ตอนที่ 3 ไม่เคยคบกัน 1/2
1228 Words
ฉันตื่นมาอีกทีบ่ายโมงในสภาพที่ยังไม่ส่างดีด้วยซ้ำ เมื่อขยับตัวแล้วรู้สึกปวดหัวไปหมด นึกแล้วแม่งก็ครางออกมาหงิง ๆ เหมือนหมา
“กูจะไม่แดกเหล้าอีกแล้ว...ไอ้เชี่ยปวดหัว” เสียงที่ทั้งแหบทั้งแห้งบ่นออกมา เพราะสภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้แทบอยากตายได้เลย แม้จะปวดหัวบ่อย ๆ ตอนกินเหล้า แต่เหล้าก็คือสิ่งเยียวยาใจหมา ๆ ของฉันเช่นกัน แต่ทว่าไอ้เสียงถัดมานี่สิทำให้ฉันตกใจ
“กูก็เห็นพูดอย่างนี้ทุกที...แล้วก็แดกเหมือนเดิม”
‘ไอ้...ไอ้...ไอ้’ ฉันพูดไม่ออกจากนั้นหันหน้าที่ตื่น ๆ ของตัวเองมองไปทางซ้ายมือแต่แล้วก็เห็นหน้าไอ้คนที่นัวเนียกับน้องแก้มหอมเมื่อคืน แล้วตกใจเหมือนเห็นผี
“เชี่ยผีหลอกกลางวัน” ฉันว่าก่อนจะวาดมือขึ้นไปตบแก้มเสียงดัง
เพียะ!
มือฉันชา ๆ รู้สึกได้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือเรื่องจริง ฉันตบสุดแรงด้วยซ้ำ และแน่นอนตบแก้มไอ้ปั้น
“ไอ้ริน...ไอ้ควย...มึงตบกูทำไม”
“โทษ ๆ นึกว่าฝันไป” ฉันว่าพลางยิ้มแหย ๆ นึกว่าฝันไปจริง ๆ นี่หว่า แล้วมันนอนทำซากอะไรอยู่บนเตียงฉัน แล้วไอ้แฝดนรกล่ะ
“ไม่ตบหน้ามึงล่ะ” มันว่าฉันอย่างหัวเสียเอามือลูบแก้มตัวเองปรอย ๆ ท่าทางโกรธด้วย
“ตบกูก็เจ็บดิ” ฉันว่า
“เลยตบกู...ไม่เจ็บใส่เต็มข้อ?” มันเลิกคิ้วถามอย่างหงุดหงิดแล้วฉันก็พยักหน้า จากนั้นก็ลุกขึ้นจะไปล้างหน้าแปรงฟัน รู้สึกไม่มั่นใจยังไงไม่รู้ที่ต้องมาพูดกับคนที่เราหวั่นไหวตอนตื่นนอน
ฉันยกมือปิดปากแล้วกำลังจะลงจากเตียง แต่ทว่า...
“เดี๋ยว...มึงเป็นอะไร”
“กูจะไปล้างหน้า...ปวดหัวจะไปหายากิน” ฉันอ้าง แต่ที่จริงเวลาตื่นมาแล้วเจอคนที่ชอบนอนอยู่บนเตียงมันก็จะเขิน ๆ หน่อยใช่ไหมล่ะ ฉันก็จะหน้าแดง แล้วหน้าแดงมันก็จะมองฉันไม่ดีอีก เดี๋ยวจะหาว่าฉันคิดอะไรกับมัน แต่ จริง ๆ ก็คิดนั่นแหละ แต่ไม่อยากให้มันรู้
“แล้วทำไมต้องเอามือปิดปาก”
“อื้อ...อย่ายุ่ง”
“นี่มึงเป็นอะไรหลบหน้าหลบตา ไม่สบตากูตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” ไอ้เวรปั้น ให้กูพูดไหมล่ะ กูจะสบตามึงได้ไงเดี๋ยวก็น้ำตาไหลยันตีน
เคยแต่เป็นโค้ชให้ไอ้พวกเวรนี่ตอนผิดหวัง เป็นไงล่ะโค้ชลงสนามเองเจ็บหนักฉิบหาย
“กูไปแปรงฟันก่อน” ฉันว่าแล้วก็หนีมันไปที่ตู้เสื้อผ้าจากนั้นก็หอบเอาเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำในห้องน้ำ ไม่ปล่อยให้เรื่องแบบเมื่อคืนเกิดขึ้นอีก
เดี๋ยวนี้ฉันจะพยายามทำอะไรที่ระมัดระวังตัวนิดหน่อย ไม่ปล่อยตัวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะว่าพวกมันก็มีแฟนกัน ถ้าฉันทำเหมือนเมื่อก่อนแฟนพวกมันจะมาจิกหัวฉันตบอีก ครั้งก่อนล้มจนแขนร้าวจนต้องให้ไอ้ปั้นมานั่งเรียนแล้วก็จดเล็ตเซอร์แทน ดีที่ปีหนึ่งวิชาเรียนเซกรวมกันมีเยอะ แต่ปีสองมีนิดหน่อย ดังนั้นฉันจะพยายามดูแลตัวเอง ไม่เป็นภาระของพวกมัน
ฉันอาบน้ำอยู่ยี่สิบนาที จากนั้นออกมาก็เห็นมานอนเขี่ยโทรศัพท์บนเตียงฉัน ทำให้สงสัยจนถามขึ้น
