บทที่5 ผู้หญิงเห็นแก่เงิน
1535 Words
ปรเมศพาคู่หมั้นคนสวยเปรอะเปื้อนคราบน้ำตาขึ้นมายังห้องทำงานรองประธานบริษัท โดยชายหนุ่มไม่รู้มารยาหญิงเจ้าน้ำตาของกิ่งพยอมว่าเสแสร้งแกล้งทำเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคู่หมั้นหนุ่ม
“น้องกิ่งเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ใครทำอะไรน้องกิ่งของพี่”
มือหนาไกล่เกลี่ยเช็ดน้ำตาเอ่อล้นจากดวงตาคู่สวย ในฐานะพี่ชายคนหนึ่งดูแลน้องสาวคนนี้
“เป็นเพราะพี่เมศต่างหากที่ดูแลกิ่งไม่ดี พี่รู้มั้ยว่ากิ่งต้องอับอาย เสียใจมากแค่ไหนที่เมื่อคืนพี่เมศปล่อยให้คู่หมั้นตัวเองรอเก้ออยู่คนเดียว กิ่งเสียใจนะคะ”
“พี่ขอโทษ พี่ทำธุระแป๊บเดียวกลับขึ้นไปก็ไม่เจอน้องกิ่งแล้ว พี่เป็นห่วงกลัวว่าเป็นอันตรายกับน้องกิ่ง แต่พี่เบาใจว่าคนที่ไปส่งกิ่งคือปรวีร์ น้องชายของพี่”
ปรเมศเปิดทางโอกาสแก่น้องชายใกล้ชิดสนิทสนมกับกิ่งพยอม แต่คู่หมั้นสาวไม่ต้องการ
“แต่กิ่งไม่ต้องการผู้ชายปากร้าย ปากเสียแบบอย่างคุณปรวีร์ กิ่งเกลียดขี้หน้าผู้ชายคนนั้น”
กิ่งพยอมไม่กล้าบอกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายเย็นชา กลับทำร้ายเธอราวกับป่าเถื่อน ผู้ชายในไร่ป่าเถื่อนทุกคน เป็นเพราะอย่างนี้เธอรักผู้ชายสุภาพบุรุษอย่างปรเมศมากและไม่มีวันเลิกรัก
“ระวังเถอะ ยิ่งเกลียดยิ่งเจอมาก”
รองประธานหนุ่มเอ่ยพึมพำอย่างรู้ดีว่าปรวีร์รักกิ่งพยอมมาก แต่ปากแข็งไม่ตรงกับใจ เรื่องนี้ปล่อยเป็นหน้าที่พรหมลิขิต
“พี่เมศพูดว่าอะไรนะคะเมื่อกี้นี้”
“เปล่า แล้วเลิกร้องไห้ หายโกรธพี่แล้วหรือยัง”
ปรเมศแทบกุมขมับกับความเอาแต่ใจของผู้หญิงเปรียบเสมือนน้องสาว เป็นเพราะมีพวกผู้หญิงคอยวนเวียนจนน่ารำคาญ
“ยังค่ะ ถ้าพี่เมศไม่สัญญากับกิ่งว่าจะตามใจกิ่งทุกอย่างเรื่องการนัดดินเนอร์ คืนนี้กิ่งต้องไปงานเปิดตัวงานเพื่อนแม่ พี่เมศว่างมั้ยคะ กิ่งว่าจะพาพี่เมศเปิดตัวคู่หมั้นของกิ่งเสียหน่อย”
“พี่คงไม่ว่าง งานของพี่เยอะมาก ยิ่งพี่ไม่มีเลขาส่วนตัวมาคอยจัดการตารางงานก็ยิ่งงานเยอะกว่าเดิม เห็นว่าน้องวีร์ยังไม่กลับไร่ภูฟ้า พี่ว่าน้องกิ่งชวนน้องวีร์ไปเป็นเพื่อนไหมในฐานะน้องชายของคู่หมั้นไง”
“พี่เมศ! พี่ก็รู้ว่าเขาไม่ชอบขี้หน้ากิ่ง และกิ่งก็ไม่อยากยุ่งกับผู้ชายป่าเถื่อน ทำไมพี่ถึงไม่จ้างเลขามาทำงานล่ะคะ”
