ปรเมศ (แสนรักแสนเกลียด)

บทที่7 เลขาสาวคนใหม่

เพียงดาราไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอของรองประธานปรเมศ คนเอาแต่ใจตัวเองโดยไม่นึกถึงจิตใจคนอื่น จะให้เธอไม่ยอมเป็นผู้หญิงของเขาแลกกับการย้ายมาอยู่กับเขาที่คอนโดส่วนตัว เสมือนเป็นผู้หญิงของเขา เพราะจะทำอะไรกับเธอได้สะดวกมากกว่าอยู่บ้าน

หญิงสาวขอปฏิเสธ หัวอกคนเป็นแม่นึกถึงหนูน้อยเป็นอันดับแรก เธอกับออกัสไม่เคยแยกห่างจากกันแม้แต่วันเดียว เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์จะมาพรากแม่กับลูกน้อยไปไม่ได้

“แค่ย้ายมาอยู่กับฉันที่นี่ถึงกับต้องคิดหนักเลยเหรอ หรือว่าเธอคิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องของเรา”

ปรเมศอดใจไม่ไหวจึงกดจูบทำรอยแดงเถือกทั่วตัว ลำคอขาวระหงเนียนกลายเป็นรอยจูบทั่วจงใจว่าเธอคือผู้หญิงของเขาคนเดียว

เพียงดาราไม่อยากจะเชื่อกับคำพูดจากปากผู้ชายคนที่เป็นพ่อของลูกเธอจะออกมา ‘ของเรา’ เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมคำพูดนั้นออกมาโดยไม่คิด ผู้หญิงคนนี้มีอิทธิพลต่อหัวใจรุนแรง เพียงสบตาต่อกันหัวใจแกร่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

“แพรย้ายมาอยู่กับคุณไม่ได้เหรอคะ ถ้าแพรย้ายออกมาจากบ้านนั้น แพรคงทิ้งแม่และคนสำคัญของแพรไม่ได้ แพรทำตามที่คุณต้องการไม่ได้ คุณจะโกรธเกลียดหรือไล่แพรออกก็ได้ แพรเต็มใจ”

คุณแม่คนสวยทิ้งลูกชายสุดน่ารักอยู่กับยายตนไม่ได้ เธอคงใจแหลกสลายถ้าไม่ได้นอนกับลูกสองคน

“คนสำคัญที่เธอว่าคือลูกชายของเธอใช่มั้ย”

ปรเมศลองหยั่งเชิงถาม คืนนั้นเมื่อห้าปีเขามั่นใจว่าตัวเองป้องกันอย่างดี เด็กคนนั้นอาจไม่ใช่สายเลือดของตัวเองก็เป็นไปได้

หัวใจของเพียงดาราเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ หรือว่าเขาจะรับรู้เรื่องลูกชายวัยสี่ขวบแล้ว เขาต้องรู้ว่าออกัสคือลูกชายตัวเองทันทีที่เห็นหน้าเด็กชายคนนั้นหน้าตาเหมือนพ่อของลูก สำเนาถูกต้องชัดเจนบนใบหน้า

“คุณปรเมศรู้?”

“ใช่ ฉันรู้ว่าเธอคงถูกผัวคนนั้นทิ้งและทิ้งลูกเอาไว้ให้เมียเลี้ยง ฉันเข้าใจถูกใช่ไหม แพร”

“ค่ะ คุณเข้าใจถูก เขาเป็นลูกชายของแพรคนเดียว”

เพียงดาราพยักหน้ารับตามปรเมศเข้าใจว่าเป็นอย่างที่คิดเองคนเดียว เธอไม่อยากให้เขาเข้ามาวุ่นวายชีวิตสองแม่ลูก

ปรเมศขบกรามด้วยความโกรธปนหงุดหงิด ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่สบอารมณ์กับคำพูดเย่อหยิ่ง ทะนงตัวในศักดิ์ศรีตัวเองของสาวจอมพยศดื้อรั้น คำพูดว่าลูกของเธอคนเดียว ราวกับว่าเขาอยากให้ลูกเธอกลายเป็นลูกเขา

‘แกเป็นบ้าอะไรวะไอ้เมศ เด็กคนนั้นอาจเป็นลูกผัวเก่าของเธอที่ทิ้งไปก็ได้ เห็นทีฉันต้องสืบให้ได้ว่าพ่อของเด็กคนนั้นเป็นใคร แล้วเค้นถามว่าทำไมไม่รับผิดชอบเด็ก!’

