หมอมาเฟียฤทธิ์ร้าย

5. ความสงสัย

ช่วงเวลาเย็น_

"ทำงานวันนี้เหนื่อยไหมครับ?" สายชลรีบเดินมารับลินินถึงหน้าประตูทางเข้าท่าทางดีใจ เมื่อเห็นใบหน้าสวยที่เฝ้าคิดถึงมาหลายวันแล้ว เพราะช่วงนี้เธอจริงจังกับการเตรียมตัวมาทำงาน เลยไม่มีเวลาว่างจะออกมาเจอกัน

"ไม่เหนื่อยเลยค่ะ นินยังอยู่ในช่วงฝึกงานเลยไม่ค่อยยากเท่าไหร่" เสียงหวานบอก รีบเดินดุ่มมาเคียงข้างรุ่นพี่ท่าทางสุภาพ ทำเธอรู้สึกสบายใจเวลาได้อยู่ใกล้ๆ เขา

"แล้วเจ้านายใหม่ล่ะใจดีกับนินไหม เป็นคนยังไงเหรอ?"

"นินยังไม่ได้เจอเขาเลยนะ เห็นว่าผ่าตัดยังไม่เสร็จเลยไม่ได้กลับเข้าห้องค่ะ" เธอรีบยื่นถุงเอกสารที่ขอสปายกลับไปอ่านที่บ้าน ส่งให้สายชลตอนที่เขาทำสายตาสื่อความหมาย ว่าอยากช่วยถือของในมือบาง

"อ้อ...งั้นก็ดีแล้ว มีเจ้านายเป็นผู้ชายล่ะพี่ก็เป็นห่วงนะ" คนบอก รีบเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับตรงตำแหน่งเดิมที่นั่งประจำของลินิน

"ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ พี่สายชลไว้ใจได้แน่ๆ นินไม่ใช่คนสนใจเรื่องอื่นในที่ทำงานเลยค่ะ"

"ดีมากครับ งั้นวันนี้พี่พาเราไปกินข้าวข้างนอกกันนะ ถือว่าฉลองให้นินที่ได้งานดีๆ ทำ"

"เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ พี่สายชลจะเป็นเจ้ามือทั้งที่นินจะกินให้เกลี้ยงจานเลย" คนบอกรีบเอียงตัวไปแซวฝั่งคนขับ เขาชอบเอาใจเธอสารพัดประหนึ่งเกิดมาเพื่อดูแลเธอก็ว่าได้

แต่ในความดีของเขามันก็ทำเธอรู้สึกผิดกับเรื่องในคืนนั้น กังวลว่าถ้าอีกฝ่ายรู้เรื่องขึ้นมาจะกลายเป็นรังเกียจเธอแทน แม้ว่ามันไม่ได้เกิดจากการตั้งใจก็ตาม

"นินอยากกินอะไรสั่งได้เลยนะ วันนี้พี่จะเลี้ยงเต็มที่เอง" น้ำเสียงอบอุ่นบอก เลื่อนนำเมนูอาหารมาฝั่งของร่างอรชรเมื่อทั้งคู่เดินทางมาถึงในไม่กี่นาที เป็นช่วงเวลาเหมาะสมกับการเริ่มทานมื้อเย็น

เขามีความสุขทุกครั้งเวลาได้เห็นใบหน้าสวย เผยรอยยิ้มสดใสจนไม่อาจเหลียวมองทางอื่น เลยอาศัยให้ลินินสั่งอาหารแทนอยู่บ่อยๆ

"เอาแบบนี้ดีไหมคะน่าจะอยู่ท้องกว่า เดี๋ยวกลับไปแล้วจะหิวตอนดึกขึ้นมา" เธอชี้เมนูอาหารให้คนฝ่ายตรงข้ามมอง

"พี่ตามใจนินเลยครับ"

"งั้นรับเป็นแบบนี้สองที่นะคะ" เธอเลยสั่งอาหารให้รุ่นพี่หนุ่มแทน ก่อนจะหันกลับมาสนใจคนฝั่งตรงข้าม ยังนั่งยิ้มให้เธอไม่หยุด

"วันนี้จะได้กินข้าวไหมล่ะคะ มองจนนินเขินไปหมดแล้ว"

"ช่วยไม่ได้คนมันหลงนี่ครับ นับวันพี่ก็ยิ่งห่วงกลัวเราไปเจอคนอื่นที่ดีกว่า" สายชลตัดสินใจบอกตามตรง

"ในสายตานิน...พี่สายชลดีที่สุดแล้วนะ นินไม่อยากให้คนอื่นมาอยู่ข้างนินอีกแล้ว ...เป็นพี่สายชลดีที่สุดค่ะ" เธอเลื่อนมือไปจับกับฝ่ายตรงข้าม หากไม่ใช่คู่รักกันก็เหมือนอยู่ดี โดยเฉพาะความรู้สึกที่มีให้กันและกัน

อีกด้านนึง_

ร่างสูงเดินกลับมายังชั้นทำงาน ใบหน้าเคร่งเครียดเริ่มเหนื่อยล้าที่ทำมาทั้งวัน มันเข้าสู่ช่วงเย็นพลบค่ำ บรรยากาศเริ่มเงียบสงบและวังเวงในชั้นนี้

กึ่ก!

