ๆ แล้วด้วย จึงดึงผ้าห่มที่เฮียโยนให้จากนั้นก็ปรับโซฟาเบดให้นอนสบาย ปิดไฟในห้องรับแขกแล้วก็นอนเสียเลย อยากให้นอนดีนัก พรุ่งนี้อีพริกจะโพสต์ให้ทั่วเลยว่าได้นอนห้องเฮียปัณณ์ อิอิ! เช้าวันรุ่งขึ้นฉันตื่นมาด้วยเสียงบางอย่างในครัว พร้อมกับกลิ่นไข่ดาวทอดหอมกรุ่น จึงงัดตัวเองขึ้นมาจากโซฟาเบดก่อนจะเห็นชายหนุ่มร่างบึกบึนยืนทำครัวแถมถอดเสื้อด้วย ซี้ด...น้ำลายไหลออกมาเลย คนอะไรขยันอ่อย ฉันรีบควานหาโทรศัพท์มือถือก่อนจะเก็บภาพนี้เอาไว้จากนั้นอัปขึ้นสตอรีทันที #ตื่นมาก็มีคนทำอาหารเช้ารอ...ดีจริง ๆ ฉันอัปภาพด้านหลังที่เป็นเฮียถอดเสื้อจากนั้นก็นอนรอคนกดไลค์ เพราะหุ่นนี่ยิ่งกว่านายแบบอีกนะ J-Junee : ใครอีพริกบอกมานะ ไม่งั้นจะฟ้องแม่มึง P-Pirunyaa : เป็นความลับที่อยู่ในใจ เป็นความลับที่อยู่ข้างใน ฉันรีบร้องเพลงกลบเกลื่อน เพราะไม่บอกให้เพื่อนรู้เด็ดขาด เรื่องนี้ควรจะเป็นความลับ J-Junee : @ Mom Pring แม่อีพริกมันไปนอนห้องผู้ชายค่ะ ฉันขำเพื่อนที่พยายามแท็กแม่ แต่แม่ฉันเล่นแต่เฟสบุ๊กอะสิ แม่ฉันเจนวายอะเนอะ ก็จะเล่นแต่เฟสบุ๊กพร้อมกับชอบอัปรูปที่ไม่เคยแต่งลงเฟส ราวกับว่าแข่งกันใครลงก่อนชนะ จากนั้นฉันก็หายไปเลยก่อนจะเก็บผ้าห่มพับให้เรียบร้อยแล้วเดินมาชะโงกหน้าดูคนที่กำลังทอดไข่ดาว “พริกเอาไข่ดาวไม่สุกนะ ชอบไข่แดงเยิ้ม ๆ” “ออกไปห่าง ๆ” “หูยยรังเกียจขนาดนั้นเลย แค่ยังไม่ได้แปรงฟันเท่านั้นเอง แต่ปากไม่เหม็นหรอกนะ ไม่เชื่อจูบพิสูจน์เลยก็ยังได้” เฮียไม่ตอบแต่ถอนหายใจ จากนั้นไข่ดาวฟองแรกก็สุกแล้วก็ไข่ดาวฟองต่อมาก็ถูกตอกลงไปในกระทะ แต่ว่าฉันก็ยังยืนอยู่ใกล้ ๆ เฮีย เพราะหุ้นดีจนอยากลูบไล้ไปทั้งตัวเนี่ยแหละ ต้องห้ามใจไม่ให้เอามือไปลวนลามเฮียมันยากมากนะ เฮียจะรู้ไหม “ออกไป!” “ไม่” “น้ำมันจะกระเด็น” “ห่วงด้วย...น่ารักแบบนี้รักตายเลย ว่าแต่มีแปรงสีฟันไหมคะ...พริ้งจะแปรงฟัน” “อยู่ในห้องน้ำ” ฉันจึงเดินออกจากห้องครัวไปห้องน้ำ มีห้องน้ำด้านนอกที่เป็นห้องน้ำรวม ไม่ใช่ห้องน้ำในห้องนอนด้วย แม้ไม่ได้ใหญ่เท่าในห้องนอนก็กว้างขวางอยู่ไม่เบา เป็นคนรวยนี่ดีจังเนอะ มีเงินซื้อความสุขได้ อยากมีเงินเยอะ ๆ บ้างจังจะได้ให้แม่เลิกขายข้าวแกงมานั่งนับเงินอย่างเดียว แต่เมื่อพูดถึงแม่...