Mr. And Mrs. Gangster

Zen's POV "Here's your order ma'am." biglang sulpot ng waiter at inilapag ang coffee na in-order ko. Tinangua ko lang siya at pinanood na umalis. May usapan kasi kami ng kaibigan kong sina Yel at Ji. "Good morning beautiful!" biglang sulpot ni Ji at Yel na humalik sa pisngi ko bago tuluyan naupo. "Nalate ata kayo?" tanong ko. Usually kasi kapag ganitong may lakad kaming magkakaibigan ako lang ang nalalate pero ngayon ay sabay pa silang dalawa. "Kaya nga eh! Nag paganda pa kami!" depensa ni Ji. "Bakit? Rarampa ba tayo?" kunot noo kong tanong. "Ayan! Hot headed ka talaga!" bulyaw naman sakin ni Yel. "Psh.. whatever." bulong ko na mukhang hindi nila narinig. "Waiter!" tawag ni Ji sa waiter agad namang lumapit si kuya. Nanatili akong tahimik at pinagmamasdan silang dalawa. "I want this and this! Thank you!" masayang sabi ni Ji sa Waiter. "Uy! Tulala?" pang aasar ni Yel tinignan ko lang siya. "Kaya ka sinasabihan ng cold!" dagdag pa ni Ji. "Suplada mo." nakangusong dagdag niya. "Oh tapos?" pamimilosopo ko. "Kaya wala kang love life!" alaska naman ulit ni Ji. "Nagsalita ang may lovelife." pang aasar ni Yel. Nanatili pa rin akong tahimik at nakatingin sa kanilang dalawa. "Bakit ikaw meron!?" si Ji. "Oo naman!" Si Yel. "Saan!" "None of your business, Ji!" "Talaga! Dahil wala talaga akong business!" "That's not what I— Nevermind!" She gave up, eventually. "K. Fine!" Ganyan sila mag away. Maya maya ay dumating na ang waiter. May dala siyang dalawang coffe at tatlong waffle and bread. "Kain na may lakad pa tayo." paalala ni Ji saka nilantakan ang pagkain. Sa aming tatlo siya ang pinaka matakaw. Pero imbis na pansinin sila ay kumain nalang din ako. MALL Lumipat kami ng university, HaRae University, half-korean ang ari kaya ganyan ang pangalan. "We should go there!" aya ni Ji sa isang clothing store. "Doon muna ako," paalam ko saka ako mabilis na lumayo dumiretso ako book store. May notebooks, pen, shoes at bag na ako. Palabas na sana ako ng mahagip ng mga mata ko ang mga pocketbooks. Hilig ko rin kase ang pagbabasa. Kumuha ako ng isang book ang title ay "Why?" weird. Binuklat ko nalang yung book at may note na naka ipit. May note na naka ipit sa libro. "All I know is how to love you, please come back to me.." 'Yan ang nakasulat, lalaki siguro base sa sula't kamay, hindi ko nalang pinansin at inilagay sa cart. After no'n binalikan ko na sila Yel at Ji. At medyo nagulat pa ako sa dami ng bitbit nila!Sangkatutak na paper bags!? "May balak ka bang tumira do'n?" halos sumigaw na ako. "Zen, kulang pa nga yan eh!" nakangusong sabat ni Ji, siya kase ang may pinaka maraming pinamili. "Balak 'ata magdonate?" nang aasar na ani ni Yel. Nag ka ayayaan kami sa isang restaurant. At syempre madaming inorder si Ji. "Sarap!" tugon niya pa saka hinimas ang tiyan niya. "Buti 'di ka tumataba?" si Yel. "Tataba? No way diet kaya ako!" halos mabilaukan kami ni Yel sa kanya. Sa lagay na yan? Tsh. "Diet ka ng lagay na yan!? Pano pa kaya kapag di ka nag diet?" sigaw ko sa kanya. "Onti pa nga 'to, eh!" dagdag pa ni Ji napa hawak nalang kami ni Yel sa noo at umiling. Nag vibrate ang phone ko. "Bakit?" ganyan talaga ako di uso ang hello. [Zen come home] "Anong gagawin ko sa bahay?" [Our parents is here Zen!] "Oh, eh ano gagawin ko diyan!?" [They want to see you! Just go home please! Bye!] Binabaan ako, ano naman kaya ang kababalaghan na ginawa ko para magalit sila. Wala pang pasukan next week pa pero nag ka aberya na. Pinagbuksan ako ni Mang Pedring ng gate nginitian ko lang siya, hindi ko na pinasok ang dala kong sasakyan dahil alam kong hindi rin ako magtatagal. Pagpasok ko ng mansion sinalubong agad ako ni Manang Sol. "Nasa taas sila iha, hala