“โอ๋ๆลูกค้าบ อย่างอแงนะให้แม่นอนพัก”
ผ้าแพรตื่นมาก็เห็นปกป้องอุ้มลูกไว้ในอ้อมกอด แล้วโอ๋เบาๆเพราะกลัวเธอตื่น
“แพรตื่นแล้วเหรอ ลูกอยากกินนมอะฉันไม่กล้าปลุกเธอ”
เขาถามเธอแล้วอุ้มลูกมาหา
“ฉันจะให้นมลูก นายออกไปก่อน”
ตื่นมาก็หงุดหงิดใส่เขาเลย
“ไม่ออกไปได้มั้ยก็เคยเห็นหมดแล้ว เคยกินด้วย”
“ไอ้ลามกออกไปเลยนะ/ขอโทษแค่หยอกเอง”
เขานั่งมองลูกสาวกินนมเงียบๆ พิพิมอิ่มก็หลับปุ๋ยไปอีกแล้ว
“ลูกเราไม่ดื้อเลยเนาะว่ามั้ย คนที่สองขอเป็นผู้ชายนะแพร”
ปกป้องมองหน้าลูกสาวแล้วพูดอย่างลืมตัว
“ไปมีกับเมียนายเถอะ”
แต่เธอก็ช็อตฟิวส์เขาตลอด แต่เขาไม่สนใจหรอก ดีแค่ไหนที่ลูกกับเมียยอมมาอยู่ด้วย
วันต่อมา
“ปกป้องทำอะไรลูก ทำไมคนเยอะแยะไปหมดเลย”
ดาหลาเดินออกมาหน้าบ้าน ก็เห็นคนงานกำลังวุ่นวายขนนั่นยกนี่กันเต็มไปหมด
“ทำสนามเด็กให้น้องพิพิมครับ เผื่อเอาไว้เล่นกับน้องชาย”
ดาหลาคิ้วขมวด
“น้องชายไหนละลูก ”
