เป็นครั้งแรกที่อาทิตย์มาบริษัทตั้งแต่เช้า ขายาวของเขาก้าวเดินมาถึงห้องทำงานอย่างหวั่นๆ เพียงเห็นโต๊ะของเลขาสาวว่างเปล่าหัวใจก็ต้องหล่นวูบขึ้นมา
“คุณอาทิตย์สวัสดีค่ะ”
“ครับ นี่ขนมยังไม่มาเหรอ”
“ยังค่ะ”
ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วด้วยความเคร่งเครียดทำเอาพนักงานตรงหน้าต่างพากันสงสัย ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาทิ้งตัวนั่งในห้องทำงานส่วนตัว
“อาจจะเช้าอยู่ รออีกนิด”
พยายามพูดปลอบใจตัวเอง แม้ภายในจิตใจจะเต็มไปด้วยความวิตกกังวล กว่าจะผ่านพ้นไปแต่ละนาทีล้วนสร้างความทรมานให้กับอาทิตย์เป็นทวีคูณ
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูส่งผลให้ประธานหนุ่มรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ริมฝีปากเริ่มปรากฏรอยยิ้มน้อยๆ ออกมาอย่างโล่งอก ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหุบลงแทบจะในทันทีหลังไม่เห็นผู้หญิงที่ใจเฝ้าห่วงหา
“ขออนุญาตค่ะท่านประธาน ดิฉันนำกาแฟมาให้”
“ขนมมาหรือยัง”
“ยังค่ะ ดิฉันเห็นว่าสายมากแล้วเลยชงกาแฟมาให้แทน”
“วางเอาไว้”
“