พริกแกงก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้แม่จะกลับมาแล้วนี่นา บอกว่าไปหนึ่งคืน ฉันรีบล้างหน้าทันทีก่อนจะวิ่งไปหาเฮีย “เฮียพริกต้องกลับแล้วแม่จะมาหา” “กินข้าวก่อน” “ไม่ทันแล้วเฮีย ถ้าแม่รู้ว่าไปนอนอ่อยผู้ชายถึงห้องแล้วไม่ได้กัน แม่ตีตาย” ใช่แม่ต้องตีตายแน่ ๆ ขนาดไปหาถึงห้องแล้วก็อ่อยขนาดนี้เฮียไม่มองสักนิด แถมยังได้นอนโซฟารับแขก มันย่อมเสียชื่อคุณนายงามพริ้งอยู่แล้ว แต่เฮียหันมาทำหน้าเอือมระอา แต่ฉันเห็นว่าคีย์การ์ดอยู่บนโต๊ะที่เฮียวางจานข้าวเอาไว้ แต่ยังไม่ได้ถอยออกมา จากนั้นฉันไม่รอช้ารีบโอบไปคว้าคีย์การ์ดมา แล้วจังหวะที่เอี้ยวตัวริมฝีปากของฉันดันชนกับริมฝีปากของเฮีย หัวใจของฉันสั่นทันที นี่เป็นความใกล้ชิดที่เรียกได้ว่าเกือบจะแนบชิดกันแล้วเชียว ริมฝีปากของเราแตะกันเพียงเสี้ยววินาที แต่ความร้อนในกายวิ่งแล่นผ่านทั่วร่าง จนฉันรู้สึกว่าเฮียชะงักไปชั่วครู่ ดวงตาของเขาเข้มขึ้นในทันที “อุ้ยเฮีย...พริกขอโทษ...สปาร์กเลยใช่ม่ะ...ของเฮียขึ้นหรือยัง แต่พริกมีเวลาน้อยนะ...ไม่ทันหรอกเฮียถ้าจะนัดกระชับมิตรต้องวันหลังแล้วล่ะ” ฉันรีบจริง ๆ แม้อยากประกบปากรั้งท้ายทอยมาจูบขยี้ให้แหลกคามือก็เถอะ “อื้อ...ขึ้น” น้ำเสียงทุ้มต่ำปนหอบเล็กน้อย แววตาเขามีไฟวาบขึ้นจนฉันเผลอกลืนน้ำลาย “หูย...เฮียเดี๋ยวพริกบอกแม่ก่อนอย่าเพิ่งมา” ฉันรีบหยิบโทรศัพท์จะกดหาแม่ทันที แต่ทว่าโดนดึงโทรศัพท์เอาไว้ก่อน “หยุด...จะทำอะไร” “ก็เฮียของขึ้น เราต้องมีเวลาทำกัน จะเร่ง ๆ ให้เสร็จไม่ได้” ฉันหันไปบอกพลางสับสน ถ้าของเฮียขึ้นก็ต้องไปขึ้นเตียงกันสิ เฮียงงอะไร “ตอนนี้ไม่ใช่ของขึ้นอย่างเดียวแล้ว...อารมณ์ก็ขึ้นด้วย!” อะ...อ้าว...แล้วยังไงล่ะ อารมณ์ไหนอย่างว่าหรือเปล่านะ “อารมณ์หื่น?” “อารมณ์เสีย” “.....”! เสียงเฮียต่ำกระแทกคำเหมือนคุมอารมณ์ไม่อยู่ ดวงตาคมที่จ้องฉันราวกับจะเผาฉันให้ละลาย ทำเอาฉันขาสั่นโดยไม่รู้ตัว นี่น่าจะโหดแล้วล่ะ ไม่ใช่หื่น แม้สีหน้าของเฮียจะน่ากลัว…แต่ก็น่าหลงใหลไปพร้อมกัน หัวใจฉันเต้นรัวเกินควบคุม… ของไม่ได้ขึ้นแต่อารมณ์เฮียขึ้นแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more