"ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนบนโลกนี้ฉันจะตามหาเธอให้เจอ..ชีเปีย"
หลายวันผ่านไป
•เขตชนบท
"อะไรเนี่ยงมหอยมาเต็มกระบุงได้ร้อยเดียว" เปียท้าวเอวพูดกับป้าในตลาดสด
"โอ๊ยอีชีเปีย! แถวนี้มันก็จำเป็นจะต้องขายถูกนอกจากกะหรี่แล้วงานอื่นก็ค่าเงินน้อยทั้งนั้นตามมีตามเกิดมึงเคยได้ยินไหม"
"เพิ่มให้ฉันหน่อยเถอะป้า"
"เฮ้อ เห็นว่าคนกันเองนะ"
หลังจากรับเงินมาเปียก็เดินหน้ามุ่ยกลับไปท้ายวัดเป็นบ้านหลังเก่าๆ ที่ยายกับน้าบวชชีอาศัยอยู่ซึ่งตอนนี้เธอก็อยู่ร่วมด้วย
"โธ่เว้ยเพิ่มมาให้สิบบาท!!" น้ำเสียงหงุดหงิดซัดนั่งลงพร้อมกระบุงที่ถือ "เก็บเงินวันหนึ่งร้อยบาทสิบชาติกว่าๆ ถึงจะได้หลายล้านตายแล้วตายอีกยังไถ่ที่ดินบ้านมาไม่ได้เลย"
"บ่นอะไรเปีย"
"ก็แม่ค้าสิจ่ายค่าของมานิดเดียว"
"ที่นี่มันบ้านนอกเอ็งจะเอาเงินจากไหนมาเยอะแยะคนแถวนี้ก็ปลูกผักกินกันเอง"
เปียเริ่มครุ่นคิดหาลู่ทางทำมาหากินจนตัดสินใจกลับไปทำอาชีพเก่า
