บท4ปกป้อง
1453 Words
ขนมยืนอยู่ท่ามกลางแสงแดดร้อนระอุ โดยเบื้องหน้าปรากฏตึกสูงเสียดฟ้าขนาดใหญ่ที่มีทีมสถาปนิกและทีมวิศวกรกำลังวุ่นอยู่กับการยืนรายงานความคืบหน้าของสิ่งก่อสร้างที่เสร็จสิ้นไปกว่าครึ่งแล้ว
“ที่ผมเลือกบริษัทคุณมาทำเพราะเห็นถึงฝีมือ แต่ไม่คิดว่ามันจะห่วยขนาดนี้”
เสียงดุเอ่ยขึ้นมาทำเอาทีมวิศวกรหน้าซีดเผือดและโกรธเคือง โดยเฉพาะการันต์ที่รับหน้าที่เป็นหัวหน้า เขาเสียหน้าเป็นอย่างมากทว่าต้องเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ในใจ
“ขอโทษด้วยครับคุณอาทิตย์ ผมจะรีบจัดการแก้ปัญหาให้เร็วที่สุด”
“ผมหวังว่าการแก้ไขของพวกคุณจะเป็นที่น่าพอใจนะครับ”
“ครับผม”
ขนมยืนมองแฟนหนุ่มเดินคอตกออกไปหลังโดนติเตือนถึงการทำงานไปไม่ใช่น้อย ก่อนจะหันมาสนใจเจ้านายที่มุ่งหน้าเดินเข้าไปดูตัวอาคารภายใน
“หมวกนิรภัยครับ”
หนึ่งในทีมวิศวกรยื่นหมวกนิรภัยเพื่อป้องกันอันตรายสำหรับเข้าไปเดินตรวจงานด้านใน หญิงสาวรับมาสวมเข้ากับศีรษะจากนั้นเริ่มปฏิบัติหน้าที่จดรายละเอียดงานใส่ลงในสมุดพกพา
“ผนังบางแบบนี้ผมว่าไม่น่าจะเก็บเสียงได้ดี”
“ตรวจสอบทางหนีไฟด้วยครับ”
และอีกมากมายคำติที่ประธานหนุ่มออกคำสั่งให้ปรับใหม่ทั้งหมด ใครๆ ก็ต่างรู้ดีว่าอาทิตย์เป็นคนรอบคอบและไม่ปล่อยผ่านปัญหาไปได้ง่ายๆ แน่นอน
“น้ำค่ะคุณอาทิตย์”
ขนมยื่นขวดน้ำเย็นๆ ให้เจ้านายทานระหว่างเดินตรวจในชั้นที่สาม ขณะเดียวกันก็ยื่นอีกขวดให้แฟนหนุ่มดื่มคลายเหนื่อย เพราะตั้งแต่เริ่มเขาก็วุ่นอยู่กับรายงานความคืบหน้าไม่มีหยุด
“ขอบใจมากนะ”
การันต์รับน้ำจากคนรักมาดื่มดับกระหายจนหมดขวดก่อนจะชะงักหลังเห็นคุณอาทิตย์ยื่นขวดน้ำของตัวเองให้หญิงสาวตรงหน้าดื่มต่อ
“ดื่มสิ”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณอาทิตย์เชิญดื่มได้เลยค่ะ”
“ผมดื่มแล้ว คุณนี่สิที่ยังไม่ได้ดื่ม”
อาทิตย์ยังคงปักหลักส่งน้ำให้คนตัวเล็กดื่ม ในขณะเดียวกันก็เหลือบสายตามองแฟนของเธอด้วยความไม่สบอารมณ์หลังเจ้าตัวไม่คิดที่จะเผื่อแผ่น้ำดื่มให้ขนมทานบ้าง
“รับไปสิครับ หรือรังเกียจผม”
“ไม่ใช่ค่ะ แต่ขนมเกรงใจคุณอาทิตย์”
“เราต้องเดินตรวจภายในอาคารอีกหลายชั้นนะ”
“ขอบคุณมากนะคะ”
ขนมรับขวดน้ำที่ยังเหลือมากกว่าครึ่งมาดื่มต่อจากเจ้านายอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนจะส่งกลับให้เขาทานต่อเพราะดูแล้วคุณอาทิตย์คงได้ดื่มไปไม่เยอะ
“เก็บไว้ดื่มต่อเถอะ”
อาทิตย์ส่ายหน้าปฏิเสธเมื่อเห็นหญิงสาวยื่นน้ำส่งกลับมาให้ เขาคาดคะเนถึงความลำบากในการเดินสำรวจตัวอาคารเลยเสียสละน้ำให้เธอดื่มแทน
“เชิญคุณอาทิตย์ตรวจดูชั้นบนครับ”
