บทที่12

1625 Words

ไม่กี่วันถัดมาคุณาวินก็พาตัวเองมาหยุดอยู่ที่นี่… ชายหนุ่มชะลอจอดรถคันหรูก่อนดับเครื่องยนต์ เพราะไม่มี คิวถ่ายงานถึงสามารถแอบพาตนเองมาถึงบ้านนีนรตาจนได้ มองลอดผ่านรั้วสีขาวพบบ้านเดี่ยวสองชั้นร่มรื่นเพราะพันธุ์ไม้นานาชนิด สวนดอกดาวเรืองบานสะพรั่งข้างน้ำตกจำลองให้ความรู้สึก สดชื่น สถานที่แห่งนี้ไกลจากถนนสายหลักพอสมควรแต่การเดินทางก็ไม่ถือว่าลำบากอะไร ปลายนิ้วยาวถอดแว่นกันแดดสีชาขณะจ้ำอ้าวเดินไปใกล้รั้ว ใจแกร่งยิ่งระรัวรุนแรง ไม่รู้ทำไมตนถึงมีนิสัยตื้อไม่เลิกรา วันนี้ คุณาวินหมายมั่นแล้วว่าหากไม่ได้คำตอบเขาจะไม่ยอมกลับกรุงเทพเด็ดขาด “คุณแม่ครับ” เสียงเข้มตะโกนเรียกคนข้างใน รอไปสักพักอีกฝ่ายจึงเดินออกมา นรีผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าอดีตสามีลูกสาว หล่อนกำหมัดแน่นตามอารมณ์ขุ่นเคืองซึ่งมักหลบซ่อนไว้ ตลอดช่วงเวลาซึ่งทั้งคู่ใช้ชีวิตแต่งงาน ผู้ชายคนนี้ไม่คุ้มค่ากับความรักของนีนรตา หล่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD