ไม่นาน ชมพูกับเตโชก็ขับรถมาหาขนมที่บ้าน
เสียงด่าทอทุบตียังดังลั่น
"ถ้าจะเอามันไป ก็เอาเงินล้านมาแลกสิ!" แม่ชี้หน้าด่า "ไม่อย่างนั้น ฉันจะแจ้งความข้อหาลักพาตัวลูกสาว"
"ขนมอายุสิบแปดปีบริบูรณ์ ไม่จำเป็นต้องอยู่ใต้อาณัติของผู้ปกครอง" เตโชกล่าว
"ฉันไม่ยอม! ฉันคลอดมันมา ชีวิตมันต้องเป็นของฉัน ถ้ามันไป ฉันจะตามจองล้างจองผลาญ"
"งั้นเงินหนึ่งล้าน แลกกับชีวิตขนมได้ใช่ไหม"
แม่เงียบไป ก่อนพยักเชิงยินยอม
เตโชหยิบโทรศัพท์คุยกับใครสักคน แล้วสั่งให้ขนมาเก็บข้าวของพร้อมเอกสารสำคัญ พาขึ้นรถที่ชมพูนั่งรออยู่
เสียงสะอื้นยังร้องไห้ไม่หยุด
"ไม่ต้องกลัวแล้วนะขนม พี่เตโชช่วยเต็มที่แน่นอน" ชมพูปลอบเพื่อน
"ตะ แต่เงินมากขนาดนั้น"
"แม่ให้เงินพี่เตโชเยอะจะตาย ไม่ต้องกังวล"
"ฮึกกก~"
"อย่าร้องไห้นะ กลับบ้านกันเถอะ"
ถือว่าเป็นที่พึ่งสุดท้าย ขนมสวมกอดเพื่อนสาวแนบแน่น โดยไม่รู้ว่าพี่ชายของเพื่อนจับกระจกแล้วจ