การันต์พูดแทรกขึ้นมาหลังสังเกตแววตาของประธานหนุ่มที่ใช้มองเลขาของตัวเอง เขาเป็นผู้ชายทำไมจะดูไม่ออกว่าคนตรงหน้าคิดอย่างไรกับแฟนสาว
“เหนื่อยไหม”
ชายหนุ่มเอ่ยถามคนรักระหว่างเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นที่สี่ ความรู้สึกหึงหวงในตัวของขนมปรากฏขึ้นมาไม่หยุดทำเอาเขาเริ่มที่จะคิดมาก
“ไม่เหนื่อยหรอก รันต์ล่ะเหนื่อยไหม”
“นิดหน่อย ว่าแต่ปกติคุณอาทิตย์เขาดีกับขนมมากแบบนี้เป็นพิเศษเลยเหรอ”
“ก็ไม่นะ ปกติคุณอาทิตย์เขาดูนิ่งๆ ไม่ค่อยได้คุยกับขนมสักเท่าไหร่”
ขนมตอบกลับไปเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ทำงานด้วยกันมานานกว่าสามปี เจ้านายของเธอมีนิสัยนิ่งเงียบ พูดน้อย เราสนทนากันเพียงเพราะเรื่องงานเสียด้วยซ้ำ
“เหอะ! นิ่งๆ แบบนี้ร้ายลึกจะตาย”
“ว่าอะไรนะ”
การันต์ส่ายหน้าตอบหลังแฟนสาวเอ่ยถามเพราะได้ยินพูดที่บ่นพึมพำของเขาไม่ถนัด ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนับว่าเป็นครั้งแรกที่ส่งผลให้เขาต้องรู้สึกหัวเสียแทบคลั่ง
ตั้งแต่คบกันมาเขาไม่ต้องมานั่งกังวลว่าใครจะมาวุ่นวายกับหญิงสาวเพราะด้วยรูปลักษณ์ของขนมที่เจ้าตัวไม่เคยสนใจเรื่องการแต่งกาย หรือแม้กระทั่งแต่งหน้าให้ตัวเองสวยเตะตาผู้ชาย
แต่พอมาเจอคนที่หมายมั่นเอาไว้ว่าน่าจะเป็นศัตรูหัวใจมีคุณสมบัติที่ดีเลิศกว่าเขาหลายขุม ทั้งหน้าตา การงาน การศึกษา ฐานะหรือแม้กระทั่งชาติตระกูล ทำเอาการันต์เสียหน้าและหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก
“ขอตัวก่อนนะ คุณอาทิตย์หันมามองหลายครั้งแล้ว”
ขนมเดินเลี่ยงออกมายืนข้างๆ เจ้านายที่ใช้สายตาเรียกเธอให้เข้ามาทำงานอยู่หลายครั้ง ก่อนจะลงมือจดรายละเอียดหัวข้อปัญหาลงบนสมุดจดอย่างตั้งใจ
“ชั้นนี้มีทั้งหมดสามสิบห้องครับ จะน้อยกว่าชั้นอื่นๆ เพราะขนาดกว้างเป็นสองเท่าเพื่อรองรับแขกที่มาเข้าพักเป็นครอบครัว”
อาทิตย์ยืนกอดอกระหว่างฟังหนึ่งในทีมวิศวกรแนะนำห้องพักในชั้นที่สี่ ขณะเดียวกันสายตาก็แอบเลื่อนมองคนตัวเล็กข้างกายอยู่เป็นระยะ
“ไม่เข้าใจตรงไหนไหม”
การันต์ขยับเข้ามายืนใกล้ๆ แฟนสาวพร้อมยกมือขึ้นโอบไหล่บอบบางเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ อาศัยความรู้ในงานของตัวเองยืนอธิบายหัวข้อปัญหาให้หญิงสาวฟังโดยไม่ลืมกันท่าผู้ชายคนอื่นให้ออกห่าง
“ถ้าไม่ทันก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวรันต์ค่อยกลับไปอธิบายให้ฟัง”
อาทิตย์ข่มความเกรี้ยวกราดเอาไว้จนขมับทั้งสองปวดตุบๆ ขึ้นมา เขารู้ว่าตัวเองพลาดที่แสดงความรู้สึกที่มีต่อเลขาสาวออกไปชัดเจนเสียจนคนรักของเธอจับได้
ไอ้ห่านี้ก็แม่งน่ารำคาญฉิบหายเลย!
