REAGAN FAYE RODRIGUEZ
LUMIPAS ang halos isang oras, natapos na sa wakas ang ginagawa namin ng demonyito. Kumain kami saglit at nalaman kong may book signing s’ya sa isang orphanage rito sa village namin. Sa kasamaang palad, kasama namin si Dean. S’ya ang driver ngayon ni Devillion. Nandoon sila sa front seat at nandito lang ako sa likuran nila. “Malayo na ang nararating natin ah…”
“Saan ka nga ulit nakatira, bansot?”
“Malapit kami sa dagat.”
“Akala ko talaga, sa punso,” natatawang sagot n’ya.
“Sinagot kita ng maayos pero pabalibag ang tugon mo.”
“Ganito talaga ako sa mga pandak.”
“Boss, paki kutusan nga ‘yang nagsasalitang tooth pick sa tabi mo!”
“Shh, lower down your voice. Natutulog si Boss.” Nang sinulyapan ko, oo nga. Tulog nga.
“Sino ba ang nag-umpisa? Hindi ba’t ikaw?”