"......" สองเท้ายาวเก่าเข้าสู้ห้องทำงานประจำตำแหน่ง แต่กลิ่นน้ำหอมละมุนราวออกมาจากร่างกายคนๆ นึง กระตุ้นให้เขานึกถึงช่วงคืนวันเร่าร้อน

"สปาย!!!" เสียงเข้มเอ่ยเรียกลูกน้องคนสนิทดังลั่น

"ครับนาย"

"เอาประวัติเลขาคนนี้มาให้ฉันดูอีกที"

"ได้ครับ" สิ้นน้ำเสียงตอบรับคำสั่ง ฝ่ายบอดี้การ์ดคนสนิทรีบเดินไปยังหลังโต๊ะทำงาน นำแฟ้มข้อมูลของเลขาสาวมาวางบนโต๊ะ

"ออกไปได้" ร่างสูงเดินมาทิ้งกายบนเก้าอี้ตัวประจำ ถึงจะจับแฟ้มเอกสารเปิดดูข้อมูล พบรูปภาพใบหน้าสวยราวว่าเธอไม่ได้มีอยู่จริง กับประวัติการศึกษาที่โดดเด่นในวัยเพียงเท่านี้

"เนี้ยน่ะเหรอที่สอบผ่าน.." น้ำเสียงเข้มสบถบอก ปิดแฟ้มข้อมูลไว้ตามเดิม

เขาไม่ได้รู้สึกสนใจใบหน้าสวยเลย ออกจะเจอผู้หญิงมากมายที่อยากจะเข้าหา แต่กลิ่นน้ำหอมที่มันคุ้นเคยกลับเรียกเร้า กระตุ้นอารมณ์ในกายชายอย่างพรั่งพรู ความบังเอิญมันจะมีจริงหรือไม่ก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี

ก็อก~ ก็อก~

"พี่เปอร์ทำอะไรอยู่คะ วันนี้ว่าจะไปหาฟ้าไง" น้ำเสียงเรียกของแฟนสาวดึงสติให้เขากลับมาสนใจในปัจจุบัน ทันทีที่เห็นเธอก็ฉีกยิ้มต้อนรับเล็กน้อย

"ขอโทษทีวันนี้พี่ยุ่งมาก"

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ ถ้าพี่เปอร์ไปหาฟ้าไม่ได้ ฟ้าก็จะขับรถมาหาเองดีไหม" คนบอกรีบเข้าไปทิ้งกายบนตักแกร่ง ซุกใบหน้าใส่บ่ากว้างอย่างกับโหยหาในร่างกายแฟนหนุ่มหนักหนา

"ทำอย่างนี้คุณพ่อฟ้าจะโอเคหรือเปล่า?" เขาช้อนเอาใบหน้าแฟนสาวขึ้นสบตา เธอดูเรียบร้อยก็จริงแต่กิริยาไม่ใช่เลย หรือว่าปลายฟ้าจะมีนิสัยแบบนี้แค่ตอนที่อยู่กับเขาเท่านั้น

"เราเป็นแฟนกันนะคะพี่แคสเปอร์ เรื่องแค่นี้ก็ธรรมดาเอง ..เราไปดื่มกันแบบเมื่อคืนจะได้สนิทกับเร็วๆ ดีไหมคะ"

ปลายฟ้ายิ่งแนบชิดกว่าเก่า หวังจะแนบปากจูบอย่างหลงใหลที่แฟนหนุ่มช่างหล่อเหลา ทุกอย่างบนใบหน้าสมบูรณ์แบบไปทุกจุด

"ได้สิเราอยากไปไหนก็ตามใจเลย แต่จะมาว่าพี่ทีหลังไม่ได้แล้วนะถ้าห้ามตัวเองไม่อยู่จริงๆ " เขาเบี่ยงเสี้ยวหน้าให้แฟนสาวหอมแก้มสากฟอดใหญ่ แม้แต่ตัวเขาเองก็จูบบนแก้มเธอเช่นกัน

"พี่เปอร์จะทำไรกับฟ้าก็ได้เลยนะคะ ฟ้ารักพี่แคสเปอร์มากๆ เลยนะ"

"ได้ งั้นพี่เคลียร์งานตรงนี้อีกนิดเดียว แล้วเราไปทานข้าวกัน"

"ค่ะ ฟ้าจะตั้งใจรอนะคะ" เธอรีบลุกจากตักแกร่งว่าง่ายๆ เข้าใจว่าแคสเปอร์ก็เหนื่อยมากที่มีเคสผ่าตัดมากมาย ขยับตัวมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเขา ถึงจะตั้งใจดูใบหน้าหล่อเหลาที่หลงใหล

"ให้คนของพี่สั่งอาหารรอเลยไหม เผื่อเราจะหิวแล้ว?" หัวคิ้วหนาข้างนึงเลิกขึ้นมองทางลูกน้อง

"ก็ได้ค่ะ ฟ้ากลัวพี่เปอร์จะหิวกว่าเราจะไปถึงคงรถติดน่าดู"

"งั้นก็เลือกเถอะ"

"ค่ะ" ปลายฟ้านำโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเข้าข้อมูลของร้านอาหารแห่งนึง ดันพบข้อความเพื่อนสาวที่ชอบคคุยกันเวลาว่างๆ

"ผมจองโต๊ะที่ร้านไว้ให้แล้วนะครับ" สปายรีบรายงานทันที

"อืม"

"จองแล้วเหรอ..."

"มีอะไรหรือเปล่า?" เสี้ยวหน้าคมหันถามทางน้ำเสียงแฟนสาว ที่มีความกังวลแฝงในนั้น

"ไม่มีหรอกค่ะ คนของพี่เปอร์ทำงานเร็วดีนะคะ...เยี่ยมเลยค่ะ"

...................