หลายอาทิตย์กว่าชีวิตนีนรตาจะเข้ารูปเข้ารอย หญิงสาวย้ายออกจากบ้านเพื่อนสนิท ทีแรกตั้งใจจะหาห้องเช่าขนาดกลางในบริเวณใกล้ย่านชุมชนและหางานใหม่ตามประกาศรับสมัคร ทว่าครอบครัวกลับไม่เห็นด้วยหลังมารดารู้ว่าเธอท้องท่านก็ต้องการให้ นีนรตากลับมาใช้ชีวิตด้วยกันเพราะห่วงเรื่องความปลอดภัย ถึง คนท้องจะไม่ใช่คนป่วย แต่ด้วยอาการแพ้ของลูกสาวซึ่งค่อนข้างรุนแรงนั่นจึงทำให้นรีหวั่นเกรง
“หิวรึยังลูก วันนี้มีพะแนงหมู ผัดผักบุ้งแล้วแม่ทำส้มตำของโปรดนีนเพิ่มด้วยนะ เห็นเมื่อเช้าเรากินอะไรไม่ค่อยได้”
นางนรีลูบศีรษะลูกสาว แววตาสะท้อนความกังวลออกมาขณะสังเกตใบหน้าซูบซีด
“นี่อ้วกไปกี่รอบแล้ววันนี้”
“นิดหน่อยจ้ะ แม่ไม่ต้องห่วงนีนไหว นีนมีข่าวดีจะบอกแม่ด้วยนะบ้านหลังนั้นที่กรุงเทพฯ ขายออกแล้วนะแม่”
“ดีแล้วลูก นีนจะได้หมดภาระหายเหนื่อยไปหนึ่งอย่าง”
“นีนก็หวังว่าหลังจากนี้ทุกอย่างจะค่อย ๆ ดีขึ้น ขอบคุณแม่กับพ่อนะจ๊