“ถ้าอย่างนั้นฉันยอมให้เธอพาลูกเธอมาอยู่กับเธอที่คอนโดฉันก็ได้ ถือว่าฉันใจดีกับเลขาสนิทของฉันมามากพอ เธอเองก็ควรตามใจฉันเช่นกัน แพร จุ๊บ”

ปรเมศยอมผ่อนคลายอ้อมกอดแสนอึดอัดจากร่างบางที่ส่งกลิ่นกายหอมเย้ายวนจนแทบคลั่งไคล้อยู่ตลอดอยู่ใกล้ ชายหนุ่มตัดสินใจจากร่างกายเธอ ตอนนี้เขาเกเรงานมาหลายชั่วโมง ถ้าพ่อมาริครู้คงบ่นลูกชายคนโตจนหูชา ริมฝีปากได้รูปโน้มลงมากดจูบหน้าผากมนแผ่วเบาจึงผละออกจากเตียงกว้าง

เพียงดารานอนเอื่อยเฉื่อยรอร่างสูงใหญ่สวมใส่เสื้อผ้าสูทสีเข้มตัวเดิมเรียบร้อยก่อนสาวเจ้าคว้านหาเสื้อผ้าหลุดกองลงบนพื้นห้อง น้ำตาเจ้ากรรมไหลพรากอาบแก้มหลังจากสะกดกลั้นความขมขื่นมานาน

เธอพยายามลืมความเจ็บปวดในใจ แต่เขากลับทำเหมือนว่าตนเป็นผู้หญิงตอบสนองอารมณ์ของผู้ชาย ดีแล้วที่ไม่บอกความจริงเรื่องลูก เธอกลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับว่าเขาเป็นพ่อออกัส!

“จะรีบร้อนไปไหน เพียงดารา ฉันรับเธอมาทำงานเป็นเลขาสนิทของฉัน เธอจะไปไหนตอนนี้ไม่ได้ทั้งนั้น”

คนเผด็จการใช้สิทธิ์เจ้านายบังคับเลขาสาวคนใหม่ ปรเมศขัดใจที่เห็นร่างเพรียวระหงรีบร้อนกำลังเดินออกจากห้องทำงาน หลังจากสัมภาษณ์เพิ่มเติมแนบเนื้อชิดต่อกันเสร็จสมอารมณ์หมายทั้งคู่

“ฉันขอตัวทำธุระก่อนนะคะ เมื่อกี้คุณไม่ได้ป้องกัน ฉันควรออกไปซื้อยาคุมกิน หวังว่าคุณคงไม่ต้องการพันธะจากผู้หญิงลูกติดใช่มั้ยคะ”

หวังว่าเขาคงจะคิดแบบเดียวกันกับเธอ ว่าที่ท่านประธานหนุ่มสกุลใหญ่โตคงหาผู้หญิงเหมาะสมทั้งฐานะชาติตระกูลเท่าเทียมกัน เขาไม่อยากมีลูกกับผู้หญิงจนๆ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง

“ยาคุม ฉันให้ธาวินไปซื้อยาเอาไว้ให้เธอแล้ว กินซะสิ คนอย่างฉันไม่อยากมีพันธะให้ปวดหัว”

รองประธานหนุ่มเตรียมการพร้อมป้องกันตัวเองอย่างดี เพียงดาราแอบมองค้อนแก่เขาด้วยความหมั่นไส้กับมั่นใจของตน

“คุณรอบคอบดีจังเลยนะคะ ท่านรองประธาน ไม่ใช่สิ ว่าที่ท่านประธานในอนาคตอันใกล้” ประโยคหลังเอ่ยเหน็บแหนม มือเล็กหยิบแกะยาคุมกินตามด้วยน้ำเปล่ารองคอ

“ธาวินคงบอกเรื่องพวกนี้แล้วสินะ”

ปรเมศสีหน้าเคร่งเครียดตึงหนัก ไม่เหมือนสบายอารมณ์ที่อยู่กับเธอบนเตียง เขาเครียดเรื่องพ่อมาริคต้องการให้แต่งงานกับคู่หมั้น

“คุณ เอ่อ ท่านรองประธาน แพรว่าแพรคงไม่เหมาะการเป็นเลขาของท่าน เพราะแพรกลัวว่าตัวเองจะทำหน้าที่ไม่ดี”

“ทำไม! เธอไม่อยากอยู่กับฉันใช่มั้ย แพร”

ดวงตาดุกร้าวตวัดขึ้นมาแก่ร่างเล็ก เธอยังไม่ล้มเลิกความคิดจะตีห่างจากเขาที่เป็นสิทธิ์ผัวคนแรกอย่างนั้นหรือ

“แพร...แพรไม่อยากเห็นหน้าคนที่เข้าใจแพรผิดว่าแพรเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน หวังจับผู้ชายรวยๆ ทางลัดโดยการใช้ร่างกายตัวเองเข้าแลก แพรไม่อยากเห็นหน้าท่านรองประธาน” หวังว่าคำพูดบอกตรงๆ ไม่อ้อมค้อมจะทำให้คนดื้อด้านยอมฟังความจำเป็นแม่ลูกหนึ่งบ้าง

“เพียงดารา!” นี่เธอคิดจะท้าทายอำนาจของเขา ร่างสูงใหญ่สูทสีเข้มของปรเมศหยัดตัวลุกขึ้น ในใจอยากกระชากร่างบางลงโทษบดขยี้จูบดุดันให้สาสมริมฝีปากกล้าเก่งกับเขา

