“ไม่เชิญฉันเข้าไปเหรอคะ” หญิงสาวถามเขาด้วยสีหน้าและสายตาเร่งเร้า
“ไรลี” ฟลินน์เรียกหญิงสาวด้วยความอึดอัดใจ “ที่นี่คงไม่สะดวก”
“สะดวกแล้วละค่ะ” เธอเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ “ฉันคิดว่าคุณไม่ควรหลบหน้าฉันอีกต่อไป” ไม่พูดเปล่าหญิงสาวก็เดินเข้าไปใกล้เขาจนฟลินน์จำต้องถอยหลังหนีไปเรื่อยๆ และพอมารู้ตัวอีกทีก็ค้นพบว่าตัวเองเสียท่าให้ไรลีเข้ามาข้างในห้องจนได้!
สุดท้ายฟลินน์เลยจำต้องเชิญให้เธอไปนั่งที่โซฟารับแขก แล้วตัวเองก็ไปนั่งตรงข้ามหญิงสาวก่อนจะบอกเธอด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดว่า
“ผมบอกแล้วว่าถ้าพร้อมจะติดต่อไป”
หญิงสาวจ้องมองเขาอย่างรู้ทัน รอยยิ้มเยาะหยันผุดขึ้นบนใบหน้าสวย “ฉันคงต้องรอชาติหน้าละมั้งคะ ไม่เอาน่าฟลินน์...” หญิงสาวร้องใส่เขาราวกับจะประท้วง เธอลุกขึ้นยืนตรงหน้าเขา
“อย่าทำอย่างนี้” ฟลินน์บอกเธอพลางส่ายหน้าอย่างจริงจัง “ถ้าอยากจะคุยก็ไปนั่งดีๆ” ชายหนุ่มชี้นิ้วไปยังโซฟาฝั่งตรงข้ามที่เธอนั่
