“แพร!!แค่ฉันป้อนข้าวฉันไม่ได้ทำอะไรไม่ดีซักหน่อย เธอพึ่งคลอดขยับตัวมากเดี๋ยวแผลจะหายช้านะ ฉันไม่ได้อยากบังคับอะไรเธอหรอก
แค่ฉันอยากช่วย”
ปากก็บอกว่าไม่บังคับ แต่ที่ทำอยู่ไม่ได้บังคับเธอเลยซักนิด
“ให้ปกป้องช่วยเถอะลูก อย่าขยับตัวบ่อยนักเลย
เดี๋ยวแผลจะหายช้าเหมือนที่ปกป้องว่านั่นแหละ ”
ดาหลาก็เห็นด้วยกับปกป้อง
“ก็ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าฉันอยากให้นายป้อนหรอกนะ”
แค่เธอยอมให้เขาป้อนก็ดีมากแล้ว พอกินข้าวเสร็จเธอก็เอาเจ้าตัวน้อยกินนมอีกครั้ง เพราะเด็กน้อยเหมือนหิวตลอดเวลา พอกินเสร็จก็หลับปุ๋ยไปอีก
“เจ้าตัวน้อยของพ่อหลับปุ๋ยไปอีกแล้ว”
ปกป้องมองหน้าลูกสาวแล้วเอาแต่ยิ้ม ปากน้อยๆแดงแจ๋นั่นมันน่าหมั่นเขี้ยวที่สุด
“นั่นหนะสิน่าเกลียดน่าชังเชียว อยากให้คุณตามาเห็นหนูจังเลยลูก”
ดาหลาก็เห่อหลานอยู่ไม่น้อย
“ดูสิครับคุณแม่นอนท่านี้แล้วเหมือนแพรเลยครับ”
ปกป้องเห็นท่านอนลูกสาวก็อดเอ็นดูไม่ได้ รีบบ