“รันต์อย่าแกล้งสิ”
ขนมครางออกมาหลังโดนคนเป็นแฟนแกล้งดึงแว่นตาของเธอออก ก่อนจะได้ยินเสียงเขาหัวเราะชอบใจที่ได้เห็นหญิงสาวปรากฏใบหน้าเง้างอขึ้นมา
ภาพคู่รักหยอกล้อกันอย่างน่ารักล้วนเปรียบเสมือนมีดที่กระหน่ำแทงกลางอกของอาทิตย์ เขากัดฟันกรอดข่มความหึงหวงจนแทบจะระเบิดขึ้นมา
“ฮ่าๆ ขนมน่ารักชะมัดเลย”
หน็อย! ไอ้เหี้ย
“รันต์พอเลย” ขนมปัดมือแฟนของหนุ่มออกหลังเขาเอาแต่แกล้งบีบแก้มเนียนนุ่มของเธอไม่หยุด
“ตั้งใจทำงานล่ะ รันต์ไม่กวนแล้ว”
มือหนายกขึ้นวางบนศีรษะเล็กของแฟนสาวพร้อมโยกไปมาคล้ายเอ็นดูเธอ การันต์แอบกระตุกยิ้มชอบใจเมื่อลอบมองเห็นประธานหนุ่มมีสีหน้าไม่สบอารมณ์
เสียงโวยวายของกลุ่มคนงานดังขึ้นเรียกความสนใจจากทุกคนใจบริเวณ นั่งร้านเหล็กขนาดใหญ่ขยับเขยื้อนส่งผลให้ขนมเงยหน้าขึ้นมอง
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจและหวาดกลัวหลังเบื้องหน้ามองเห็นนั่งร้านเหล็กกำลังจะถล่มลงมายังจุดที่เธอยืนอยู่
ผลั่ก!
“กรี๊ด!”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นพร้อมๆ ร่างบอบบางถูกแรงมหาศาลผลักออก ขนมหลับตาแน่นด้วยความตกใจ ใบหน้าขาวเนียนซุกอยู่ในแผงอกกว้างกำยำโดยที่บริเวณศีรษะมีมือของเขารองรับเอาไว้เพื่อกันกระแทก
ขนมค่อยๆ เปิดเปลือกตาออกช้าๆ สิ่งแรกที่เห็นคือร่างสูงกำยำของผู้ชายพลิกตัวมาอยู่ด้านบนเพื่อรับแท่งเหล็กที่กระเด็นมาโดน หัวใจดวงน้อยๆ แทบหยุดเต้นพร้อมๆ กับดวงตากลมโตที่สั่นระริกออกมาด้วยความน้อยใจ
ภาพแฟนหนุ่มคนรักวิ่งเข้าไปหลบหลังกำแพง ถึงแม้เมื่อครู่เขาจะอยู่ใกล้เธอมากกว่าใคร แต่คนที่เอาตัวเองมารับอันตรายเพื่อปกป้องหญิงสาวกลับเป็นคุณอาทิตย์ผู้ซึ่งเป็นเจ้านาย
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า เจ็บตรงไหนไหม”
ประโยคที่เขาเอ่ยถามเต็มไปด้วยความเป็นห่วงฉายชัดออกมา ขนมถูกประธานหนุ่มประคองตัวให้ลุกขึ้นนั่ง โดยที่เขาเอาแต่สำรวจเนื้อตัวของเธอโดยไม่สนใจหยาดเลือดที่ไหลอาบบนใบหน้าหล่อคมคาย
“คุณอาทิตย์คะ...เลือดไหลเต็มเลย”
“ช่างมัน”
อาทิตย์ปาดเลือดสีแดงสดที่ไหลแหมะลงมาจากศีรษะ ไม่ขาดสาย เขาคิ้วขมวดอย่างเคร่งเครียดอีกทั้งหัวใจยังสั่นคลอนด้วยความรู้สึกผิดเป็นทวีคูณเมื่อสายตาพลันไปเห็นข้อมือเล็กของคนตรงหน้าได้รับบาดเจ็บ
“เจ็บมากหรือเปล่า ขอโทษจริงๆ ผมพยายามกันขนมไม่ให้โดนเหล็กมากที่สุดแล้ว”
.
.
.
- Writer