“แพรยังไม่ได้ตกลงว่าจะยอมเป็นเลขาของท่านรองประธาน ท่านไปหาคนอื่นมาทำหน้าที่นี้ดีกว่านะคะ แพรขอลา” เพียงดาราหมางเมินกับคำพูดดุกร้าวของคนเผด็จการ เธอหันหลังกำลังจะก้าวเดินจากห้องกลับหยุดชะงักเพราะคำพูดต่อมา

“คิดว่าทำได้ก็ลองดู เพียงดารา”

เพียงดาราไม่สนใจคำพูดไร้เหตุผลของรองประธานหนุ่ม ความคิดเดียวคือการเป็นห่วงแก้วตาดวงใจ มือเรียวเล็กพยายามจับลูกบิดหมุนกำลังเปิดประตูห้องทำงาน ทว่าเปิดประตูไม่ออกเสมือนว่าล็อคจากด้านนอก เธอนึกขึ้นได้ว่าที่ตรงนี้เป็นอาณาเขตของเขา แน่นอนว่าอาจสั่งคนของตนทำโดยพลการตามใจชอบ

“ทำไมประตูเปิดไม่ออก คุณปรเมศ ปล่อยแพรออกไปเดี๋ยวนี้”

“ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปจนกว่าเธอจะยอมเซ็นตรงนี้ จะได้มั่นใจว่าเธอคือพนักงานคนพิเศษของบริษัทฉันในอนาคต ฉันถึงจะปล่อยเธอไป”

“มันจะมากเกินไปแล้วนะคุณปรเมศ แพรไม่ใช่นักโทษของคุณที่ต้องบังคับขู่เข็ญให้ได้ตามที่ใจตัวเองต้องการ ปล่อยแพรไปเถอะค่ะ แพรสัญญาว่าแพรจะไม่เฉียดกรายเข้าใกล้ชีวิตของคุณ เราต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ” เพียงดาราไม่อยากเจ็บปวดกับคำว่าผู้หญิงของเขา ใช้น้ำเสียงงนุ่มนวลออดอ้อนชายหนุ่ม

“ไม่ได้! ถ้าเธอไม่เซ็น เด็กคนนั้นอาจจะไม่ปลอดภัย”

“อย่านะ! คุณอย่าทำอะไรเด็กคนนั้นเด็ดขาด คุณมันใจดำ ใจร้ายแม้กระทั่งคิดจะรังแกเด็ก” ‘ทั้งที่นั่นคือลูกชายของคุณ’ เพียงดาราได้แต่คิดในใจ เธอคิดถูกที่ไม่บอกเขาเรื่องลูก

“ฉันไม่คิดจะทำร้ายเด็กคนนั้น แต่ถ้าเธอยังอิดออดถ่วงเวลาไว้ล่ะก็ ฉันไม่รับรองความปลอดภัย” ปรเมศรู้ดีว่าหญิงสาวรักลูกมาก เขาแค่อ้างเด็กคนนั้นไม่เคยเห็นหน้ามาขู่ให้เธอจนมุม

“อย่าทำอะไรออกัส แพรยอมแล้ว แพรจะยอมเป็นเลขาคนสนิทแก่คุณ คุณพอใจหรือยัง คุณปรเมศ”

“ยังไม่พอใจ เธอต้องเซ็นชื่อเป็นหลักประกันว่าเธอจะไม่หนีหายจากฉัน ตราบใดที่เธอยังเป็นคนของฉัน แพร”

เพียงดารายอมทุกอย่างเพื่อความปลอดภัยของลูกชาย เพราะคนที่เธอรักมากในชีวิต ต่อให้ไปตายหัวอกคนเป็นแม่ก็ยอม ร่างสูงใหญ่ของปรเมศนึกแปลกใจกับความยอมทุกอย่างเพื่อลูกเธอกับสามีเก่า เขาเองไม่แน่ใจว่าเธอแต่งงานหลังจากมีอะไรกันกับผู้ชายคนแรกเมื่อห้าปีก่อนกันแน่

“แล้วคุณจะให้แพรเซ็นชื่อแพรตรงไหนคะ”

เพียงดารายอมจรดปากกาเซ็นชื่อตัวเองลงบนสัญญาหลักประกันว่าเธอคือพนักงานคนพิเศษสำหรับเขา

“ทีนี้หวังว่าคุณปรเมศจะรักษาคำพูดนะคะ แพรขอตัว” เพียงดาราช่วงชิงโอกาสที่ตอนปรเมศเผลอรีบสั่งให้ธาวินเปิดประตูออกมา

“พี่เมศ...เธอเป็นใคร”

ประจวบเหมาะกิ่งพยอมตั้งใจเข้ามาหาคู่หมั้นกลับเจอผู้หญิงอีกคนอยู่ห้องของเขาสองต่อสอง

เพียงดาราอึ้งเล็กน้อย แต่ไม่มีโอกาสหนีกลับมือใหญ่คว้าตัวเธอเอาไว้หลวมๆ พร้อมแนะนำตัวแก่ลูกสาวเพื่อนพ่อรู้จัก

“น้องกิ่ง พี่จะแนะนำให้พอดีเลย เพียงดาราหรือแพร เลขาคนสนิทคนใหม่ของพี่”

“เลขาคนใหม่...ของพี่เมศหรือคะ”