บทที่9 ปิดบังเรื่องลูก

1644 Words

“ที่แพรพูดเมื่อกี้ แพรไม่ได้เอ่ยชื่อถึงคุณปรเมศสักนิด คุณจะร้อนตัวไปทำไมคะ” เพียงดาราแอบลอบยิ้มสะใจที่แอบด่าพ่อของลูกชายโดยไม่เอ่ยชื่อผู้ชายคนตรงหน้าขึ้นมาตรงๆ หญิงสาวพอเดาได้ว่าเขาเอะใจอะไรบางอย่างทันทีที่เห็นหน้าเด็กชายคนนั้นที่หน้าตาคล้ายคลึงเขาตอนยังเป็นเด็ก เธอคงปิดบังเขาเรื่องเลือดเนื้อเชื้อไขตัวเองได้ไม่นาน สายเลือดปรากฎเด่นชัดขึ้นบนใบหน้าโดยไม่ต้องตรวจทางพันธุกรรมให้ยุ่งยาก “เธออย่าปิดบังฉันดีกว่าเรื่องเด็กชายคนนั้น เรื่องเกิดขึ้นมาตั้งแต่คืนนั้นเมื่อห้าปีก่อนใช่ไหม เพียงดารา” ปรเมศพยายามระงับอารมณ์เคืองขุ่นไม่ให้ทำร้ายแม่ของลูก เธอใจร้ายกับเขามากเกินไปแล้ว “คุณรู้ว่าออกัสเป็นลูกของคุณ” หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงไม่เป็นจังหวะกับคำพูดจากชายหนุ่มตรงหน้า เขาได้เปรียบตัวสูง กล้ามเนื้อแน่นจากการออกกำลังกายทุกวัน ต่างจากเธอตัวเล็ก เขาถึงใช้โอกาสได้เปรียบเธอไม่มีทางหลุดดิ้นหนีพ้น “หลักฐานชัดเจนบนใบหน้าเด็กชายคนนั้น ฉันมองออกก็รู้ว่าเขาเป็นลูกของฉัน เธอยังคิดจะปฏิเสธฉันอย่างนั้นหรือ เธอผิดที่ไม่บอกความจริงเรื่องนี้กับฉัน” ปรเมศขบกรามแน่น เขาโกรธเรื่องพลาดเวลาอยู่ใกล้ชิดกับลูกชาย ต้นเหตุก็เพราะแม่ของลูกทั้งนั้น “จะให้ฉันอุ้มท้องไปบอกคุณว่าฉันท้องงั้นหรือ คุณคงไม่เชื่อหรอก คืนนั้นคุณก็ป้องกันตลอดคงคิดว่าไม่เคยพลาดท่า แต่มันก็พลาดจนได้ แพรไม่ใช่ผู้หญิงที่ใช้ลูกตัวเองหากินหรอกค่ะ” “คืนนั้นแค่คืนเดียว จะทำให้เธอท้องได้เหรอ” ปรเมศจำได้ว่าคืนเร่าร้อนนั้นเขาสวมใส่อุปกรณ์ป้องกัน นอกจากว่าถุงยางอนามัยจะไม่มีประสิทธิภาพป้องกัน “คืนเดียวแต่หลายรอบนี่ค่ะ และมีรอบสุดท้ายที่คุณไม่ได้ป้องกัน” ใบหน้านวลงามแดงก่ำเอ่ยนึกถึงเรื่องบนเตียงค่ำคืนแสนเร่าร้อนของเราสอง เธออายบอกว่ากี่รอบที่มีอะไรกันร้อนแรงสุดติ่ง “ถึงกับนับเลยเหรอว่าคืนนั้นโดนฉันเอาไปกี่รอบ ตอนนั้นเมามายไม่ได้สติครบถ้วนไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงจำเรื่องนี้ได้แม่น หรือว่าเธอแอบชอบฉันตั้งแต่คืนนั้น” ปรเมศจำได้แม่นไม่แพ้กับหญิงสาว รอบเดียวก่อนจะพอ ถุงยางอนามัยหมด ตอนนั้นครั้งเดียวคงไม่ติดง่ายดายกลับกลายเป็นเด็กชายตรงหน้าเขาอย่างไม่น่าเชื่อ สายเลือดสกุลเรวัติเข้มข้นขึ้น หน้าตาหล่อเหลา ได้เลือดพ่อมาแรงเสียจริง “บ้า! ใครจะไปชอบคนที่มีอะไรกันโดยไม่ได้เต็มใจล่ะ อีกอย่างเราเจอกันแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว” เพียงดาราไม่กล้าเอ่ยต่อว่าเขาเป็นคนข่มขืน เพราะเธอเองถูกยาเสียสาวจนเผลอสัมผัสร่วมกับเขาเช่นกัน “คืนนั้นเธอสมยอมต่างหาก และฉันไม่ยอมให้เธอปิดบังเรื่องลูกอีกต่อไป