ความรักในคืนหลอกลวง

ตอนที่4.เจ้าของร้านคนใหม่[ถ่ายคลิป...]

วันพุธ

หอพักราคาถูก

"ฉันคิดแล้วว่าแกจะต้องมีความสามารถพาพ่อออกมาจากคุกได้" แม่มาหาลูกสาว "ฉันคิดถึงแกนะขนม"

"คิดถึงแค่ตอนมีเรื่องน่ะสิไม่ว่า"

"อย่าพูดกับแม่แบบนี้สิ"

"หนูช่วยได้เท่าที่จะช่วย รบกวนอย่าหาเรื่องวุ่นวายมาให้หนูอีกจะได้ไหมคะ แค่ลำพังอยู่คนเดียวก็มีปัญหาค่าใช้จ่ายมากมายอยู่แล้ว"

"แม่จะพยายามไม่รบกวนแกอีก แต่..ตอนนี้เงินเก็บของแม่ก็ใช้ไปหมดเพราะพ่อแกติดคุกไม่ได้ทำงาน พอจะมีเงินให้แม่ยืมไปซื้อข้าวบ้างไหม"

ขนมขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ แต่เพราะอย่างน้อยก็เป็นผู้ให้กำเนิดเธอจึงกดเงินจากตู้ atm มาให้แม่ เหลือใช้เพียงไม่กี่ร้อยบาท หลังจากแม่กลับไปสักพัก ก็มีบิลค่าเช่าห้องมาเสียบเอาไว้ ไหนจะค่าใช้จ่ายที่ต้องไปมหาวิทยาลัย ตัวเล็กถอนหายใจนั่งบนเตียงฟูก เปิดตู้เก็บของเพื่อดูว่าพอจะมีอะไรขายให้บ้าง

มือเรียวคว้ากระเป๋าหลายใบขึ้นมาวางเรียงราย ซึ่งเป็นของจากชมพูที่เคยให้สมัยที่ยังอยู่ด้วยกัน หวนให้คิดถึงวันเก่าๆ ขนมหยิบขึ้นมากอดเอาไว้แน่น ทุกอย่างที่เพื่อนให้ตอนนี้เป็นเหมือนของล้ำค่าที่ไม่สามารถตัดใจขายได้ สุดท้ายก็ต้องเก็บเอาไว้ที่เดิม

มหาวิทยาลัย

ช่วงบ่าย

"ร้อนเงินขนาดต้องรับจ้างทำรายงานครั้งละหลายเล่มเลยเหรอ" เมย์ เพื่อนร่วมห้องถามขนม

"อืมมม ฉันต้องใช้เงินน่ะ"

"แบบนี้จะมีเวลาพักผ่อนไหมเนี่ย"

"ไม่ไหวก็ต้องไหวทำยังไงได้ล่ะ"

"หาอาชีพเสริมอย่างอื่นทำร่วมด้วยดีไหม แต่ไม่น่าจะไหวแล้วมั้ง เลิกเรียนขนมก็ต้องไปทำที่ร้านกาแฟ"

ขนมยังไม่ได้เล่าเรื่องถึงงานที่กำลังจะไม่มีทำ เมย์เป็นเพื่อนใหม่ที่เพิ่งทำความรู้จัก แต่นิสัยดีคอยช่วยเหลือและรับงานพิเศษให้ขนมบ่อยครั้ง

เวลาห้าโมงเย็น

ร้านกาแฟใกล้มหาวิทยาลัย

"ขนม!" ทันทีที่ตัวเล็กย่างก้าวเข้ามาเตรียมที่จะทำงานตามหน้าที่ เจมส์ก็รีบวิ่งเข้ามาทันที

"เป็นอะไรสีหน้าแตกตื่นเชียว"

"เธอไม่ต้องหางานใหม่แล้วนะ มีคนมาเซ้งร้านกาแฟนี้ต่อจากเจ้าของคนเก่าเรียบร้อยแล้ว"

"จริงเหรอ?! ดีจัง"

