“ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ ฉันให้เธอแล้วก็เป็นของเธอสิ จะขายรึอะไรก็แล้วแต่เธอเลย”
“หืม ป้องลูกอึ๊อะ ”
“เดี๋ยวฉันทำให้เอง ”
ปกป้องเป็นคนอาสาทำความสะอาดให้โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย นับวันเขายิ่งทำตัวน่ารัก และอ่อนโยนต่อลูกสาวตัวน้อยมากๆ
“นายทำเป็นเหรอ ”
เธอไม่ได้ห้ามอะไร ปล่อยให้ปกป้องเช็ดก้นให้ลูกสาวอย่างตั้งอกตั้งใจ
“อะไรที่ทำเพื่อเธอกับลูก ไม่เป็นฉันก็จะทำ”
เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ เช็ดก้นให้ลูกเสร็จก็เปลี่ยนอันใหม่ให้
“ขอบใจนะ”
“เปลี่ยนจากขอบใจเป็นอย่างอื่นได้ป่ะ”
เขาเลิกคิ้วถามเธอกวนๆ
“ทะลึ่ง”
“เอ้าทะลึ่งอะไร หมายถึงเธอก็ด่าฉันให้น้อยลงไง ”
เขาต่อปากต่อคำไม่หยุด และยังเป็นแบบนี้ทุกวันจนดูเป็นเรื่องปกติแล้ว
หลายวันต่อมา
“แม่กลับแล้วนะ ทิ้งพ่อเขาไว้คนเดียวหลายวันแล้ว”
พอเธอเริ่มแข็งแรง ดาหลาก็เตรียมกลับเชียงใหม่
เพราะเป็นห่วงสามีที่อยู่คนเดียว
“เดินทางปลอดภัยนะคะแม่ ฝากบอกพ่อด
