ขนมนิ่งเงียบมาตลอดทางจนถึงโรงแรมที่เชียงใหม่ ภายในหัวของเธอเอาแต่ครุ่นคิดถึงคำพูดของประธานหนุ่มที่ร้านก๋วยเตี๋ยวจนตีรวนกันไปหมด
“น้องขนมได้ห้องหรือยังคะ”
หนึ่งในรุ่นพี่ที่ทำงานวิ่งมาเกาะแขนหญิงสาวเอาไว้แน่น พร้อมเอ่ยถามถึงเรื่องห้องพักที่ทางโรงแรมจัดสรรไว้ให้พวกเราอยู่ระหว่างการทำงานที่นี่
“ห้องพักของคุณขนมอยู่อีกฝั่งหนึ่งครับ”
พนักงานชายจากโรงแรมรีบผายมือบอกห้องพักที่แยกเป็นห้องเดี่ยวๆ แบบวีไอพี ซึ่งไม่ได้อยู่รวมกับคนอื่นๆ
“คะ? แล้วทำไมขนมถึงไม่ได้พักในโรงแรมแบบพี่ๆ เขา”
“ผมให้คนเตรียมไว้เองแหละ เราต้องคุยงานกันตลอด เลยให้คุณย้ายไปอยู่ที่โซนนั้น”
“อันที่จริงขนมพักห้องธรรมดาพวกนี้ก็ได้นะคะ หากคุณอาทิตย์มีเรื่องจะคุยด้วยขนมจะเข้าไปหาค่ะ”
“จันทร์เจ้าจะมาที่นี่ด้วย คิดเหรอว่าแม่นั่นจะยอมให้เพื่อนสนิทไปนอนกับคนอื่น”
อาทิตย์รีบยกน้องสาวขึ้นมาอ้าง เมื่อเล็งเห็นแล้วว่าคนดื้ออย่างขนมไม่มี