"นั่นสิผู้จัดการพึ่งมาแจ้งเมื่อตะกี้แต่ออกไปธุระ แล้วบอกว่าช่วงค่ำเจ้าของร้านคนใหม่จะแวะเข้ามาด้วย"

"โอ้ยยย เดือนนี้รอดตายแล้ว นึกว่าจะไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้อง ดีนะเจ้าของขอใจดีให้ผ่อนผันระยะเวลาจ่ายเงินไปก่อน ถ้าได้ทำงานนี้ครบเดือนก็คงพอค่าใช้จ่าย"

แสงสว่างเริ่มก่อตัวเป็นความหวัง ขนมรีบเข้าไปหลังร้านใส่เอี๊ยมของร้านกาแฟแล้วรวบผมติดกิ๊บอย่างสวยงาม เดินออกมาหน้าเคาน์เตอร์เพื่อรับออเดอร์จากลูกค้า

จนกระทั่งช่วงพลบค่ำ

"สวัสดีครับ"

น้ำเสียงสุขุมพูดขึ้น ก่อนจะแนะนำตัวทำความรู้จักกับพนักงาน ปรากฏว่าเป็นเจ้าของร้านคนใหม่ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเพื่อนของพี่ชายเพื่อนสนิท

"พี่บอล.." ขนมยกเค้กชีสมาวางให้ "นี่พี่เองหรือคะ เป็นเจ้าของร้านคนใหม่"

"ครับ พี่เอง เราสบายดีไหม"

"หนูสบายดีค่ะ ตกใจเหมือนกันนะคะเนี่ย ฮ่าๆ"

"ได้ยินว่าร้านที่นี่จะปิดตัว พี่ก็เลยมาถามเซ้งต่อ ช่วงนี้ลำบากบ้างไหม มีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้นะ"

"ไม่เป็นไรค่ะหนูอยู่ได้ ยังไงก็ต้องขอบคุณนะคะที่พี่เซ้งร้านนี้ หนูจะได้ไม่ต้องหางานพิเศษทำที่ใหม่"

ใบหน้าสวยหวานยังพูดเจรจาอย่างสนิทใจ แม้วันเวลาจะผ่านไปแค่ไหนแต่มิตรภาพยังคงอยู่

บอล ชายหนุ่มผู้อบอุ่นยังคงโอบอ้อมอารีและดูเหมือนสายตาของเขาส่อแววห่วงใยเป็นพิเศษ แม้จะเว้นระยะห่างบ้างเพราะยังคิดว่าขนมเป็นแฟนกับเจมส์

เวลาทุ่มตรง

วันนี้ปิดร้านไวเพราะพรุ่งนี้จะมีช่างเข้ามา renovate ในรูปแบบใหม่ ทุกคนยกมือไหว้แล้วกลับที่พักแยกย้ายกันไป เหลือเพียงขนมกับบอล

ซ่าาา

ฝนห่าใหญ่พรั่งพรูลงมา ขนมรีบวิ่งไปเก็บป้ายเมนูหน้าร้านจนหัวศีรษะชุ่มน้ำ เมื่อบอลเห็นจึงหยิบผ้าเช็ดตัวในล็อกเกอร์ขึ้นมาแล้วเช็ดผมให้ ทั้งสองคนยืนอยู่กลางร้านพร้อมกับแสงไฟสีส้มสร้างบรรยากาศอย่างโรแมนติกราวกับเป็นบทภาพยนตร์

สายตาอบอุ่นยังจ้องมองใบหน้าสวยไม่ปล่อยวาง ขณะยืนประกบเพื่อเช็ดผมยาวที่เปียกน้ำ

กริ่งงงง~

เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น เนื่องจากมีใครบางคนเปิดประตูเข้ามา ปรากฏว่าเป็นเตโชยืนมองภาพเหตุการณ์ ก่อนกระตุกยิ้มร้ายพูดแดกดัน "นี่ทำอะไรอยู่..ถ่ายคลิปโอลี่แฟนเหรอ เอากันไปหรือยัง? ฉันจะได้ซื้อพรีเมียมเข้าชมแล้วโดเนตให้กำลังใจ หึ"