ตึก! ตึก! ตึก!
สองเท้าเรียวเล็กเดินมาหยุดบนสะพาน เป็นทางข้ามไปยังลานจอดรถระหว่างเข้าออกร้านอาหาร เธอเห็นว่าสายชลดูมีคำถามบางอย่างที่ยังค้างคาและไม่ยอมเอ่ยพูดกันตรงๆ เลยตัดสินใจถามให้อีกฝ่ายไม่ต้องคิดมาก
"พี่สายชลมีอะไรอยากจะบอกยินหรือเปล่า บอกนินมาได้ทั้งหมดเลยนะไม่ต้องคิดมาก..."
"คือว่าพี่คิดมาดีแล้ว เราคุยกันมานานแล้วนะนินเราควรจะคบกันได้แล้วไหม?" ชายหนุ่มตัดสินใจเอ่ยถาม ช้อนเอาสองมือเล็กขึ้นมากุม ทั้งที่ก็กลัวว่าตัวเองจะผิดหวังในคำตอบนั้น
"ใช่ค่ะเราคุยกันมานานมากแล้ว นอนก็รู้สึกอย่างนั้นแบบที่พี่สายชลคิด"
"งั้นเราตกลงเป็นแฟนกับพี่นะนิน..พี่ให้นินเป็นแฟนพี่แล้ว"
"พี่สายชล...." เสียงหวานแทบเอ่ยไม่ออก มันตื้นตันไปซะหมดจริงๆ ที่สายชลตั้งใจดูแลเธอตลอดมา ใบหน้าสวยรีบพยักขึ้นลงตอบรับตามคำขอของเขา
"พี่ดีใจที่สุดเลยนิน" ชายหนุ่มรีบโผกอดร่างอรชรแน่น เขาก็ดีใจมากๆ เช่นกันที่อีกฝ่ายไม่
