ช่วงเวลาต่อมา_
เมื่อถึงเวลาช่วงพักกลางวัน ร่างอรชรก็นำสัมภาระเก็บใส่ลิ้นชัก จะพกติดตัวไปแค่โทรศัพท์มือถือกับกระเป๋าสตางค์เท่านั้น
เธอทำตามที่ศรัญญาแนะนำไว้ ว่าข้างล่างมีโรงอาหารสำหรับพนักงานที่เจ้าของโรงพยาบาลจัดไว้เฉพาะ นับว่าเป็นการดูแลอย่างทั่วถึง
"ลินินไปพักทานข้าวก่อนนะคะ เดี๋ยวจะรีบขึ้นมาทำงานต่อ" เธอเอ่ยบอกทางบอดี้การ์ดหน้าชั้น
"ครับ" สองเท้าเล็กไม่ลืมจะขึ้นลงบันไดหนีไฟแทน เพื่อใช้ออกกำลังกายในฐานะที่เธอนั่งทำงานมาทั้งวัน
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือก็แจ้งเตือนเบอร์ของแฟนหนุ่ม มือบางรีบกระตือรือร้นกดรับสายรวดเร็ว
"ว่าไงคะพี่สายชล พักกลางเหมือนกันใช่ไหมคะ?"
"ครับ แต่พี่มารอกินข้าวพร้อมเรานะ มีของมาฝากเต็มเลย"
"จริงเหรอ...งั้นนินจะรีบไปตอนนี้เลยค่ะ" พอได้ยินน้ำเสียงแฟนหนุ่มบอก เธอรีบเดินกึ่งวิ่งไปยังประตูเข้าโรงพยาบาล พบว่าสายชลถือถุงอาหารและชาไข่มุกอย่างที่เธอชอบ
"เราไปกิ
