“อร่อยไหมครับ” เสียงหวานถามขณะเหลือบสังเกตใบหน้า ยิ้มแย้มของลูกชาย ก่อนไฟจราจรเปลี่ยนสีนีนรตารีบเพิ่มเสียงเพลงจากวิทยุ ด้วยอยากปลุกเจ้าตัวแสบที่ยังคงงัวเงียเหมือนตื่นไม่เต็มตา
วันนี้ต้นตินน์ไปโรงเรียนใหม่วันแรก เธอปลุกเด็กน้อยตั้งแต่เช้าตรู่แถมทำแซนด์วิชทูน่าของโปรดใส่กล่องให้กินระหว่างทาง เนื่องจากบ้านกับปลายทางค่อนข้างห่างไกล จึงสุ่มเสี่ยงต่อการจราจรติดขัด ดังนั้นเท่ากับว่าต้นตินน์ต้องตื่นเช้ากว่าเวลาปกติของตัวเอง
“ง่วงเหรอครับ ตื่นเต้นไหมไปโรงเรียนวันแรก”
“ตินน์ไม่ค่อยชินเลยครับแม่ ง่วงนิดหนึ่งแต่ทูน่าแม่อร่อยครับ” ต้นตินน์เอ่ยเสียงแผ่วเบา จากนั้นก็เบนสายตาสอดส่องถนนหนทางของเมืองกรุง
“รถบึ๊น ๆ เยอะจังครับ สวยด้วย ต้นตินน์อยากขับรถเท่ ๆ บ้าง” ปากพูดพร้อมกับมือหยิบขนมปังขึ้นมางับคำเล็ก ๆ ต้นตินน์ชี้ไปทางสปอร์ตคาร์คันหรูด้วยความตื่นเต้น นีนรตาจึงขยี้ศีรษะเจ้าตัวแสบอย่างเอ็นดู
หลายวันท
