REAGAN FAYE RODRIGUEZ
“N-No need… I am still alive, boss…” Umalis ako sa kama at hinarap ang naghihingalong kawayan.
“Talagang hindi ka mamamatay dahil ang gaan-gaan ko kaya.” Bumalikwas s’ya sa pagkakabangon at marahas na humarap din sa ‘kin.
“What did you say?! Ang gaan?! You almost broke my ribs and my spinal cord tapos, magaan?!” sunod-sunod n’yang sigaw sa ‘kin habang nakikita ko s’yang naka-ngiwi. Hinihimas n’ya rin ang sarili n’yang mga balikat.
Imbes na maawa, hinalakhakan ko pa s’ya. “It was not a massage but you were performing a karate— no, A KUNG FU!” Mas lalo pang lumakas ang tawa ko.
“Sparing tayo, gusto mo? Kahit maliit ako, kayang-kaya kitang bawian ng buhay.”
“Tangina ang yabang mong bansot ka. Lumapit ka sa ‘kin at pipinuhin kita!” naninigas n’ya pang hiyaw p
