บทนำ
1692 Words
“อ้วก”
เสียงอาเจียนอย่างหนักดังเล็ดลอดออกจากห้องทำเอาคนมาหาลูกชายนึกเป็นห่วง ตั้งแต่ชายหนุ่มลาออกจากบริษัทของรุ่นพี่ฟีนิกซ์ คนเป็นแม่สังเกตเห็นถึงอาการซึมเศร้าของอีกฝ่าย ก่อนกลับมารับตำแหน่งบริหารจากครอบครัวตัวเอง
“น้ำขิงอุ่นๆ ที่นายน้อยสั่งได้แล้วค่ะคุณผู้หญิง”
“เดี๋ยวฉันเอาไปให้ลูเธอร์เองค่ะ”
อุ่นใจเลือกเคาะประตูห้องนอนของลูกชายเบาๆ ก่อนจะพบว่าไม่ได้ถูกล็อค หญิงสาววัยกลางคนเอาเครื่องดื่มประจำที่กลายเป็นเครื่องดื่มประจำทุกเช้าของลูกชายเข้ามาเสิร์ฟ
“นี่แม่เองนะลูก”
ผ่านไปหลายนาที ลูเธอร์ ไลฟ์ลีออน ชายหนุ่มอายุยี่สิบสองปี เจ้าของเสียงอาเจียนเมื่อสักครู่นี้พยุงตัวเองออกจากห้องน้ำ หลังมีอาการอย่างนี้บ่อยๆ สองสามวัน อาหารเช้าถูกออกทางปากจนหมด ใบหน้าคมสันซีดเซียวจนคนเป็นแม่ทาบอกตกใจ เพราะสภาพย่ำแย่กว่าที่เธอคิด
“ตายแล้ว! ลูเธอร์ แม่ว่าไปหาหมอดีกว่าไหม”
“ผมไม่เป็นไรครับแม่”
เขาเปล่งเสียงตอบแผ่วเบา เพื่อให้มารดาสบายใจ
“ลูกใครนี่ดื้อจนอยากตีจริงเชียว แม่เอาน้ำขิงอุ่นๆ มาให้ ถ้าลูกยังไม่หายดี เห็นทีแม่ต้องลากลูกไปหาหมอตอนนี้! เอ๊ะ หรือลูกหักโหมงานหนัก?”
“เท่าที่จำได้ เมื่อวันก่อนผมไปตรวจร่างกายห้ารอบแล้วครับแม่ ทุกครั้งแพทย์ก็ยังยืนยันคำเดิมคือร่างกายผมปกติดีทุกอย่าง”
ลูเธอร์จิบน้ำขิงอุ่นๆ จากมือของมารดา ทั้งที่เขาอาเจียนหนักเข้ารุนแรง ง่วงนอนบ่อย วิงเวียนหัวจนแทบไม่อยากทำอะไรเลยช่วงนี้ แต่แพทย์ยังยืนยันว่าร่างกายเขาปกติแข็งแรงดีทุกอย่าง ตรวจละเอียดก็แล้ว ผลตรวจร่างกายยังยืนยันเหมือนเดิม
“แม่ว่าอาการแบบนี้มันคุ้นๆ นะ แต่นึกไม่ออก ว่าแต่ลูกลาออกจากงานทางนั้นแล้วเหรอ ยังทำงานได้แค่สามเดือนเอง ไหนบอกพ่อของเราว่าอยากออกไปหาประสบการณ์สักปีหนึ่งไง แล้วลูกบอกหนูเฟรย่าหรือยังว่าลูกไม่ได้กลับไปทำงานที่นั้นแล้ว?”
ชื่อยัยป้าแก่แดดคนนั้นจากใบหน้าคมสันเรียบนิ่งแปรเปลี่ยนสีหน้าบึ้งตึง ลูเธอร์ไม่อยากได้ยินคนที่เขาเกลียด เป็นเพราะเธอนี่เองที่เป็นสาเหตุหลักทำให้ชายหนุ่มทนทำงานร่วมกันไม่ได้
กลายเป็นว่าเขาแพ้เกมพนันจนไม่กล้าสู้หน้าใคร!
