MICHELLE
“Michelle, tawag tayo ng Papa mo”
Walang ganang tumingin lang ako sa kanya.
“Ayoko, ikaw na lang”
“Pero kailangan ka daw sa loob”
“Ako? Kailangan nya sa loob? Bakit? Pag ba nagbigay ako ng opinion ko, susundin nya? Hindi naman diba? So pwede ba, wag nyo kong isali dyan sa kalokohan nyo!” inis na sabi ko sa kanya.
“Pero para sa kasal natin to”
“Kasal natin?” malamig na sabi ko sa kanya sabay pakawala ng mapait na tawa. “Kasal pala tawag dito, akala ko kase ipapasok nyo ko sa bilangguan eh”
Nakita kong biglang lumungkot yung mukha nya dahil sa narinig. Pero hinding-hindi ako maaawa sa kanya. Kasabwat sya ni Papa sa lahat ng to! So kahit kalian, hinding-hindi ko din sya mapapatawad.
“K-kumain ka na ba?” pag-iiba nya sa usapan.
“Nah, hindi ako kakain! Kung kayo rin lang yung
