“กินข้าวกันก่อนนะเดี๋ยวค่อยกลับ”
สิงหาชวนทุกคน
“เคหิวพอดีเลย”
เมื่อทุกคนตกลง ทั้ง4คนก็เขาไปในร้านอาหาร
นั่งกินกันจนอิ่ม หลังจากนั้นสิงหาก็ไปส่งผ้าแพรกลับห้อง
“ขอบใจนายนะ”
ผ้าแพรลงจากรถบิ๊กไบค์คันสูง และพยายามถอดหมวกกันน็อคคืนเพื่อน แต่ก็ช้ากว่าสิงหา
“มานี่เดี๋ยวฉันถอดให้”
มือหนาถอดหมวกกันน็อคให้เธอ หน้าตาดูตั้งใจมาก
ไม่นานหมวกก็ถูกถอดออก
“ขอบใจนายนะ”
ผ้าแพรยิ้มให้เพื่อน ความจริงเธออายุมากกว่าสิงหาและก็เพื่อนอีก2คน1ปี แต่ทั้งทั้ง3คนก็ไม่เคยพูดถึงอายุที่ต่างกันนี้เลย ทำเหมือนเธอเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน ในแบบที่เพื่อนควรจะเป็นมาตลอด
“ฉันไปนะ”
สิงหาสวมหมวกกันน็อคที่พึ่งถอดให้เธอ แล้วสวมให้ตัวเอง และบอกลาเพื่อนรักอย่างผ้าแพร
“บ๊าย”
หลังจากแยกกับเพื่อน เธอก็กลับเข้ามาในห้อง
และจัดการบล็อกทุกช่องทางการติดต่อกับเขา
ไม่อยากต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ หลังจากนั้นก็เข้าสู่ห้วงนิทรา เ
