“อ๊ะ โอ๊ย ผมรู้สึกปวดหัว เหมือนตัวร้อนเป็นไข้ คืนนี้ผมคงขับรถกลับบ้านเองไม่ไหวแน่เลย”
“อย่ามาล้อเล่นกับพี่ พี่ไม่ตลกด้วย”
“ผมพูดจริงๆ นะครับ ผมรู้สึกหนาวสั่น พี่ปิดแอร์ได้ไหมครับ”
เฟรย่าเลือกจะไม่เอ่ยตอบโต้กับคนพยายามเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ ทั้งที่แต่ก่อนหญิงสาวเคยทำทุกวิถีทางจีบหรืออ่อยยั่วยวนเขาทางสายตากลับถูกอีกฝ่ายปฏิเสธตอกกลับ ทำร้ายใจเธอจนหมดเยื่อใย เดินหนีหายเข้าห้องครัวทันที
“พี่เฟรย่า ผมขอโทษ”
ลูเธอร์รู้สึกผิดและเจ็บปวดด้านในเมื่อเห็นสายตาไร้เยื่อใยของเฟรย่า เด็กหนุ่มพยายามจะหยัดตัวลุกขึ้นเพื่อไปง้อขอคืนดีกับว่าที่แม่ของลูก ทว่าดันหน้ามืดล้มลงกับพื้น เสมือนไม่รับรู้ภาพอะไรอีกต่อไป
ตึ่ง!
“จะแกล้งอะไรอีกล่ะ? ลุกขึ้นแล้วออกจากห้องพี่ไป ก่อนที่พี่จะหมดความอดทนเรียกยามด้านล่างลากตัวออกไป!”
เฟรย่าออกมาในชุดลำลองตัวใหม่พร้อมนมสดและขนมว่างแก้หิว ได้ยินเสียงดังเหมือนข