“ทำไมเมื่อคืนมึงนอนกับกู”
จำได้ว่าเมาร้องไห้แล้วไอ้แฝดนรกหิ้วปีกมานอนบนเตียง แต่ว่าไอ้ตัวเหี้ยนี่นั่งนัวเนียกับน้องแก้มหอมปีหนึ่งอยู่นี่นา ปกติไอ้ปั้นมันไม่เคยปล่อยให้โอกาสหลุดมือ เว้นเสียแต่ว่ามันไม่อยากกิน
“คืนไหนก็นอนกับมึงได้...ทำไม”
ไอ้เวร...กูถามมึงอยู่เสือกหันมาถามกู...มึงมันบ้า กูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย
“แล้วน้องแก้มหอม?” ฉันเท้าเอวถามมันด้วยอารมณ์หงุดหงิดมาก ๆ มันจะย้อนมาถามฉันทำซากอะไร ในเมื่อก็รู้อยู่แล้วว่าหมายถึงอะไร
“กลับไปแล้ว”
กลับไปแล้วหมายความว่าเมื่อคืนนอนที่นี่เหรอ...ไม่จริงอ่ะ ไอ้สองแฝดปกติขี้เกียจกลับห้องมักจะนอนที่โซฟา เบดข้างนอก แล้วไอ้ปั้นมักจะนอนที่เตียงกับฉันในห้อง แม้คอนโดมันจะหรูพอตัว แต่ทว่าดันมีห้องนอนแค่ห้องเดียว ที่เหลือเป็นพื้นที่ว่าง ๆ เพื่อเอาไว้เตะฟุตบอล
ไม่ใช่ฉันเป็นคนพูดหรอก ไอ้สองแฝดเวรมันพูด ปกติคอนโดไทป์นี้จะเป็นแบบสองห้องนอน แต่ไอ้แฝดเวรนั่นเสือกปรับแบบแล้วเหลือห้องนอนเดียว จากนั้นพื้นที่อีกส่วนเป็นพื้นที่จัดให้ปาร์ตี แล้วก็ใช้คุ้มมาก สุดท้ายเมาไม่อยากไปไหนก็นอนมันที่ห้องของฉัน
ซึ่งฉันเหมือนมาอยู่ฟรีที่คอนโดพวกมัน เพียงเพราะฉันเป็นผู้หญิงจนแซวมันบ่อย ๆ ว่าช่วยกระทืบนักเลงกระจอกหนเดียว ไอ้อภิสิทธิ์อยู่ฟรีที่คอนโดหรู ถ้าช่วยมากกว่านี้พวกมันไม่มาขอฉันแต่งงานเลี้ยงดูปูเสื่อตลอดชีวิตหรือไง แต่ขณะที่ฉันรอคำตอบจากมันกับการยืนคิดอะไรเพลิน ๆ ไปเรื่อยมันก็พูดมาหนึ่งคำ
“ไอ้ปัณณ์ไม่โอเค”
ฮะ?!
สีหน้าฉันไม่ต้องพูดก็รู้ไม่เข้าใจอะไรเลย มันพูดอะไร ไอ้ปัณณ์ไม่โอเค แล้วเกี่ยวอะไรกับมัน ก็เด็กมันไม่ใช่เหรอ...หรือไอ้พวกเหี้ยนี่จะมีรสนิยมแปลก ๆ
“อย่าบอกนะพวกมึงคิดจะ...สองต่อหนึ่ง”
“ไอ้เหี้ย...คิดแต่ละอย่าง หัวมึงนี่นะ บอกแล้วอย่าดูคลิปโป๊เยอะ”
“....”
ถูกด่าเสียอย่างนั้น แล้วมันเสือกเล่ายาวมาก ถามว่าน้องแก้มหอมล่ะ เสือกบอกไอ้ปัณณ์ไม่โอเค นี่อีรินเข้าใจก็เหี้ยแล้ว
“เออ...ช่างแม่งเถอะกูไม่อยากรู้แล้วปวดหัว” ฉันเดินกระแทกเท้าออกมา จากนั้นเห็นไอ้ปุณณ์ทำหน้าบอกบุญไม่รับ จนรีบร้อนตัว
“ไม่ต้องทำหน้าส้นตีน เมื่อคืนกูไม่ได้อ้วกให้ใครเช็ด” แน่นอนว่าหน้าตาแบบนี้จะมาทุกครั้งเมื่อฉันเมาจนคุมสติไม่อยู่ ส่วนใหญ่ไม่อ้อนก็อ้วก มีสองอย่างนี่แหละ
แต่มั่นใจว่าไม่ได้อ้วกแน่นอน เพราะไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ออกจากห้องสอบด้วยซ้ำ ไม่สิ ไม่ได้แดกห่าอะไรเลยตื่นเต้นตั้งแต่ก่อนเข้าห้องสอบด้วยซ้ำ
“เหี้ย” ไอ้ปุณณ์พูดมาหนึ่งคำแล้วก็เดินออกไป จากนั้นห้องก็อยู่ในความเงียบ
เอ้า...พวกนี้เป็นอะไรกัน...หรือเมื่อคืนเมาพลาดอะไรไป ส่วนไอ้ตัวต้นเหตุเสือกนอนอยู่ในห้องไม่ออกมาซะงั้น จนฉันมองดูของบนโต๊ะแล้วก็ไม่มีอะไรกินได้เลย จึงคว้าเอามือถือที่หยิบติดมือมาโทรหาไอ้ปัณณ์เพื่อนเหี้ยที่รู้ความลับของฉัน
- Writer