“ผมไม่อยากได้ยินชื่อยัยป้านั่น ว่าแต่คุณพ่อล่ะครับ”
“พ่อเราออกไปทำงานแต่เช้า ตอนเย็นคงจะกลับมา ว่าแต่ลูกจะไม่ไปหาหมอจริงๆ ใช่ไหม ถ้าลูเธอร์ไม่เลิกกับแฟน แม่คิดว่าลูกคงแพ้ท้องแทนเมีย แต่ลูกยังไม่มีเมีย จะแพ้ท้องแทนได้ยังไง”
อุ่นใจเพิ่งนึกออกว่าเห็นอาการแบบนี้มาจากไหน มาจากแบรดลีย์ ซึ่งเป็นสามีของเธอ ช่วงที่กำลังท้องลูกคนแรกและคนเดียว สามีมีอาการอาเจียนรุนแรงจนไร้เรี่ยวแรงคล้ายๆ กันกับลูเธอร์ ทว่าลูกชายเลิกกับแฟนหลายเดือนแล้ว เพราะเห็นหลักฐานคาตาว่าเล่นชู้ ไม่น่าจะใช่ผู้หญิงคนนั้น
“แพ้ท้องแทนเมีย? ผมยังไม่มีเมีย จะไปแพ้ท้องแทนใครได้ยังไง แม่ก็พูดไปเรื่อย!”
ปากพูดไปอย่างนั้นเพื่อต่อต้านกับสิ่งที่เป็นอยู่ แต่ลูเธอร์ดันคิดถึงใครบางคนเคยนัวเนียกันมาเมื่อสามเดือนที่แล้วก่อนหญิงสาวจะจากไป
เพราะอีกฝ่ายเหนื่อยพอเต็มที่ต้องตามจีบอีกฝ่ายข้างเดียว ค่ำคืนนั้น เขาเห็นมากับตาว่าเธอกินยาคุมกำเนิดฉุกเฉิน
“ถ้าอาการลูกยังไม่หายดี แม่คงต้องเรียกหมอมาตรวจที่นี่แล้วละ วันนี้แม่ไม่ได้อยู่บ้านนะ จะออกไปทำธุระ ลูเธอร์อยู่บ้านคนเดียวได้ใช่ไหม?”
อาการแปลกประหลาดทั้งลูกชายเธอและลูกสาวของเพื่อนรักมีอาการคล้ายคลึงกัน หลังจากแพรวาโทร.มาเล่าให้ฟัง
“แม่จะไปไหนครับ?”
หัวคิ้วเข้มเลิกสูงขึ้นลิบ ลูเธอร์โตเป็นหนุ่มเรียนจนจบแล้วอยู่คนเดียวไม่มีปัญหา ภายในคฤหาสน์ไลฟ์ลีออนไม่มีใครอยู่ เพราะคุณปู่ทวดลีออนเสียชีวิตเมื่อเขาอายุสิบหกปี มารดาส่งรอยยิ้มอ่อนหวานเหมือนใครบางคนที่เขามองได้ไม่เบื่อ
แต่คนคนนั้นไม่ใช่อดีตแฟนที่สวมเขาเขาเล่นชู้อย่างพี่ลัยลาแน่นอน
“แม่จะไปหาน้าแพรวาของลูกนั่นแหละ เห็นลูกสาวบ้านนั้นก็มีอาการคล้ายๆ กันกับของลูเธอร์นะ แต่แค่ไม่มีอาเจียนหนักรุนแรงเหมือนของลูก”
“ผมเองก็ไม่ไปบ้านนั้นหลายวันแล้ว ผมขอไปส่งแม่ที่โน้นนะครับ ขอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ก่อน”
“แต่ก่อนไม่เห็นอยากไป ทำไมวันนี้อยากไปล่ะ ลูกคนนี้นี่!”