คู่หมั้นคนสวยพยายามเบียดตัวเข้าใกล้ชิดร่างสูงใหญ่มากขึ้นจงใจออกตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของชัดเจน ทั้งที่ยังไม่ได้เข้าพิธีวิวาห์ร่วมกัน
“ขออนุญาตนะครับ มีคนเข้ามาสมัครเป็นเลขาท่านรองประธานเยอะมาก ผมจึงคัดเลือกมาจากความสามารถและการศึกษาดีเป็นส่วนใหญ่ ราวๆ ประมาณห้าคนที่ผมคัดเลือกมา อยากให้ท่านรองประธานดูครับ” ธาวินไม่รู้ว่าเจ้านายมีธุระกับคู่หมั้นสาวสวยแสนอ่อนหวานแฝงด้วยมารยาหญิง
“กิ่งขอตัวก่อนนะคะพี่เมศ กิ่งต้องไปเตรียมตัวดูชุดที่ต้องไปเป็นเพื่อนคุณแม่ตอนเย็นนะคะ”
กิ่งพยอมไม่รบกวนเวลาทำงานของคู่หมั้นหนุ่มเมินเฉย ไม่ค่อยใส่ใจเธอเหมือนแต่ก่อน
“ขอโทษครับ ผมคิดว่าท่านรองประธานฯ อยู่คนเดียว”
“ไม่เป็นไร ยังไงกิ่งก็เหมือนน้องสาวอีกคนหนึ่งของฉันอยู่แล้ว”
ปรเมศรับมองดูประวัติคนกรอกเอกสารเข้ามาสมัครเป็นเลขาของเขาที่คัดเลือกมาเพียงห้าคน หนึ่งในนั้นกลับมีผู้หญิงคนนั้น
“เพียงดารา ชื่อเล่นชื่อแพร”
ดวงตาคมกริบสะดุดกับสถานะที่เธอเขียนเอาไว้ ‘โสด’ เป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเธอมีลูกหนึ่ง สถานะต้องเป็นแต่งงานแล้ว หรือว่าเธอโกหกเพราะคิดจะจับผู้ชายรวยๆ อย่างนั้นหรือ
“มีอะไรหรือครับท่านรองประธาน”
ธาวินผิดสังเกตเจ้านายหนุ่มมีท่าทางแปลกๆ เมื่อจ้องดูรูปภาพผู้หญิงคนนั้นมากกว่าคนอื่นอีกสี่คน
“ฉันต้องการเธอคนนี้มาเป็นเลขาสนิทให้กับฉัน จัดการให้ฉันด้วย ธาวิน บอกเธอว่าฉันนัดสอบสัมภาษณ์ตอนสิบโมงนี้เท่านั้น!”
ปรเมศใช้สิทธิ์อำนาจเอาแต่ใจตัวเองสั่งการลูกน้องที่เขาไว้วางใจมากกว่าใคร
“แต่ว่าท่านรองประธานไม่คิดจะสนใจผู้หญิงอีกสี่คนเลยหรือครับ คนอื่นเคยมีประสบการณ์ด้านการทำงานเป็นเลขาให้แก่บริษัทใหญ่โตมาก่อน แต่คนนี้ไม่มีประสบการณ์เลยนะครับ ผมเกรงว่าท่านจะผิดหวัง”
ธาวินแปลกใจ ปกติเจ้านายหนุ่มไม่เคยเป็นแบบนี้ เห็นผู้หญิงดีกว่าการงานบริษัท ไม่เหมือนปรวีร์ทำตัวเสือผู้หญิง รักสนุกไร้พันธะไปทั่ว
“คนอย่างฉันมองดูคนไม่ผิด ฉันต้องการ ‘เธอ’ คนนี้มาเป็นเลขาส่วนตัวของฉัน ไปเรียกตัวเธอมาซะ!” น้ำเสียงตวาดเอ่ยแก่ลูกน้องด้วยความเกรี้ยวกราดไม่ได้ดั่งใจตน
“ครับท่านรองประธาน”
ธาวินพยักหน้ารับตามคำสั่งก่อนทำตามความต้องการของรองประธานปรเมศ
“เธอกล้าเขียนสถานะตัวเองว่าโสด ทั้งที่ตัวเองมีลูกมีผัวแล้ว หรือว่าจะถูกผัวทิ้ง ผู้หญิงเคยเป็นผู้หญิงขายบริการ ผู้ชายหน้าไหนจะเอาเป็นเมียด้วยวะ โง่สิ้นดี”
...........
