“โอ้ย!!เจ็บนะเว้ย!!”
มือหนารวบมือเล็กเอาไว้แน่น
“ออกไปเลยนะไอ้บ้า ทำงี้ได้ไงวะ ฉวยโอกาสที่สุดเลย”
พริ้มพูดเสียงสั่นน้ำตาพลันจะไหล นี่เป็นครั้งที่2แล้วที่เธอมีอะไรกับเพื่อนตัวเอง
“อะไรวะ เมาแล้วแม่งจำอะไรไม่เคยได้ เมื่อคืนยอมเองป่ะ ฉันก็ถามเธอแล้วว่าให้เอาได้ป่ะ เธอก็ตอบว่าได้”
“แต่นั่นฉันเมา แล้วก็ขาดสติ นายก็ยังทำ”
พริ้มพูดขึ้นพร้อมน้ำตาไหลลงข้างแก้ม
“คบกับฉันไหม ฉันจะรับผิดชอบเธอเอง”
คำพูดนั้นดังชัดเจนจนห้องทั้งห้องเหมือนเงียบลง
เหลือเพียงเสียงสะอื้นของเธอเบาๆ กับลมหายใจแรงของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขากล้าพูดอย่างจริงจังกับเธอ
พริ้มพลอยส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“ฉันไม่ต้องการให้นายมารับผิดชอบ เพราะแค่พลาดหรอกนะ”
“แต่ฉันมีสติดีทุกอย่าง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นฉันยินดีรับผิดชอบ”
เขายืนยันหนักแน่น
“แต่ฉันไม่เคยคิดกับนายแบบนั้นเลย!”
พริ้มเงยหน้ามองเขา สบตาเขาทั้งที่หัวใจปวดหนึบ
“ฉันคิดกับ
