หวางโฮ่วทรงนำกริชแกะสลักไม้จันทน์ สลักเป็นตัวอักษรที่ทรงเขียนว่า ‘เยว่หัว’ ตรงด้ามของซู่ฝ่า แล้วจึงใช้พระโอษฐ์ทรงไล่ฝุ่นไม้จนเห็นเป็นรูปเป็นร่าง พระนางจึงใช้กรรไกรตัดพระเกศาเล็กน้อยจัดใส่พู่กันเรียงทีละเส้นจนออกมาเป็นรูปร่างของแปรงขนที่หนาขึ้น พระนางทรงแย้มพระโอษฐ์ทอดพระเนตรด้วยความพึงพอพระทัยยิ่งนัก แล้วทรงใช้กรรไกรตบแต่งให้เป็นพู่กันสมบูรณ์แบบ ทันใดนั้นเยี่ยลี่ก็ก้าวเดินเข้ามาหาพระนาง (ซู่ฝ่า แปลว่า พู่กัน)
“คุณหนู ข้าได้สืบมาแล้วว่า ผู้ที่ใส่ยาพิษในพระสุธารสของต้าหวาง คือนางกำนัลในตำหนักเรา เป็นคนจากแคว้นไป๋เจ้าค่ะ” เยี่ยลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่หวั่นวิตก หวางโฮ่วทรงวาง แล้วทรงตรัส
“จัดการให้เรียบร้อย” หวางโฮ่วทรงตรัสด้วยพระสุรเสียงที่เรียบเฉย
“เจ้าค่ะ” เยี่ยลี่น้อมรับพระเสาวนีย์โดยทันที แล้วพระนางทรงตรัสอีกครั้ง
“มีอีกเรื่องหนึ่ง”
“รับสั่งมาเถิดเจ้าค่ะ”
“เยี่ยลี่ เจ้าบอกแม่ทัพเมิ่ง