“จริงเหรอคะคุณธาวิน เขารับแพรเข้าทำงานจริงๆ แล้วเหรอคะ แพรไม่อยากจะเชื่อเลย ค่ะ เดี๋ยวแพรจะแต่งตัวเสร็จแล้วจะรีบออกไปสอบสัมภาษณ์เพิ่มเติมค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ”
เพียงดาราแทบจะดีใจสุดขีดเมื่อได้รับข่าวดีจากคนของรองประธานบริษัทสกุลเรวัติที่เธอยื่นกรอกใบสมัครงานหน้าบริษัทใหญ่โต เพียงหญิงสาวกลับมาบ้านได้ไม่ถึงชั่วโมงเดียว ได้รับข่าวดีจากสายโทรศัพท์ว่าเธอได้งานทันที เพราะเจ้านายเจาะจงเฉพาะเธอคนเดียวเท่านั้น
“มีอะไรเหรอหนูแพร เสียงดังตะโกนไกลถึงหลังบ้าน” เจนนิตาเอ่ยถามลูกสาวรีบร้อนขึ้นไปแต่งตัวใหม่ข้างบนห้อง
“แพรได้งานแล้วค่ะแม่ ต่อจากนี้ไปแพรจะได้หาเงินมาเลี้ยงดูแม่และลูกออกัสสักที แพรไม่อยากให้แม่ต้องออกไปขายขนมอีกแล้วค่ะ เพราะแพรจะได้เงินเดือนเยอะกว่าคนอื่น”
“แล้วงานอะไรล่ะหนูแพร ถึงให้เงินเดือนเยอะแยะขนาดนี้ งานสุจริตหรือเปล่า”
“เลขาของท่านรองประธานของบริษัทสกุลเรวัติ ถึงจะไกลไปหน่อย แต่เพื่อเงินเดือนเยอะกว่าทุกบริษัทอื่นๆ แพรก็ยอมทำค่ะ”
ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขเพื่อลูกชายผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ เธอไม่คิดว่าการได้ไปเยือนถึงที่นั่น อาจได้เจอสิ่งที่ไม่คาดฝัน!
.............
รองประธานหนุ่มพยายามเคาะนิ้วตัวเองลงบนโต๊ะทำงานอย่างใจเย็น ทั้งที่ภายในร้อนรุ่มแทบทนไม่ไหว อารมณ์โมโหปนหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มโกรธบอกว่าเธอโสด ควรจะกรอกสถานะว่าแต่งงานแล้วสิ ผู้หญิงเห็นแก่เงินกันทุกคนไม่ต่างกัน
“เพียงดารา ฉันจะทำให้เธอรู้ว่านรกทั้งเป็นมันมีอยู่จริง เธอทำให้ฉันเจ็บ ฉันจะทำให้เธอเจ็บมากกว่าฉัน แล้วมาดูกันว่าเกมนี้ใครจะแพ้ ใครชนะ!”
ความโกรธแค้นฝังลึกเข้าไปในจิตใจ ปรเมศอุตส่าห์ตามหาผู้หญิงค่ำคืนนั้นเป็นเวลาห้าปีกลับไม่เจอตัว จากความรักครั้งแรกกลายเป็นความโกรธที่พอเจอกลับรู้ภายหลังว่าเธอแต่งงานมีลูกหนึ่ง กลับหน้าด้านหลอกด้วยการกรอกใบสมัครตรงสถานะว่าเธอโสด คิดจะจับผู้ชายรวยๆ เพื่อหวังสุขสบายทางลัด เขาคนนี้จะขัดขวางเธอทุกวิถีทาง
“นายครับ ผู้หญิงคนที่นายต้องการมาอยู่หน้าห้องแล้วครับ” ธาวินเข้ามารายงานแก่ท่านรองประธานหนุ่ม ปากหยักได้รูปยกยิ้มพึงพอใจ
“พาเธอเข้ามา ฉันต้องการสอบสัมภาษณ์พิเศษกับเธอตามลำพัง นายควรออกไปรอด้านนอก ธาวิน”
“ครับนาย”
ธาวินพาหญิงสาวในชุดเสื้อยืดสีขาวสวมเสื้อแขนยาวสีดำทับ กางเกงสีดำ หน้าตาขาวใสสะอาดไร้เครื่องสำอางแต่อย่างใด ผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ ไม่เหมือนผู้หญิงคู่ควงของเจ้านายหนุ่มที่เคยติดพันด้วยซ้ำ หรือว่าเจ้านายอยากลองเปลี่ยนแนว
เพียงดาราคิดว่าชุดนี้เป็นชุดเรียบร้อยสำหรับเธอที่หามาได้ในตอนนี้ เพราะสำหรับสาวยากจนลำบากไม่ค่อยแต่งตัวสวยเพราะไม่มีผู้ชายคนไหนสนใจแม่ลูกหนึ่ง
ไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนสาววัยแรกแย้ม หวังว่าท่านรองประธานคงไม่สนใจผู้หญิงหน้าตาไม่สวยเทียบเท่าดารา นางแบบหรอกนะ
“สวัสดีค่ะท่านรองประธาน ดิฉัน เพียงดารา คนที่ท่านต้องการนัดพบตัว คุณ...”
เพียงดาราเงยหน้าขึ้นมากลับช็อคหนักเมื่อท่านรองประธานหนุ่มคือผู้ชายคนนั้น คนที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดมาตลอดห้าปี
“ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีหรือเปล่า ไม่คิดเลยว่าฉันจะได้เจอเธอที่นี่ ผู้หญิงเห็นแก่เงินจนต้องมาขายบริการให้ฉันเป็นคนแรก”
“....”
- Writer