เขาเป็นลูกชายของฉัน” “แพรแค่กลัวว่าคุณจะไม่ยอมรับเขาเป็นลูกของคุณ” เพียงดารายอมรับผิดที่ไม่บอกความจริงแก่พ่อของลูก แน่นอนว่าชายหนุ่มโกรธขุ่นเคืองแม่ของลูกมาก “ฉันเป็นลูกผู้ชายพอจะรับผิดชอบผลที่ตามมา เธออย่ากีดกันไม่ให้ฉันเจอเขาอีก” ปรเมศเข้ามาดูลูกชายอีกรอบ ลูกชายเขาไม่สบาย ใจแกร่งเจ็บปวดลึกๆ ฝ่ามือแข็งแรงลูบศีรษะเล็กเบาๆ กลัวว่าเด็กชายออกัสจะตื่น ความรู้สึกการได้เป็นพ่อคนครั้งแรกในชีวิตความสุข ถ้าหากเขาไม่มาเห็นกับตาตัวเองคงไม่รู้ว่าตัวเองมีเลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ “ออกัส ลูกพ่อ” เพียงดาราปล่อยให้พ่อของลูกได้อยู่กับลูกตัวเองตามลำพัง เจนนิตามองแวบแรกก็รับรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือพ่อของออกัส “แล้วทีนี้หนูแพรจะเอายังไง ในเมื่อพ่อกับลูกเขาได้เจอกันแล้ว แม่ดูออกว่าเขาไม่ได้รังเกียจออกัส หลานยาย ซ้ำยังรักมาก ไม่เหมือนที่หนูบอกแม่ว่าเขาไม่เคยใส่ใจหนูแพร” เจนนิตาเอ่ยถามความเห็นของลูกสาว “เราเป็นได้แค่พ่อและแม่ของออกัส แพรจะคุยกับเขาเองว่าให้เขามาเยี่ยมลูกได้เท่านั้น” เพียงดาราให้สิทธิ์เขาเป็นพ่อของลูก เธอไม่ได้กีดกันว่าลูกต้องไม่มีพ่อ “เขาจะยอมเหรอหนูแพร ดูท่าทางคุณปรเมศเขาจะรักออกัสมาก เฝ้าไข้ไม่ห่างเลย” “ถึงยังไงแพรไม่ยอมให้ออกัสไปอยู่กับเขาที่บ้านนั้นหรอกค่ะ” เพียงดารารู้ความจริงข้อนี้ดี อีกไม่นานเขาคงแต่งงานกับคู่หมั้นและสร้างครอบครัวเดียวกัน เธอกับออกัสจะไปอยู่ในฐานะอะไร ............. “คุณพ่อ คุณพ่อกลับมาหาออกัสแล้ว” หนูน้อยวัยสี่ขวบลืมตาแป๋วหันหน้ามองร่างสูงใหญ่ เขารับรู้ว่าพ่อของตนกลับมาหาแล้ว ปรเมศเห็นว่าลูกชายรู้สึกตัว เรียกเขาว่าพ่อแถมเรียกร้องว่าหิวน้ำ คนเป็นพ่อป้ายแดงหยิบน้ำจากเหยือกรินใส่แก้วน้ำพลางใส่หลอดเพื่อให้ลูกชายดื่มน้ำสะดวกมากขึ้น “คุณพ่อ ออกัสหิวน้ำ” “ค่อยๆ ดื่มน้ำนะลูก” ท่าทางอ่อนโยนนุ่มนวลจากรองประธานหนุ่มเคร่งขรึมแตกต่างจากข่าวลือที่ว่าโมโห เกรี้ยวกราด ไม่ชอบเข้าหากับเด็กน้อยทำเอาเพียงดาราตกตะลึงอึ้งเล็กน้อยกับอีกมุมหนึ่งของเขา “พ่อครับ พ่อจะมาหาออกัสกี่วันครับ แม่บอกออกัสว่าคุณพ่อใจร้าย ทิ้งแม่และผมไป เรื่องจริงใช่มั้ยครับ” เด็กชายน้อยรับรู้จากคำบอกเล่าจากมารดา ตลอดเวลาเขาถามถึงพ่อของตนว่าเป็นใคร “ไม่ใช่แบบนั้นนะออกัส พ่อไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งลูกกับ...