อุ่นใจปรายตามองลูกชายทำตัวแปลกๆ ตั้งแต่ได้ยินถึงลูกสาวของเพื่อนสนิทเธอ
ลูเธอร์พานนึกถึงผู้หญิงยัยป้าแก่แดดอวดดีคนนั้น พอรู้จากปากมารดาว่าเธอก็มีอาการป่วย ไม่สบายคล้ายกับเขา ภายในใจกระตุกรุนแรง อยากรู้ว่าพี่สาวอายุมากกว่าตนเองแค่ปีเดียวจะเป็นหนักกว่าเขาหรือเปล่า
บ้าเอ๊ย! ทำไมเขาต้องเป็นห่วงเป็นใยกับคนอวดเก่งนั่นด้วย ระหว่างเราก็แค่ความพลาดพลั้งจากฤทธิ์เมาเท่านั้น
สุดท้ายต่อต้านความในใจไม่ไหว ลูเธอร์แอบอ้างว่าจะขอเป็นคนขับรถพามารดาเข้ามายังคฤหาสน์คริสซิลี เรียนแม่บ้านใหญ่อยู่ก่อนหน้านั้นว่าแขกของมาดามเข้ามาขอพบ ก็เชิญเข้ามานั่งที่สวนดอกไม้
รอสักพักครู่ใหญ่ ร่างเพรียวระหงสวยงามตามวัยอายุเพิ่มมากขึ้น แต่ใบหน้าอ่อนเยาว์สมฐานะภรรยาอดีตเจ้าพ่อมาเฟียผู้นำตระกูลคริสซิลีเดินเข้ามาสวมกอดเพื่อนรักทันที
“นี่ลูเธอร์ ลูกชายของอุ่นใจเอง”
“ไม่ได้เจอกันตั้งนานหล่อเหมือนพ่อของเขาเยอะเลยนะคะ”
“ขอบคุณครับคุณน้า”
ความจริงลูเธอร์แวะเวียนบ้านหลังนี้บ่อย ทว่าส่วนมากจะไม่ได้รับเชิญเข้าไปพบมาดามแพรวา เพราะใครบางคนพาเขามาพักที่คอนโดมิเนียมใจกลางเมืองหลวงของประเทศนี้มากกว่าจะพาเข้ามาเปิดตัวในบ้าน ทั้งที่เราสองคนแค่เจ้านายกับลูกน้องเล่นเกมพนันกันก็เท่านั้น
“ว่าแต่กินอะไรมารึยัง ถ้ายัง แพรจะให้แม่บ้านจัดเตรียมโต๊ะอาหารให้”
“ฉันกินมาเรียบร้อย ยกเว้นแต่ลูเธอร์ กินแล้วชอบอาเจียนบ่อย ลูกต้องกินข้าวนะ แม่เป็นห่วง”
“ผมว่าคงไม่มีประโยชน์หรอกครับคุณแม่”
และต่อให้รับประทานอาหาร มีหวังเขาคงอาเจียนออกจนหมดไส้หมดพุงอีก
“อาการลูเธอร์คล้ายกับเฟรย่าเลย แค่ไม่อาเจียนหนักก็เท่านั้น เบื่ออาหาร ขังตัวเองอยู่ในห้องหลายวัน น้ากลุ้มใจ เพิ่งออกมาจากห้องของเฟรย่าเลย”
“งั้นให้ลูเธอร์ขึ้นไปเยี่ยมหนูเฟรย่าได้ไหมคะ ในฐานะคนคุ้นเคยรู้จัก ทำงานร่วมกันสามเดือนมานี้ แม่เห็นนะว่าลูกกับหนูเฟรย่าไปเที่ยวด้วยกันจนดึกดื่น กว่าจะกลับบ้านบ่อยๆ ลูกควรขึ้นไปดูหนูเฟรย่าหน่อยเถอะ”
“ตะ แต่ว่า...ผม”