sige akyat na." masayang ani Manang. Umakyat ako sa veranda at nando'n silang tatlo nag lu-lunch. "Our Zen is here!" nakangiting ani Mommy. "How are you Zerin Laveingh Razy?" si dad. "Fine" yun lang saka umupo katabi ko si Ate. "You're late.." bulong niya. "Pwede ba magpasalamat ka nalang na dumating pa ako?" inis na bulong ko sa kanya, sinamaan niya lang ako ng tingin. "I miss you Zen!" ani mommy saka niyakap ako. "Me too mom." nakangiti ko ring tugon sa kanya. "May dinner nga pala tayo mamaya," biglang salita ni Daddy. "For what?" takhang tanong ko. "Wala talagang lovelife ang bunso ko. Hihihi!" nakangusong ani mommy. 'Ano naman kinalaman ng lovelife ko sa dinner? ' "Because of this!" nakangiting sabi ni Noona at tinuro ang isang sing sing. She's engage? "Congrats. Hindi ka na dalaga forever." bati ko at niyakap niya ako. "You're so mean but thank you baby Zen." paglalambing niya. "Baby? I prefer Zen if you don't mind." nakangiti kong sabi at kinindatan siya. "See you then" paalam ni Dad. Tinunguan ko lang siya at pinanood umalis kasama si mommy. "I'll go first, congrats again Ate I'm happy for you" sinserong paalam ko at niyakap siya. "Careful. Bye!" yun lang at pinaandar ko na ang sasakyan, tinignan ko nalang siya sa side mirror. Yeah, hindi ako nakatira sa bahay namin. Sa isang apartment ako nakatira, iwas gulo. Baka madamay sila kapag nagpakita na naman ang mga baliw na bata nila Nick at Eugine. Agad akong nagpalit ng damit at natulog maaga pa naman, mamayang gabi pa namam ang dinner namin. Nagising ako sa alarm ng cellphone ko six thirty na eight ang usapan naming pamilya. Bumangon ako at naligo hindi ako nag make up, labag man sa loob ko sinuot ko na rin ang dress na regalo ni Ate noong last birthday ko. Simple white dress lang siya hindi nga lang lalagpas sa tuhod yung haba pero ayos lang para kahit ngayong gabi mag mukha akong tao hehe. Sinuklay ko ang buhok ko at nag add ng powder and lipgloss yun lang and ready na! Restaurant Daming tao isa pa naman yo'n sa pinaka ayaw ko, pero naka reserve na daw kami kaya I'm sure sa isang private room kami. "Zen!" bungad agad ni Ate pero wala pa sila Mom and Dad. "Good evening Zen." pormal na bati ng mapapangasawa ng Noona ko, close kami niyan kaya boto ako sa kanya. Siya si Lucas Frien Laniel, Pilot siya may ari ng limang malalaking five star hotels ang family niya. Mayroon din silang shipping airlines, no wonder. "Congrats Luc." yun talaga ang tawag ko sa kanyan Luc mahaba na para sa akin ang Lucas. "Thank you." ani Luc at niyakap ako. Umupo kami at saglit na hinintay sina Mom and Dad. "Wala kabang manliligaw Zen?" diretsong tanong ni Luc. "Wala" agad kong sagot. "Sa ganda ng kapatid ko? Wala?" nang gagatong na dagdag pa niya. Sinamaan ko lang siya tingin. "Baka isipin nila tomboy ka?"nakangising pang aasar ni Luc. "Parang lalaki na nga to, eh" dagdag pa ni Ate. Napatingin lang kami sa pinto ng bumukas yo'n. "Good evening." agad na salubong at pormal na bati ng aking ama. "Good evening sir, ma'am" magalang na bati ni Luc. Naupo kami ng makaupo na sila mom and dad. "You can call me Mom iho!" kinikilig pa na dagdah ni Mommy. "Yes M-mom," nahihiya pa si Luc. "Okay, let's have a dinner!" nakangiting tugon ni Daddy. Masaya kaming nag kwentuhan habang kumakain halos lahat kay ate ang kwento. Tahimik lang ako nakikitawa kapag me' nakakatawa alangan namang tumawa ako sa seryosong usapan. Medyo late na ng makauwi ako sa apartment ko agad kong hinubad ang heel na suot ko, di kasi ako sanay sa gano'n. Sinalampak ko ang sarili ko sa Sofa at inihilig ang ulo ko sa sandalan. Nagpabuntong hinga muna ako saka mulinh tumayo at magbihis ng pantulog. Walang ano ano at humiga ako sa kama at pumikit.