แม่ของลูกไป แต่แม่ของลูกต่างหากที่ไม่บอกว่ามีลูกชายสุดน่ารักน่าเอ็นดู พ่อสัญญาว่าพ่อจะไม่ทิ้งออกัสให้โดดเดี่ยว มาให้ใครรังแกว่าได้ว่าลูกไม่มีพ่อ พ่อรักลูกนะออกัส” ปรเมศกุมมือหนูน้อยออกัสเอาไว้แน่น อย่างแรกคือต้องการทำโทษแม่ของลูกที่ไม่ยอมบอกว่าเขามีลูกชายเฉลียวฉลาด ปราดเปรื่อง เข้าใจทันทีว่าผู้ชายตรงหน้าคือพ่อโดยไม่ต้องสงสัยสักนิด เพียงดารารีบเข้ามาหาลูกชายชอบซักฟอกถามจนเกือบขาวสะอาด ออกัสตื่นเต้นที่ได้พบหน้าพ่อของตน “ออกัส แม่ว่าลูกควรนอนพักผ่อนเยอะๆ ดีกว่า ลูกจะได้แข็งแรงกลับมาอยู่กับพ่อที่ลูกต้องการเร็วๆ ไงล่ะลูก” เพียงดาราเกลี้ยมกล่อมลูกชาย ตอนนี้สิ่งสำคัญมากคือให้ออกัสกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม “แต่ว่าออกัส...” หนูน้อยออกัสช้อนสายตาแป๋วออดอ้อนทางบิดาโดยสายเลือดแท้จริง เขาอยากอยู่กับพ่อให้นานที่สุด เขาอยากมีพ่อมากเหมือนคนอื่น “พ่อเข้าใจลูกออกัสว่าอยากอยู่กับพ่อ ลูกต้องหายดี แล้วพ่อจะพาลูกและแม่แพรไปอยู่ที่คอนโดส่วนตัวของพ่อ ลูกอยากเห็นมันมั้ย” “ผมอยากเห็นครับคุณแม่” น่าแปลก ปกติออกัสจะทำตัวดื้อดึงไม่ยอมทำตามมารดาเอ่ยบอก พอปรเมศใช้อำนาจสิทธิ์พ่อของลูกตามสายเลือดบอกด้วยความหวังดี ออกัสก็เชื่อฟังง่ายดาย “ถ้าอย่างนั้นลูกก็นอนพักผ่อนเถอะลูก พ่อขอเวลาจัดการแม่แพรของลูกก่อนนะ” สายตาคมทอดมองลูกชายนอนหลับตาลงด้วยแววตาอ่อนโยนรักละมุนสุดหัวใจ “คุณพ่ออย่าดุแม่แพรหนักเกินไปนะครับ แม่แพรทำงานหนักทุกวันเพื่อส่งเงินให้ออกัสไปโรงเรียน พ่ออย่าทำอะไรแม่แพรนะครับ” “พ่อจะไม่ดุแม่แพรของลูกออกัสแน่นอน” แต่จะทำอย่างอื่นแทนการดุ สายตาเจ้าเล่ห์หันมองทางร่างบางแสนเย้ายวน “สัญญากับผมแล้วนะครับ” ออกัสสบายใจกับคำสัญญาจากปากเปล่าจากคนเป็นพ่อก่อนหลับตาลงเพราะฤทธิ์ยาลดไข้ “สวัสดีครับ คุณคงเป็นคุณแม่ของแพร ผมขอฝากลูกชายของผมด้วยนะครับ ผมขอเวลาคุยกับแม่ของออกัสก่อน แพร มานี่” “คุณปรเมศ” เลขาสาวคนใหม่ถูกรองประธานหนุ่มระงับอารมณ์เดือดดาลภายในอกแกร่ง เจนนิตาอมยิ้มเบาๆ กับสองหนุ่มสาว คนเป็นยายของออกัสไม่โกรธเคืองพ่อของหนูน้อย ปล่อยให้เป็นหน้าที่พรหมลิขิตทำงานของมันเอง “ปล่อยแพรเดี๋ยวนี้ แพรเจ็บนะ” เพียงดาราพยายามดิ้นรนขัดขืนออกจากเกาะกุมมือใหญ่พาหญิงสาวหลบหลีกผู้คนอื่นตามลำพัง “เจ็บเหรอ! แล้วสิ่งที่เธอทำกับฉัน มันไม่เจ็บปวดมากเลยหรือไงที่เธอไม่ยอมบอกฉันว่ามีลูก เธอไม่คิดจะบอกฉันเลยใช่ไหม อีกอย่างเธอบอกลูกทำไม่ว่าฉันเป็นคนทิ้งลูกและเธอไป ทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่” รองประธานหนุ่มอยากบีบไหล่เล็กกระชากเข้ามาหาตนตามอารมณ์โกรธพุ่งพล่าน เธอคิดกล้าท้าทายเขา ดี! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน เพียงดารา “เราสองคนไม่ได้รู้จักคุ้นเคยกันมาก่อน เจอกันครั้งแรกในคืนนั้น แพรคิดว่าเราสองคนคงไม่ได้เจอกันอีก แต่แพรไม่คิดว่า แพรจะท้อง” “แล้วเธอก็ไม่คิดจะบอกฉันตอนนั้น จนถึงเวลาผ่านไปห้าปี เธอคิดอะไรของเธออยู่ล่ะ เพียงดารา” “แพร...คุณปรเมศ อื้อ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more