ลูเธอร์เหมือนโดนผู้ใหญ่เคารพรักทั้งสองบีบบังคับ ทำหน้าอมยาขมอยู่ ชายหนุ่มไม่อยากเจอยัยป้าใจเด็ดเดี่ยวอ่อยรุ่นน้องอย่างหน้าไม่อาย เพียงแค่ทำไมภายในใจขัดแย้งด้วยตรรกะแปลกประหลาดด้วยการสั่งขาข้างหนึ่งก้าวเดินขึ้นบันไดชั้นสองของบนบ้าน
“มึงจะขึ้นมาทำไมวะไอ้ลูเธอร์! เธอจะเป็นตายร้ายดียังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องของกู แค่ผู้หญิงอยากมีผัวเด็กจนตัวซีดตัวสั่น!” บ่นอุบอิบกับตัวเอง เลือกเก็บมือคู่ใหญ่เอาไว้กับตัว ตัดสินใจจะหมุนหันกลับลงไปที่จุดเดิม
เวลาสามเดือนที่ทำงานร่วมกัน ชายหนุ่มก็สะอิดสะเอียดผู้จัดการรุ่นพี่สาวสวยขยันอ่อยไปทั่ว ท่องจำขึ้นใจว่าเขาพลาดมีอะไรกับเฟรย่าแค่คืนนั้นคืนเดียว นอกเหนือจากนั้นก็ระวังตัวไว้อย่าเข้าใกล้ไฟอันตรายนั่นเด็ดขาด
น้ำมันเข้าใกล้ไฟแล้วมันจะห้ามลำบาก
เพล้ง!
“พี่เฟรย่า!”
ครั้นลูเธอร์พยายามหลบหลีกอีกฝ่ายมากแค่ไหน เสียงข้าวของด้านในตกแตกเสียงดังลั่นออกมา เขารีบเปิดประตูห้องนอนของหญิงสาวเข้าไปทันที
“น้องลูเธอร์!”
เฟรย่าไม่ได้ฝันไปใช่หรือเปล่า อาการวิงเวียนศีรษะจู่โจมเข้าหารุนแรงจนคิดว่าภาพตรงหน้าเห็นคือความจริงหรือความฝัน แต่เพียงแค่เธอเห็นคนที่แอบรักฝ่ายเดียวมาตลอดทั้งชีวิตมายืนอยู่ตรงหน้า เธอนอนตายตาหลับแล้ว ร่างเพรียวระหงหมดสติภายใต้อ้อมแขนแกร่ง
“พี่เฟรย่า!”
ลูเธอร์เห็นสีหน้าหญิงสาวซีดเซียวแล้วใจหาย ชายหนุ่มช้อนอุ้มเฟรย่าขึ้นรถเพื่อไปโรงพยาบาลโดยด่วน และผลตรวจร่างกายละเอียดจากแพทย์ทำเอาเขาช็อคแทบล้มทั้งยืน
‘คนไข้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แค่อ่อนเพลียจากสภาวะการแพ้ท้องครับ คนไข้กำลังตั้งครรภ์ได้สองเดือน’
ท้อง?
เป็นไปได้อย่างไร และอาการแปลกประหลาดสองสามวันมานี้ ลูเธอร์กำลังแพ้ท้องแทนเมียอย่างมารดาบอกอย่างนั้นเหรอ เฟรย่าจะท้องได้อย่างไรก็ในเมื่อคืนนั้น...เธอใจจดใจจ่อกินยาคุมฉุกเฉินป้องกันอย่างดี
เกิดความผิดพลาดตอนไหน...จุดเริ่มต้นค่ำคืนสุดแสนเร่าร้อนนั้นทำเอาเขาจำจนวันตาย และไม่อยากนึกถึงเรื่องราวผ่านไปเมื่อสามเดือนที่แล้ว
“ผมกำลังจะเป็นพ่อคนใช่ไหมครับ?”
คือความจริงที่ลูเธอร์ไม่อยากยอมรับมัน...
- Writer
