“เมื่อไรลูกจะกลับไปหาฟลินน์ล่ะ เขาโทร.มาตามลูกทุกวันเลยนะ”
มารดาของเธอเอ่ยขึ้นในตอนเย็นหลังจากที่เธอกลับมาที่ห้องของตัวเอง แล้วเจอแม่กับเรแกนกำลังอยู่ด้วยกัน
“หนูตั้งใจว่าจนกว่าแม่จะกลับนี่คะ”
มาริสาตอบกลับพลางทำหน้ามุ่ย
แม่ได้แต่ส่ายหน้าให้เธอพลางบอกอย่างระอาว่า “อีกสองสามวันแม่ก็จะกลับไปแล้ว คุณปู่ก็ดีขึ้นมากแล้ว ทางนี้มีหนูอยู่แม่ก็ไม่ห่วงอะไร”
“งั้นอีกสองสามวันหนูค่อยกลับ” หญิงสาวต่อรอง แต่เรแกนที่นั่งเงียบอยู่และสนใจกับจอทีวีก็หันมาแหวใส่เธอทันที
“ไม่ต้องเลยย่ะ! แกกลับไปวันนี้เลย” ไม่พูดเปล่า เจ้าหล่อนยังโบกมือไล่เธอด้วย “ก่อนที่สามีแกจะทนนอนบนเตียงเพียงคนเดียวไม่ไหว แล้วหาใครมานอนเป็นเพื่อน!”
คำพูดของเรแกนทำให้มาริสาหน้าตึงทันที “บ้าน่าเรแกน ฟลินน์เลิกเจ้าชู้แล้ว ที่ผ่านมาเขาก็แค่เหงาเลยประชดไปอย่างนั้น” เธอแก้ตัวแทนคนที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ ตอนนี้เธอเข้าใจทุกการกระทำของฟลินน์แล้ว
