ปริ้นซ์เงียบไปทันที เหมือนประโยคนั้นของเธอไปสะกิดต่อมอะไรบางอย่างในตัวเขาเข้า
รอยยิ้มมุมปากที่มีก่อนหน้านี้หายไป หน้าตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“เมื่อกี้พูดว่าไงนะ”
เขาถามเสียงนิ่ง แต่แววตานี่โคตรดุ
พริ้มพลอยยังคงยืนกอดอก ไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของตัวเองซักเท่าไหร่
“ก็บอกว่าจะมีแฟนไง จะรีบหาให้ได้เร็วๆ ด้วย”
“เหอะ”
เขาแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ แต่ฟังดูฝืนอย่างบอกไม่ถูด
“ไหนลองพูดอีกทีซิ”
เขาบอกเสียงเข้ม มองหน้าเธอที่พยายามยั่วโมโหเขากลับ
“จะให้พูดอีกกี่รอบก็พูดได้ ฉันจะมีแฟนนายจะได้เลิกยุ่งกับฉันซักที ”
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ร่างสูงก็พุ่งเข้ามาประใกล้ แล้วดันตัวเธอให้ชิดผนังเย็นเฉียบ
“โอ้ย!!นายจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ”
แต่เขาไม่พูดอะไร มือหนาจับประคองหน้าสวยเธอไว้ แล้วก้มลงมาประกบริมฝีปากทันทีแบบไม่ให้ตั้งตัว
“อื้ม”
เขาบดขยี้ปากเล็กอย่างแรง ไม่อ่อนโยนเลยสักนิด จนเธอเบิกตากว้างดันอกเข
